بریده‌هایی از کتاب گوری در گودی ابرها

سمپرون نامِ این کتاب را از چامهٔ پرآوازهٔ پل سلان، چامه‌سرای رومانیایی‌تبار آلمانی‌زبان به‌نام «فوگ مرگ» برگرفته است. این چامه چنین آغاز می‌شود: شیر سیاه سپیده‌دم را شام‌گاه می‌نوشیم نیم‌روز و بامداد می‌نوشیم، شب می‌نوشیم می‌نوشیم و می‌نوشیم گوری در گودی ابرها می‌کنیم، آن‌جا می‌توان به آسودگی خفت ...

بدون نابودی سرمایه‌داری دفاع از فرهنگ امکان ندارد.

هایدگر مطلب را چنین پی می‌گیرد: «زیرا دمکراسی همان‌گونه که نیچه به‌روشنی دیده است، چیزی نیست جز جنبهٔ مبتذلی از نیهیلیسم».

پیروزی بلشویک‌ها در سال ۱۹۱۷ بلایی برای طبقهٔ کارگر جهان بود.

بزرگ‌ترین خطر برای اروپا همانا خستگی و ملال است.

من واژهٔ «میهن» را با تأکید بر این نکته به کار می‌برم که میهن نمی‌تواند و نباید هرگز «بالاتر از همه» باشد.