بریده‌هایی از کتاب میدل مارچ

ولی درمان باید از یک جایی شروع بشود دیگر. اگر منتظر خِرَد و وجدان رَجُل سیاسی نشسته‌اید، زهی خیال باطل! تنها وجدانی که می‌شود به آن اعتماد کرد حس جمعی اشتباه بودن در یک طبقه است، و بهترین خردی که جواب می‌دهد خرد متعادل کردن دعاوی است. من حامی کسی هستم که حامی دعاوی مردم است، نه حامیان پاک‌دامن اشتباهات. اگر آدمی موافق اصلاحات پزشکی باشد و آدم دیگری مخالف آن تو سوال می‌کنی کدام‌شان انگیزه‌های بهتر یا حتی عقل سالم‌تری دارد؟»

ما موجودات فانی، از صبح تا شام هزار بار ناامید و پریشان می‌شویم. به سختی اشک‌مان را نگه می‌داریم تا سرازیر نشود، لب‌هایمان سفید می‌شود و وقتی کسی می‌پرسد، «چه‌ات است؟» می‌گوییم؟ «هیچ چیز.» ولی غرور به دادمان می‌رسد. غرور چیز بدی نیست وقتی وادارمان می‌کند جراحاتمان را پنهان کنیم ـ نه آنکه به دیگران جراحتی وارد کنیم.

ما موجودات فانی، از صبح تا شام هزار بار ناامید و پریشان می‌شویم. به سختی اشک‌مان را نگه می‌داریم تا سرازیر نشود، لب‌هایمان سفید می‌شود و وقتی کسی می‌پرسد، «چه‌ات است؟» می‌گوییم؟ «هیچ چیز.» ولی غرور به دادمان می‌رسد. غرور چیز بدی نیست وقتی وادارمان می‌کند جراحاتمان را پنهان کنیم ـ نه آنکه به دیگران جراحتی وارد کنیم

شما ادعا می‌کنید با هر چیز فاسد و پوسیده‌ای مخالفید ولی چیزی پوسیده‌تر از این نیست که به مردم القا کنید تمام دردهای جامعه را می‌توان با سیاه‌بازی‌های سیاسی درمان کرد.

غرور چیز بدی نیست وقتی وادارمان می‌کند جراحاتمان را پنهان کنیم ـ نه آنکه به دیگران جراحتی وارد کنیم.

می‌کنم. شکست بعد از تلاش بهتر از دست کشیدن از تلاش است.»