بریده‌هایی از کتاب دوستی به مثابه جهان بینی

درک تفاوت‌ها منشأ معرفت و دانش است

ارسطو در کتاب اخلاق نیکوماخوس می‌نویسد: «دوستی عالی‌ترین و ضروری‌ترین خیر است که بدون آن ما حتی اگر همه نعمات دیگر را داشته باشیم سائقه و شوق زیستن نداریم.»

با دوست کنج فقر بهشت است و بوستان بی‌دوست خاک بر سر جاه و توانگری تا دوست در کنار نباشد به کام دل از هیچ نعمتی نتوانی که بر خوری

حضرت ابراهیم (ع) در چندین ساحت اخلاقی در حکم مظهر و نماد شناخته می‌شود. نخست اینکه دوست خدا بود و بنیان‌گذار مکتب دوستی، زیرا برخورداری منفرد و خودخواهانه از نعمات الهی را برنمی‌تافت و قهرمان مشارکت در نعمت‌ها بود.

دوهزاروپانصد سال پیش، ارسطو در کتاب اخلاق نیکوماخوس می‌نویسد: «دوستی عالی‌ترین و ضروری‌ترین خیر است که بدون آن ما حتی اگر همه نعمات دیگر را داشته باشیم سائقه و شوق زیستن نداریم.»

سهراب سپهری، که دائمآ در سودای خانه دوست بود می‌گفت: «فتح یک قرن به دست یک شعر، فتح یک کوچه به دست دو سلام.»