بریده‌هایی از کتاب به من بگو ابدیت یعنی چه

اگر چیزی واقعاً اهمیت داشته باشد، سرنوشت ترتیبی می‌دهد که آن چیز نزد شما برگردد و به شما فرصت مجددی بدهد.

چون هر کی باعث می‌شه نسبت به خودت حس بدی پیدا کنی سمّیه. می‌دونی چی می‌گم؟"

اینکه آدم مجبور باشد عوض شدنِ عزیزی را جلوی چشمان خودش ببیند، چقدر سخت است. این مسئله نه‌تنها ترسناک است، بلکه تعادلتان را هم بر هم می‌زند.

ابدیت با تمام معانی‌اش، هرگز نمی‌توانست به اندازهٔ پایان حقیقی و تضمین‌شدهٔ دنیا، این‌چنین واضح و قطعی باشد.

خیلی وقت پیش، یاد گرفته بودم که در خداحافظی‌ها، زیاد سخت‌گیری نکنم. آن‌ها تضمین‌شده یا مقرر نبودند. اگر خداحافظی نصیبتان می‌شد، فردی خوش‌شانس بودید.

وقتی در دنیا تنها هستید، واقعاً تنها هستید، چاره‌ای ندارید جز اینکه از پیشنهادها استقبال کنید.

می‌خواستم عصای دستش باشم، نه اینکه بار روی دوشش را سنگین‌تر کنم

"من فکر می‌کردم حالش خوب می‌شه. هرگز اصلاً به ذهنم خطور هم نکرد که اون دیگه... نباشه. می‌فهمی چی می‌گم؟"

عجیب است که با شخصی این‌قدر وجه اشتراک داشته باشی و از دور هرگز این را ندانی.

همه می‌تونن قایم شن. روبه‌رو شدن با مشکلات و تلاش برای حل کردنشونه که باعث می‌شه آدم قوی باشه.

کم‌کم داشت برایم واضح می‌شد که نباید به خودم زحمت بدهم و به چیزی دل ببندم. سرم را که برمی‌گرداندم، از دستش می‌دادم، به همین سادگی

دیلیا ثانیه‌ای فکر کرد و گفت: "این‌طوری نیست که باور نداشته باشم هر اتفاقی یه دلیلی داره، فقط... فقط فکر می‌کنم مقدره که بعضی چیزها خراب باشن، ناقص باشن، نابسامان باشن. دنیا این‌طوری تفاوت رو ارائه می‌ده، می‌دونی؟ جاده باید چند تایی چاله داشته باشه. زندگی همین‌طوریه."

کم‌کم داشت برایم واضح می‌شد که نباید به خودم زحمت بدهم و به چیزی دل ببندم. سرم را که برمی‌گرداندم، از دستش می‌دادم، به همین سادگی.

"اما اگه همه چی همیشه آروم و عالی باشه، خیلی بهش عادت می‌کنی، می‌دونی چی می‌گم؟ باید هر از گاهی یه مقدار هرج و مرج وجود داشته باشه. در غیر این صورت، وقتی همه چی مرتب و منظمه، ازش لذت نمی‌بری.

بی‌نقص بودن به تلاش زیادی نیاز دارد. اگر نمی‌خواهید تمام توانتان را به کار بگیرید، بهتر است اصلاً به خودتان زحمت ندهید.

"چیزهای واقعی بی‌نقص نیستن. اما تا وقتی که یه چیزی هرگز حتی شروع هم نشده، اصلاً لازم نیست نگران تموم شدنش باشی. یه پتانسیل بی‌نهایت داره."

بی‌نقص بودن به تلاش زیادی نیاز دارد. اگر نمی‌خواهید تمام توانتان را به کار بگیرید، بهتر است اصلاً به خودتان زحمت ندهید.

خیلی وقت پیش، یاد گرفته بودم که در خداحافظی‌ها، زیاد سخت‌گیری نکنم. آن‌ها تضمین‌شده یا مقرر نبودند. اگر خداحافظی نصیبتان می‌شد، فردی خوش‌شانس بودید.

کم‌کم داشت برایم واضح می‌شد که نباید به خودم زحمت بدهم و به چیزی دل ببندم. سرم را که برمی‌گرداندم، از دستش می‌دادم، به همین سادگی.

"خدایا، بعضی موقع‌ها این‌طوری به نظر نمی‌رسه که این دنیای لعنتی همیشه سربالاییه؟"

مشکل دانستن جواب سؤال‌ها همین است. تنها پس از اینکه پاسخ را می‌دهید، متوجه می‌شوید گاهی اوقات، آن‌ها چیزی نیستند که طرف مقابل دوست دارد بشنود.

فکر می‌کنم مقدره که بعضی چیزها خراب باشن، ناقص باشن، نابسامان باشن. دنیا این‌طوری تفاوت رو ارائه می‌ده، می‌دونی؟ جاده باید چند تایی چاله داشته باشه. زندگی همین‌طوریه.

اگه همه چی همیشه آروم و عالی باشه، خیلی بهش عادت می‌کنی، می‌دونی چی می‌گم؟ باید هر از گاهی یه مقدار هرج و مرج وجود داشته باشه. در غیر این صورت، وقتی همه چی مرتب و منظمه، ازش لذت نمی‌بری.

وقتی همراه شخص دیگری هستید، حس کاملاً متفاوتی نسبت به سکوت دارید و ممکن است هر لحظه آن را بشکنید، مثل تفاوت بین مکث و خاتمه.

"چیزی که تو لازم داری... چیزی که تو لایقشی، یه پسریه که بابت اونچه هستی دوستت داشته باشه. که تو رو نه یه پروژه، بلکه یه جایزه بدونه. می‌فهمی چی می‌گم؟"

"ببین. هر دومون می‌دونیم زندگی کوتاهه، میسی. اون‌قدری کوتاهه که نباید حتی یه ثانیه‌اش رو هم با آدمی بگذرونی که قدر و ارزشت رو نمی‌دونه."

می‌دونی؟ احساس و عمل همیشه به هم متصل‌ان، هیچ کدوم بدون اون‌یکی نمی‌تونه وجود داشته باشه.

هرگز به اینکه شخصی دیگر زنده نیست عادت نمی‌کنید. درست وقتی فکر می‌کنید این موضوع رفع و پذیرفته شده، شخصی آن را به رویتان می‌آورد و دوباره با همان شوک ضربه می‌خورید.

"باید اعتراف کنم عشق یه طرفه خیلی بهتر از یه عشق واقعیه. منظورم اینه که کاملاً بی‌نقصه." "هیچی بی‌نقص نیست." "چیزهای واقعی بی‌نقص نیستن. اما تا وقتی که یه چیزی هرگز حتی شروع هم نشده، اصلاً لازم نیست نگران تموم شدنش باشی. یه پتانسیل بی‌نهایت داره."

"وقتی شب تموم می‌شه و حتی یه چیز هم وجود نداره که بهش دل خوش کنی، خیلی بده. تو از این بدت نمی‌آد؟" "چرا، بدم می‌آد."