بریده‌هایی از کتاب چه کنیم که مثل ما ببینند

هدف این کتاب کمک به شماست تا با کسانی که روان رنجورهای نرمال و طبیعی به حساب می‌آیند، کنار بیایید و روابط حسنه برقرار کنید. و البته در این میان روان پریشهای بیمار از این مهم مستثنا هستند. اگر با کسانی که سروکار دارید و می‌خواهید بر آنها نفوذ کنید به لحاظ کلامی و احساسی بدرفتار و بددهن هستند، اولین قدم شما باید این باشد که تصمیم بگیرید آیا اصولاً صلاح هست و صرف می‌کند آنها را به تبادلهای معنی‌دار فرا خوانید یا خیر. گاه درست است، و گاه هم بی‌فایده. احساس ناراحتی کردن و یا کم‌ارزش بودن یک مطلب است، و احساس نابود شدن مطلب دیگر. همیشه ارزش ندارد که شرایط را تغییر بدهید. گاه بهترین تصمیمی که می‌توانید بگیرید این است که رابطه خود با این اشخاص را از ریشه قطع کنید و به حرکت خود ادامه دهید.

اشخاص به این دلیل که شما می‌خواهید، تغییر نمی‌کنند. به این دلیل هم که فکر می‌کنید باید تغییر کنند، تغییر نمی‌کنند. آنها تغییر می‌کنند زیرا فکر می‌کنند که این کار درستی است، تغییر می‌کنند زیرا به این نتیجه می‌رسند که برایشان فایده‌ای دارد و یا اینکه متوجه می‌شوند رفتار سابقشان موثر واقع نمی‌شود. یک ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید: «نمی‌توانید به خوک آواز خواندن را یاد بدهید. هم خودتان را ناراحت می‌کنید، و هم او را.» اگر می‌خواهید به سرسختها آواز خواندن یاد بدهید، باید کاری کنید که به خواندن راغب شوند.

چه عاملی سبب می‌شود که بعضیها سرسختی و مقاومت داشته باشند، به جوابهای مشابهی دست پیدا می‌کنند: در باره نقش خود پیش تصوراتی دارند و در نتیجه از هر ایده‌ای که خلاف نظر آنها باشد، احساس تهدید شدن می‌کنند. آنها سرسخت و مقاوم بودن را با قدرت و رهبری برابر می‌دانند. آنها معتقدند که باید این‌گونه باشند زیرا سمت و موقعیت آنها این را ایجاب می‌کند. در باره همه چیز احساس عدم امنیت خاطر می‌کنند. از این می‌ترسند که شما آنها را بد جلوه‌گر سازید. آنها پیشاپیش برداشتی از شما دارند و معتقدند که حرفهای شما فاقد ارزش و صلاحیت است.

اگر بخواهید سرسختی به خرج دهید و با دگراندیشان شاخ به شاخ شوید، بعید است بتوانید کاری کنید که آنها از زاویه دید شما به مسائل نگاه کنند.