بریده‌هایی از کتاب میدل مارچ

ولی درمان باید از یک جایی شروع بشود دیگر. اگر منتظر خِرَد و وجدان رَجُل سیاسی نشسته‌اید، زهی خیال باطل! تنها وجدانی که می‌شود به آن اعتماد کرد حس جمعی اشتباه بودن در یک طبقه است، و بهترین خردی که جواب می‌دهد خرد متعادل کردن دعاوی است. من حامی کسی هستم که حامی دعاوی مردم است، نه حامیان پاک‌دامن اشتباهات. اگر آدمی موافق اصلاحات پزشکی باشد و آدم دیگری مخالف آن تو سوال می‌کنی کدام‌شان انگیزه‌های بهتر یا حتی عقل سالم‌تری دارد؟»

ما موجودات فانی، از صبح تا شام هزار بار ناامید و پریشان می‌شویم. به سختی اشک‌مان را نگه می‌داریم تا سرازیر نشود، لب‌هایمان سفید می‌شود و وقتی کسی می‌پرسد، «چه‌ات است؟» می‌گوییم؟ «هیچ چیز.» ولی غرور به دادمان می‌رسد. غرور چیز بدی نیست وقتی وادارمان می‌کند جراحاتمان را پنهان کنیم ـ نه آنکه به دیگران جراحتی وارد کنیم.

ما موجودات فانی، از صبح تا شام هزار بار ناامید و پریشان می‌شویم. به سختی اشک‌مان را نگه می‌داریم تا سرازیر نشود، لب‌هایمان سفید می‌شود و وقتی کسی می‌پرسد، «چه‌ات است؟» می‌گوییم؟ «هیچ چیز.» ولی غرور به دادمان می‌رسد. غرور چیز بدی نیست وقتی وادارمان می‌کند جراحاتمان را پنهان کنیم ـ نه آنکه به دیگران جراحتی وارد کنیم

شما ادعا می‌کنید با هر چیز فاسد و پوسیده‌ای مخالفید ولی چیزی پوسیده‌تر از این نیست که به مردم القا کنید تمام دردهای جامعه را می‌توان با سیاه‌بازی‌های سیاسی درمان کرد.