بریده‌هایی از کتاب بیش یادگیری

«همیشه برای خودت چالشی ایجاد کن

هرچه شخص در کاری توانمندتر شود، متوجه می‌شود چقدر بیشتر می‌تواند در آن حوزه پیشرفت کند.

برای یادگیری سریع چیزهای مهم، لازم نیست مجموعهٔ مشخصی از استعدادها را داشته باشید. این فرایند را همه می‌توانند به‌خوبی انجام دهند. تنها دلیلی که بیشتر مردم این کار را نمی‌کنند این است که هرگز کتابی که راه را به آن‌ها نشان دهد نداشته‌اند، البته تا الان.

تحسین، نوع رایجی از بازخورد که معلم‌ها اغلب از آن استفاده می‌کنند (و دانش‌آموزان از آن لذت می‌برند)، معمولاً برای یادگیری مضر است. وقتی بازخورد به سنجش شما به‌عنوان یک فرد می‌پردازد (به‌عنوان مثال، «تو خیلی باهوشی!» یا «تو خیلی تنبلی») معمولاً در یادگیری تأثیر منفی می‌گذارد.

مهم‌ترین خصیصهٔ بیش‌یادگیری، ورای اصول و تاکتیک‌ها، روح بیش‌یادگیری است. روح مسئولیت‌پذیری به یادگیری‌تان: تصمیم‌گیری دربارهٔ این‌که چه می‌خواهید بیاموزید، چطور می‌خواهید آن را بیاموزید و تهیهٔ برنامه‌ای برای آموختن آنچه باید بیاموزید

آنچه می‌تواند مانع پیشرفت ما شود نه بازخوردهای منفی، بلکه ترس از شنیدن انتقاد است که باعث کنارگذاشتن پروژه‌مان می‌شود. بعضی اوقات بهترین کار فقط شیرجه‌زدن در دل سخت‌ترین محیط است، چون حتی اگر در ابتدا بازخورد خیلی منفی باشد، می‌تواند ترس‌های‌تان از شروع پروژه را کاهش دهد و اگر آن‌قدر تند باشد که کمکی نکند هم به شما این امکان را می‌دهد که بعداً کارتان را اصلاح کنید.

بسیار رایج است که چیزی را نفهمیده باشیم، ولی فکر کنیم فهمیده‌ایم. محققی به نامِ ربکا لاوسون‌ این را «توهم عمق تبیینی» می‌نامد.

اما اصل کار مستقیم می‌گوید در واقع بیشتر پروسهٔ یادگیری وقتی اتفاق می‌افتد که در حال انجام کاری هستید که می‌خواهید در آن پیشرفت کنید.

پل گراهام، گفته است: «در بسیاری از زمینه‌ها، یک سال کار متمرکز به‌علاوهٔ توجه بسیار کفایت می‌کند.»[۱]

من ذهنیت آزمایش‌گر را امتداد ذهنیت رشد می‌دانم: درحالی‌که ذهنیت رشد شما را به دیدن فرصت‌ها و نیروی بالقوه‌تان برای پیشرفت ترغیب می‌کند، آزمایش‌کردن طرحی برای رسیدن به آن پیشرفت‌ها وضع می‌کند. ذهنیت آزمایش‌گر فقط فرض نمی‌کند که رشد امکان‌پذیر است، بلکه به منظور بررسی همهٔ راه‌های ممکن رسیدن به رشد، راهبردهای فعال می‌سازد.

بهترین بیش‌یادگیران آن‌هایی هستند که دلایل واقع‌گرایانهٔ خود برای یادگیری را با انگیزه‌ای که باعث هیجان‌شان می‌شود تلفیق می‌کنند.

یادتان باشد که حتی اگر یادگیری‌تان سخت و پرفشار باشد، بعدها از مهارتی که آموخته‌اید بدون هیچ سختی استفاده خواهید کرد. سرمایه‌گذاری فعلی‌تان در فشار برای یادگیری، بعدها عملکرد ماهرانه‌تان را فعالیتی بسیار لذت‌بخش‌تر می‌کند.

دوران متوسط‌بودن به پایان رسیده

زمانی که فرد یاد می‌گیرد کاری را انجام دهد که کس دیگری قادر به انجام‌دادن آن نیست، یادگیری واقعاً ارزشمند می‌شود.

اِبینگ‌هاوس منحنی فراموشی را کشف کرد. این منحنی نشان می‌دهد ما بعد از یادگیری مستعد فراموشی خیلی سریع هستیم و در فراموشی دانش‌مان زوال تصاعدی‌ای وجود دارد که شیبش درست بعد از یادگیری در تندترین حالت است. ابینگ‌هاوس می‌گوید البته این فراموشی به‌تدریج کم می‌شود و میزان دانشی که فراموش می‌کنیم در گذر زمان کاهش می‌یابد.

ارزشمندترین لحظات شادی در زندگی با انجام‌دادن کارهای آسان به دست نمی‌آیند، بلکه نتیجهٔ تحقق پتانسیل‌تان و غلبه بر عقاید دست‌وپاگیری هستند که در مورد خود دارید.

راه اول این است که یادگیری پاره‌وقت داشته باشید. تأثیرگذارترین نمونه‌های موفقیت در یادگیری بیش‌یادگیرانی هستند که وقت بسیار زیادی روی پروژه‌های‌شان صرف کرده‌اند. صرفِ پنجاه ساعت در هفته روی یک پروژه، بیش از صرف پنج ساعت در هفته نتیجه خواهد داد، حتی اگر کارایی روش یکسان باشد

هر بار که تعلل می‌کنید، عادتی ذهنی به وجود آورید؛ سعی کنید میل‌تان به انجام‌ندادن آن کار یا میل قوی‌تر برای انجام‌دادن فعالیتی دیگر را تشخیص دهید. حتی شاید بخواهید از خودتان بپرسید الان کدام حس قوی‌تر است: آیا مشکل این‌جاست که به کار دیگری تمایل بیشتری دارید (مثلاً چیزی بخورید، گوشی‌تان را چک کنید، چرت بزنید) یا می‌خواهید از کاری که باید انجامش دهید طفره بروید، چون فکر می‌کنید سخت، دردناک یا خسته‌کننده است؟ این آگاهی برای پیشرفت لازم است، پس اگر احساس می‌کنید تعلل نقطه‌ضعف شماست، قبل از برطرف‌کردن مشکل‌تان، به‌دست‌آوردن این آگاهی را در اولویت خود قرار دهید.

کارآفرین و سرمایه‌گذار معروف، پل گراهام، گفته است: «در بسیاری از زمینه‌ها، یک سال کار متمرکز به‌علاوهٔ توجه بسیار کفایت می‌کند.»

غرقگی همان حالتی از ذهن است که آن را «بودن در محدوده» می‌نامیم. در این حالت دیگر حواس‌مان با افکار مزاحم پرت نمی‌شود و ذهن‌مان کاملاً درگیر کار موردنظر است. غرقگی حالتی دلپذیر است که بین بی‌حوصلگی و ناامیدی جریان دارد، وقتی کاری نه خیلی سخت و نه خیلی آسان باشد،

اغلب داستان‌هایی از افرادی می‌شنوم که از پیشرفت شغلی‌شان راضی نیستند و فکر می‌کنند شرکت در دورهٔ کارشناسی ارشد به‌دردشان می‌خورد. می‌اندیشند اگر فقط مدرک کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی یا ارشد علوم انسانی داشتند، کارفرماها آن‌ها را جدی‌تر می‌گرفتند و می‌توانستند شغلی را که در آرزویش بودند داشته باشند. بنابراین دو سال به دانشگاه می‌روند، ده‌هاهزار دلار بدهی دانشجویی بالا می‌آورند و متوجه می‌شوند قرار نیست مدرک جدیدشان فرصت‌های شغلی بهتری نسبت به قبل پیش روی‌شان بگذارد. راه‌حل این است که اول تحقیق کنید. قبل از شروع، بررسی کنید که آیا یادگیری موضوعی خاص نتیجهٔ دلخواه‌تان را به دست خواهد داد.

دریافت بازخورد همیشه آسان نیست. اگر آن را بیشتر به‌عنوان پیامی دربارهٔ خودتان برداشت کنید تا دربارهٔ مهارت‌های‌تان، خیلی راحت می‌گذارید یک مشت به ضربه‌ای تبدیل شود که ناک‌اوت‌تان می‌کند.

دانشگاه‌های برتر مانند هاروارد، ام‌آی‌تی و ییل، بهترین دوره‌های خود را رایگان در اینترنت منتشر می‌کنند.

اگر کار را شروع کنید یا یک عامل قوی حواس‌پرتی را نادیده بگیرید، معمولاً ظرف چند دقیقه نگرانی‌تان برطرف می‌شود، حتی برای کارهای خیلی نامطلوب. بنابراین یک عصای خوب اولیه این است که خودتان را متقاعد کنید قبل از یک وقفه برای استراحت فقط از همان چند دقیقه ناخوشایندی حداکثری عبور کنید. گفتن این‌که «فقط باید پنج دقیقه وقت صرفش کنم»، قبل از آن‌که دست بکشید و کار دیگری را شروع کنید، معمولاً برای شروع کافی است. بالاخره هر کسی می‌تواند پنج دقیقه از هر چیزی را تحمل کند، هر قدر هم که حوصله‌سربر، اعصاب‌خردکن یا سخت باشد.

اگر صبر کنید و با تلاش از ذهن خودتان به یاد بیاورید سودمندتر از آن است که دوباره به کتاب نگاه بیندازید

وقتی پای یادسپاری وسط است، نگذارید عالی دشمنِ کافی شود.

توصیهٔ من این است: بدانید کجا هستید و از کم شروع کنید. اگر از آن دسته آدم‌هایی هستید که یک دقیقه یک جا بند نمی‌شوید، نیم دقیقه را امتحان کنید. خیلی زود نیم دقیقه به یک دقیقه تبدیل می‌شود و بعد دو دقیقه. با گذشت زمان شاید سرخوردگی‌ای که از یادگیری موضوعی خاص حس می‌کنید به علاقهٔ واقعی تبدیل شود. هر بار که در برابر حواس‌پرتی مقاومت می‌کنید گرایش‌تان به فکرهای متفرقه کمتر می‌شود. با صبر و استقامت، شاید دقیقه‌های‌تان آن‌قدر زیاد شود که کارهای بزرگ انجام دهید، درست مثل همان کاری که سامرویل تقریباً دویست سال پیش انجام داد.

یادگیری منفعلانه علم را به ارمغان می‌آورد. کاربست فعال باعث ایجاد مهارت می‌شود.

چالش ابتدای یادگیری این است که نمی‌دانید چه کاری باید انجام دهید و چالش انتهای کار این است که فکر می‌کنید دیگر می‌دانید باید چه کار کنید.

در درازمدت، هر چه پروژه‌های بیش‌یادگیری بیشتری انجام دهید، مهارت‌های کلی فرایادگیری بیشتری خواهید داشت. ظرفیت یادگیری‌تان را خواهید فهمید، خواهید دانست چگونه می‌توانید زمان‌تان را به بهترین شکل تنظیم کنید، انگیزه‌تان را مدیریت کنید و همچنین برای مقابله با چالش‌ها و مشکلات موجود راهبردهای آزمایش‌شده‌ای خواهید داشت. هر چه بیشتر بیاموزید، اعتمادبه‌نفس بیشتری کسب می‌کنید که به شما امکان می‌دهد از فرایند یادگیری با دشواری کمتری لذت ببرید.