بریده‌هایی از کتاب مسئله مرگ و زندگی

می‌پرسم: «بیشترین ترست از مرگ چیه؟» او پاسخ می‌دهد: «همهٔ کارایی که تا حالا نکردم.»

نیچه، استاد همهٔ سرایندگان جملات قصار می‌گوید: «بی‌خطر زیستن خطرناک است.»

«فکر به خودکشی تسلایی بزرگ است: با استفاده از آن انسان بخش عمده‌ای از شب تاریک را پشت سر می‌گذارد.»

وضعیت نیستی انسان پس از مرگ، مثل وضعیت نیستی او پیش از تولد است.

کردار و پندار من موجی در دیگران ایجاد می‌کند، مانند موجی که از افتادن سنگی در برکه ایجاد می‌شود.

برای کسی که افسوس‌های اندکی در زندگی زیسته‌اش دارد، مردن آسان‌تر است

از میان همهٔ ایده‌هایی که برای تسکین آن دسته از بیمارانم به کار برده‌ام که از مرگ می‌ترسند، هیچ‌کدام نیرومندتر از ایدهٔ زندگی بی‌افسوس نیست. من و مریلین احساس می‌کنیم افسوسی نداریم - ما کاملاً زندگی کرده‌ایم. همیشه مراقب بودیم تا به کوچکترین فرصت‌های اکتشاف اجازهٔ فرار ندهیم و حالا هیچ زندگی نزیسته‌ای برایمان باقی نمانده است.

«بسیاری خیلی دیر می‌میرند و تعدادی هم خیلی زود. به‌وقتش بمیر!»

حالا یک جملهٔ نیچه‌ای دیگر به ذهنم می‌رسد: «آنچه کامل شده است، همان که کاملاً رسیده است - می‌خواهد بمیرد. آنچه نرسیده می‌خواهد زندگی کند. هر آنچه رنج می‌برد، می‌خواهد زندگی کند تا شاید رسیده و شادمان شود؛ هم او اشتیاق چیزی را دارد که بیشتر، والاتر و روشن‌تر است.»

«آنچه بیش از حد مرگ را ترسناک می‌کند، خسران آینده نیست که خسران گذشته است. در واقع عمل فراموشی شکلی از مرگ است که همیشه در زندگی حاضر است.»

انسان زمانی واقعاً می‌میرد که هیچ آدم زنده‌ای چهره‌اش را به‌یاد نیاورد.

«صخره‌های بالای دره و عقل سلیم هر دو به من می‌گویند که وجود ما چیزی جز شکاف باریکی از نور در میان ابدیتی از تاریکی نیست.»

«اضطراب از نیستی سعی می‌کند تا به اضطراب از چیزی بدل شود»

«صخره‌های بالای دره و عقل سلیم هر دو به من می‌گویند که وجود ما چیزی جز شکاف باریکی از نور در میان ابدیتی از تاریکی نیست.»

«نگذار برای مرگ جز دژی سوخته چیزی باقی بماند.»

در واقع عمل فراموشی شکلی از مرگ است که همیشه در زندگی حاضر است.

سوگواری بهایی است که برای جسارت عاشق شدن می‌پردازیم.

استاد قدیمی‌ام می‌گفت: «اروین، تو به‌عنوان اروین فقط یه بار زندگی می‌کنی. از همهٔ بخشای این پدیدهٔ خارق‌العاده که بهش می‌گن آگاهی کمال استفاده رو ببر و افسوس چیزایی که قبلاً داشتی رو نخور!