بریده‌هایی از کتاب کات

هیچ‌وقت باهات قهر نبودم که آشتی بشم، فقط دلخور بودم. آدم قهر که پا نمی‌شه قدم به قدم با طرفش راه بره.

من کسی رو از دست دادم که دوستم نداشت، ولی تو کسی رو از دست دادی که برات می‌مرد، اونی که بازنده است تویی نه من!

«موی لخت و چشم مست و بوسهٔ گرمت که هیچ! سایه‌ات را هم ببیند هر کسی آواره است!»