بریده‌هایی از کتاب اصول سخنرانی و فن بیان به روش TED

مردم عاشق داستان‌اند و هر کسی می‌تواند داستان‌سرایی را بیاموزد. حتی اگر درس نهفته در داستان، تکراری باشد.

زندگی زود گذر است؛ ایده‌ها، الهامات و عشق ماندگارند.

تنها مسئله‌ای که حقیقتا در سخنرانی مهم است اعتماد به نفس، حضور روی صحنه یا ارائه یک سخنرانی روان نیست، بلکه داشتن محتوایی ارزشمند و قابل ارائه است.

سبک سخنرانی زمانی باارزش است که شما محتوایی برای عرضه کردن و ارائه دادن داشته باشید.

ناب‌ترین لحظات سخنرانی شما می‌تواند حاصل سفر منحصر به فرد شما در زندگی باشد.

دانش را نمی‌توان به زور در ذهن کسی فرو کرد، تنها راه آن ایجاد اشتیاق و انگیزه در مخاطب است.

لزومی ندارد که ایده حتما پیشرفتی علمی، اختراعی هوشمندانه و یا یک نظریه پیچیده باشد؛ ایده می‌تواند فوت و فنی ساده باشد، بینشی انسانی باشد که در قالب یک داستان بیان می‌شود، تصویری زیبا و با مفهوم باشد، چیزی باشد که آرزو دارید در آینده برای شما اتفاق بیفتد و یا شاید تنها تلنگری درمورد چیزهایی که در زندگی‌مان بیشترین اهمیت را دارند باشد. ایده می‌تواند هر چیزی باشد که نگرش و نوع نگاه مردم را به دنیا تغییر دهد.

در حقیقت، سؤالاتی که از خودتان می‌پرسید می‌تواند به طرح کلی سخنرانی‌تان کمک کند. مهم‌ترین مسائل و موضوعات برای شما در سخنرانی کدام‌اند؟ چه ارتباطی با هم دارند؟ راحت‌ترین روش بیان این مسائل کدام است؟ معماهای بی‌جواب کدام‌ها هستند؟ اختلافات کلیدی کدام‌ها هستند؟

پافشاری بر استفاده از یک فرمول نتیجه معکوس می‌دهد

برقراری ارتباط، کلید اثرگذاری بر مخاطب است.

اگر دروازه ذهن شما در برابر تمامی اطلاعات ورودی باز بود، زندگی‌تان در معرض نابودی قرار داشت؛

کلمه مضطرب برای توصیف احساساتم خیلی کم است.

حرف زدن درمورد عشق و علاقه‌ای قدیمی دلنشین‌تر از برخی ترفندهای افراطی و تازه است.

زندگی زود گذر است؛ ایده‌ها، الهامات و عشق ماندگارند.

این کتاب چگونگی دستیابی به توانایی اعجاز در سخنرانی را به شما نشان می‌دهد و به شما کمک می‌کند که در این زمینه بهترین باشید.

در نظرسنجی‌هایی که از مردم پرسیده شده «از چه چیزی بیشتر از همه می‌ترسند؟» اغلب ترس از سخنرانی در جمع در رأس همه ترس‌ها و حتی بیشتر از ترس از مار، ترس از ارتفاع و حتی ترس از مرگ قرار گرفته است.

ما انسان‌ها اساسا موجوداتی اجتماعی هستیم که به محبت، احترام و حمایت یکدیگر نیاز داریم. اینکه دیگران درمورد ما چه فکری می‌کنند، برای ما اهمیت بسیاری دارد و خوشبختی ما در آینده به میزان زیادی به این واقعیت‌ها بستگی دارد.

احتمال زیادی دارد که شما بالاخره به چیزی برسید که فقط و فقط خود شما می‌توانید آن را برای دیگران بازگو کنید. چیزی که دیدنش در دنیا شما را بیشتر هیجان‌زده می‌کند.

زمانی که کلام در سطح آگاهی گوینده و شنونده بازگو شود، معجزه زبان رخ می‌دهد.

به یاد داشته باشیم که رسالت سخنران، ارائه و دادن مطالب به شنونده است نه گرفتن

هدف شما باید دادن اطلاعات باشد.

بسیاری از سخنرانی‌ها اینگونه‌اند؛ پرپیچ وخم و بدون هیچ مسیر مشخص.

نخستین گام کسب اطلاعات درباره مخاطبانتان است؛ هر چه بیشتر بهتر! باید بدانید مخاطبانتان چه کسانی هستند؟ درمورد موضوع سخنرانی شما چقدر اطلاعات دارند؟

شما تنها می‌توانید به ذهن‌هایی موهبت ببخشید که پذیرای آن باشند.

بزرگترین تهدید در ایجاد خط سیر برای سخنرانیتان این است که در ابتدای سخنرانی از این جمله خطرناک استفاده کنید: «من چیزهای زیادی برای گفتن دارم اما زمان کافی نه!!» این جمله را بارها شنیده‌ایم.

کلام شما تنها در صورتی اثر بخش خواهد بود که بتوانید ارتباط اولیه را به خوبی با مخاطب برقرار کنید.

* با زبان بدن می‌توانید آنقدر در قالب یک نقش فرو روید تا خود واقعی‌تان را به همان شکل دربیاورید.

* تشویق ایستاده حضار که شما انتظارش را دارید جای خود را به تشویق مؤدبانه و دست و پاشکسته بدهد. * نکته‌ای که افراد همیشه از آن بیشترین ترس را دارند این است که مطلب بعدی را که می‌خواهند بگویند فراموش‌کنند و حاضران خشکشان بزند.