بریده‌هایی از کتاب عشق ورزیدن به چیزهای نه چندان کامل

روابطت را با آن کسانی نزدیک و عمیق کن که در رفت‌وآمد با آنها، خودت را بیشتر و بیشتر دوست داشته باشی

اگر در حال گوش‌دادن به کسی هستی که داستانی را از دیگری برایت روایت می‌کند، آنچه بیشتر نمایان می‌شود، حقایقی دربارهٔ راوی داستان است، تا کسی که داستان درمورد اوست. از تمام ویژگی‌هایی که شخصیت انسانی را می‌سازد، او دقیقاً دربارهٔ همان ویژگی‌ای سخن می‌گوید که توجهش را جلب کرده است.

وجود نقص در تو قابل‌پذیرش است. اصلاً زندگی ما چطور می‌تواند به سفیدی و تمیزی برگهٔ کاغذ باشد؟ به صورت طبیعی، ما برای بدنمان، ذهنمان و روابطمان باید در زندگی هزینه‌هایی پرداخت کنیم. به‌جای آنکه دنبال زندگی‌ای بروی که از ترس اشتباه‌کردن هیچ کاری نکنی، زندگی‌ای را انتخاب کن که با شکست‌ها و دردها پیشرفت کنی. با صدای بلند داد بزن و به ضمیر مبارزه‌طلبت بگو: «من تو را خیلی دوست دارم.»

ابرها اندوهشان را با گریستن رها می‌کنند، تا جایی که دیگر توانی برای گریه‌کردن نداشته باشند. وقتی هیچ اشکی برایشان باقی نمانده باشد، احساس می‌کنند وزنه‌ای از رویشان برداشته شده است؛ وزنه‌ای به‌سنگینی تمام اشک‌هایشان. ما نیز می‌توانیم اندوهمان را در آسمان درونمان رها کنیم. در هنگام غم و اندوه، هیچ اشکالی ندارد گریه کنی، درست مثل ابرها.

از اینکه کسی تمام خواسته‌هایت را برآورده نکرده است، شکایت نکن. مشکل اصلی همین انتظار توست؛ همین که انتظار داری دیگران خود را با تو وفق دهند. دنبال کسی هستی که همیشه خود را با تو سازگار کند؟ نه، چنین فرشته‌ای در دنیا وجود ندارد.

اگر اتفاقی به کسی نزدیک شوی تا آنجا که زمان زیادی را با هم بگذرانید، اتفاقی نیز از یکدیگر زده خواهید شد. شاید در ابتدا احساس کنید که فرد مقابل شما را در حصار خود زندانی کرده است، یا اینکه دیگر قدر شما را نمی‌داند. ایجاد حس اعتماد و علاقه نیاز به زمان دارد. قبل از قرار ملاقات دوباره‌تان، تا زمانی که دلتان برای یکدیگر تنگ شود صبر کنید.

دلیل اینکه ما می‌انگاریم برتر از دیگران هستیم، این است که حقارت در درون ما کمین کرده است. در حقیقت، احساس برتری‌جویی از همان حس حقارت درونی نشئت می‌گیرد.

آیا دربارهٔ اضافه‌وزن همسر یا فرزندت نگرانی؟ بهترین راه برای اینکه کسی را که دوستش داری به حفظ سلامتی‌اش وادار کنی، این است که با رژیم غذایی و ورزش منظم، مراقب سلامت خودت باشی. اگر خودت را همچون الگویی به آنها نشان دهی، پیوستن آنها به تو محتمل‌تر خواهد بود.

هر از چند گاهی به خودت اجازهٔ کمی ناز و نعمت بده. این ناز و نعمت می‌تواند خریدن گل‌های زیبا برای میز شام، برش کیک پنیری‌ای لذیذ و کنارش یک فنجان قهوهٔ آمریکانو و یا یک جفت دستکش نرم زمستانی باشد. تجملات کوچک می‌تواند زندگی‌ات را درخشان کند.

دلیل اینکه نوجوانان به حرف‌های پدرومادرشان توجه نمی‌کنند و سعی دارند با لج‌بازی، مسیر دل‌خواه خودشان را ادامه دهند، این است که آنها در حال یادگیری استقلال هستند. این امری کاملاً طبیعی است، پس زیاد نگران نباش.

وقتی به کسی آن‌قدر نزدیک هستی که احساس می‌کنی هیچ‌چیزی نیست که نتوانی با او درمیان بگذاری، بِدان که در این صورت می‌توانید به‌راحتی به یکدیگر آسیب برسانید.

به‌عبارت دیگر، ما سعی می‌کنیم ببخشیم؛ نه به‌خاطر آن فرد پرخاشگر، بلکه به این خاطر که خود را از گذشته رها سازیم.

اگر سراغ آنچه در ما ایجاد انگیزه می‌کند برویم، می‌بینیم که حتی ما بزرگ‌سال‌ها خواهان توجه دیگران هستیم. و خیلی از کارهایی که انجام می‌دهیم، به‌خاطر میلمان برای دیده شدن است. فرزندت را لبریز از توجه کن و در آغوش عشقت به او حس امنیت ببخش. این‌گونه است که او دیگر نیازی به تأیید دیگران نخواهد داشت.

این مجموعهٔ کارد و چنگال، چای، نوشیدنی، لباس، خودکار و لحاف که برای روزی خاص آنها را نگه داشته‌ای، در نخستین فرصتی که یافتی، استفاده‌شان کن. لحظه‌های خاص جدا از زندگی هر روز ما نیستند. هر زمان که از لوازم خاص خودت استفاده کنی، آن لحظه برایت به لحظه‌ای خاص تبدیل می‌شود

پدرومادر عزیز، لطفاً به فرزندانتان بیاموزید که گفتار توهین‌آمیز و نیز بی‌حرمتی به ضعیفان در هر شرایطی مذموم است. همچنین، خوشحال‌شدن از رنج افراد دیگر نادرست است. اگر دلت فرزندی نجیب می‌خواهد، از چنین رفتارهایی پشتیبانی نکن

در هنگام مشاجره‌های خانوادگی، هرگز جانب‌داری نکن. فقط به حرف هر دو طرف گوش بده. در غیر این صورت، فقط مشکل را تشدید می‌کنی و ممکن است بدون آنکه بخواهی، یکی از اعضای خانواده را از خودت برنجانی

اگر بتوانیم تمام قضاوت‌هایمان را کنار بگذاریم و با روحی تازه از معرفت به آن فرد بنگریم، چیزهایی را خواهیم دید که تا پیش از آن هرگز به چشممان نیامده بود. در درون هر فرد برخودبالنده که از بالا به ما می‌نگرد، روحی وجود دارد که به او نیز نگاهی از بالا به پایین شده است. شاید آن فرد مورد تمسخر پدرومادر، خواهرها و برادرها یا دوستانش بوده است. شاید کسی که مرا آزرده است، دقیقاً به همین شیوه آزار دیده باشد؛ چراکه زندگی او نیز همانند زندگی من پر از تنهایی و ناامنی است. روبه‌روشدن با چنین حقیقت عمیقی ناخواسته قلب ما را نرم خواهد کرد

زندگی‌کردن با خانواده، دوستان یا هم‌اتاقی‌ها می‌تواند به‌اندازهٔ تمرین‌های معنوی سخت باشد، چون قرار است حواست به دیگران باشد. حتی شده با ردکردن یا تعدیل خواسته‌های خودت. انتقادنکردن به فردی که سبک زندگی‌اش مطابق میل تو نیست و نیز تلاش برای پذیرفتن و درک‌کردن او، دو بخش مهم از تمرینی معنوی‌اند.

ممکن است در مواردی هم با نویسنده کاملاً موافق نباشیم، اما شنیدن کلامی مخالف، نه‌تنها انسان را با نگرش متفاوت دیگر افراد آشنا می‌سازد، بلکه او را به اندیشه‌ها و عملکردهایش آگاه‌تر می‌کند و گاهی در تأیید آنچه می‌اندیشد به او کمک می‌کند.

خوب بودن با دیگران خوب است، اما نباید فراموش کنید که شما ابتدا مسئول خوب بودن با خودتان هستید.

اما اگر پدرومادر شاد نباشند، از آنجا که کودک احساس می‌کند با هرآنچه در توان دارد، قادر به شادکردن آنها نیست، حس بی‌ارزش بودن در وجودش ریشه می‌کند.

وقتی تو از خودت مراقبت کنی، دنیا هم تو را سزاوار این مراقبت می‌بیند.

حتی زمانی که هواشناسی برای کل روز باران پیش‌بینی می‌کند، زمان‌هایی هست که وقتی دقیق نگاه می‌کنیم، اثری از باران نمی‌بینیم. باوجوداینکه ممکن است ناخوش و در رنج باشیم، وقتی دقیق نگاه کنیم، می‌بینیم لحظه‌هایی هم هستند که در آنها هیچ نشانی از رنج نیست. اما اگر به خود بگوییم: «من بیمار هستم» یا «امروز کلاً هوا بارانی است»، به خود القا می‌کنیم که این رنج تمام‌ناشدنی و این باران همیشگی است.

وقتی عزیزت در حال رنج‌کشیدن است و به تو نیاز دارد، حین درد و رنج او، فقط کنارش باش. بگذار احساس کند که تنها نیست. نشان‌دادن راهکارهای سریع و بی‌فایده شاید به این خاطر باشد که تو حقیقتاً خواستار روبه‌رو شدن با وضعیت او نیستی. خودت کلاهت را قاضی کن، آیا به‌دنبال لغاتی می‌گردی که با استفاده از آنها فقط خودت را از آن وضعیت خلاص کنی؟

درک‌کردن حقیقتِ مسائل دشوار است، زیرا وقتی چیزی را می‌شنویم، با تکیه بر تجربه‌های گذشتهٔ خودمان، از پسِ فهم آن مسئله برمی‌آییم. اگر برای ده نفر داستانی مشابه بازگو شود، هرکدام از آن ده نفر تفسیر خاص خود را از آن داستان دارد؛ دقیقاً به آن علت که تاریخچهٔ فردی هریک از آنها سبب می‌شود هرکدامشان بر جنبه‌ای متفاوت از همان موضوع مشابه تمرکز کنند.

رفتار آدم‌ها همیشه برخاسته از فکر یا احساس مشخصی نیست، درحالی‌که ما انواع فرضیه‌ها و حدس و گمان‌ها را برای خودمان درنظر می‌گیریم؛ «این آدم این‌طور راجع به من فکر می‌کند». حتی اگر این فکرها بازتاب حسمان نسبت به دیگری باشد، با این کار به خودمان یاد می‌دهیم که آنها را دوست نداشته باشیم و یا حتی از آنها متنفر شویم؛ تنها بر این اساس که یقین می‌کنیم حدس و گمان‌هایمان قطعاً درستند.

رفتار آدم‌ها همیشه برخاسته از فکر یا احساس مشخصی نیست، درحالی‌که ما انواع فرضیه‌ها و حدس و گمان‌ها را برای خودمان درنظر می‌گیریم؛ «این آدم این‌طور راجع به من فکر می‌کند». حتی اگر این فکرها بازتاب حسمان نسبت به دیگری باشد، با این کار به خودمان یاد می‌دهیم که آنها را دوست نداشته باشیم و یا حتی از آنها متنفر شویم؛ تنها بر این اساس که یقین می‌کنیم حدس و گمان‌هایمان قطعاً درستند.

اگر دوستی داری که احساس می‌کنی در مدت‌زمانی کوتاه، بسیار به او نزدیک شده‌ای، مواظب باش. اگر خطایی از تو سربزند، چنین دوستی به‌راحتی دشمنت می‌شود. وقتی به کسی آن‌قدر نزدیک هستی که احساس می‌کنی هیچ‌چیزی نیست که نتوانی با او درمیان بگذاری، بِدان که در این صورت می‌توانید به‌راحتی به یکدیگر آسیب برسانید.

سخنان هر فرد دربارهٔ روابطی که پیش از دیدار با تو با دیگران داشته به تو می‌فهماند، که اگر در ارتباطش با تو کوچک‌ترین ضربه‌ای بخورد، چگونه درباره‌ات با دیگران سخن خواهد گفت.

ما می‌توانیم با تمام وجود عشق بورزیم، حتی اگر با تمام وجود درک نکنیم.»