بریده‌هایی از کتاب ایرانیان عرب تبار: مردم‌شناسی ساختار قومی اعراب خوزستان

واژه خوزستان و اهواز، هر دو از واژگان «خوز» و «اوز» و «اوژ» گرفته شده است. در سنگ نبشته‌های داریوش هخامنشی، «هووجه» و خوزستانی «هووجیه» آمده است و هوز با جمع عربی «اهواز» شده است. (همان: ۳۶) به عبارتی، هر دو ریشه هوز و خوز که مبنای خوزستان و اهواز است، از اوژ یا اوز گرفته شده و زبان خوزی نیز به عنوان زبان غیررسمی هخامنشی‌ها مطرح بوده است. بنابر این کلمه خوزستان هیچ ارتباطی به بین‌النهرین ندارد (Wikipedia, ۲۰۰۶: ۳ – ۴) . بر این اساس برای ادعای کنونی مبنی بر این که الاحواز، جمع مکسر حوز است و در مصدر حاز به معنی تملک و دسترسی بدون چون و چراست (al-ahwaz. com. ۲۰۰۶: ۲) هیچ سند و مدرک مشخص نه معرفی شده و نه یافت شده است.

خوزستان در گذشته جزئی از کشور ایلام (عیلام) بود که پیشینه آن به هشت هزار سال پیش از میلاد می‌رسد. خوزستان در آن زمان به «حال تمتی / هتم تی» به معنی سرزمین خدایان و یا سرزمین مقدس بود.