بریده‌هایی از کتاب خاطرات یک بیش فعال

اگر ما یاد نگیریم برای آدم‌های اطرافمان استانداردها و خط قرمزهای سالمی ایجاد کنیم زندگی‌مان در آشفتگی‌ها غوطه‌ور خواهد شد.

«چقدر خداوند در نوع خلقت من سخاوت به خرج داده است»

گردبادی که در دنیای من وجود داشت همیشه آن‌قدر مرا مشغول نگاه می‌داشت که کمبودهای دیگران هیچ‌گاه به‌نظرم نمی‌آمدند و نمی‌توانستم به آن‌ها توجه نشان دهم. من خودم به حد کافی از آن کمبودها داشتم.

من بعدها فهمیدم که کودکان بیش‌فعال نسبت به روشنایی نور چراغ‌ها (عموماً فلورسنت)، بوها و صداها فوق حساس هستند. تا همین امروز هم صداهای ناگهانی باعث وحشتم می‌شود و مرا شوکه می‌کند. حساسیت من به صداهای بلند محیط اطرافم کاملاً آشکار است. من می‌فهمم که اگر سروصداهای اطرافم خیلی زیاد باشد به‌سرعت تحریک‌پذیر می‌شوم و باعث می‌شود کج‌خلق و تندمزاج شوم.

بله افرادی که مثل میسی دارای بیش‌فعالی بزرگ‌سالان هستند دستاوردهایی با درجات بالا کسب می‌کنند که دسترسی به آن‌ها خارج از تصور بسیاری از افراد دیگر می‌باشد!

ما عاشق آن هستیم که آنچه را می‌آموزیم تجربه کنیم!

علیرغم وجود اختلال نقص توجه یا بیش‌فعالی می‌توانند به‌مراتب عالی دست پیدا کنند.

کودکان بیش‌فعال نسبت به روشنایی نور چراغ‌ها (عموماً فلورسنت)، بوها و صداها فوق حساس هستند.

افراد مبتلابه اختلال نقص توجه یا بیش‌فعالی نه‌تنها جزئیات را نادیده می‌گیرند بلکه از آن‌ها خسته و دل‌زده می‌شوند. من هنوز هم در این مقطع از پرداختن به جزئیات خسته می‌شوم و با آن مشکل دارم

من در برخی از درس‌ها واقعاً موفق‌تر بودم در حالی که در برخی دیگر خیلی ضعیف عمل می‌کردم.

شما باید درستی آن حقیقت را با قلبی که می‌خواهید با آن ارتباط برقرار کنید اندازه‌گیری کنید.

هیچ‌کس استحقاق این را ندارد که عمیق‌ترین بخش از قلب و روح شما را ببیند

مداوا از درون آغاز می‌شود نه از بیرون، بنابراین کنترل دیگران یا تحت‌کنترل دیگران بودن به مداوای یک شخص کمکی نخواهد کرد.

من یک اسم مستعار داشتم، ماجراجو و اگر به‌نظر می‌رسید یک‌سری چیزها بدون حرکت و راکد هستند، خوب، من کاری می‌کردم که در آن لحظه‌ای که پا به اتاق می‌گذارم همه‌چیز به هم بریزد. من عقیده داشتم اگر زندگی هیجان خود را از دست داده این وظیفه من است که آن هیجان را به همان روش خودم تا زمانی که محیط را ترک می‌کردم بازگردانم. شعارم این بود: «از هیچ اقدامی فروگزار نکن.» نیاز به گفتن نیست که برای همه آن افراد خونسرد در خانواده‌ام، این یک چالش بود. من باعث شده بودم همه دائماً گوش‌به‌زنگ و مراقب باشند.

می‌دانید، شما باید درکی از یک مغز بیش‌فعال داشته باشید: مغزی که بیش‌فعال است از بدو تولد به طرز متفاوتی پیچ خورده است. وقتی والدین یک بچه عادی به او می‌گویند که اجاق‌گاز داغ است «دست نزن»، مغز او این را می‌فهمد.

. مغز من هم می‌شنید تا فرمان دهد اما تکانش‌گری و کنجکاوی غلبه می‌کردند و تنها کاری که من می‌کردم این بود که به اجاق دست بزنم تا ببینم آیا آن چیزی که آن‌ها می‌گویند واقعاً درست است یا نه. در آن وهله نتیجه نهایی تاول بزرگی بود که دو هفته به طول می‌انجامید تا التیام یابد و درد آن با سرزنش بسیار زیاد اطرافیان به‌خاطر حرف گوش نکردن توامان می‌شد.

وقتی بزرگ‌تر شدم نقطه‌ضعف خودم را یافتم و فهمیدم چه مواقعی میزان حواس‌پرتیم افزایش می‌یابد و توانستم از مهارت‌های موردنیاز برای مقابله با آن استفاده کنم و همین امر موجب شد تا بیشتر تمرکز کنم و بیاموزم. قبل از آن، هرچیزی باعث حواس‌پرتی من می‌شد، هرچیز از تابش نور آفتاب در بیرون از کلاس و جیک‌جیک پرنده‌ها گرفته تا صدای تق‌تق نوک مداد روی میز هم‌کلاسی‌هایم. گویی مغز من به‌سمت هر صدا یا تصویری متمایل می‌شود – و این واقعاً آزاردهنده و وحشتناک بود.