بریده‌هایی از کتاب آنجا رو که دل تو را می خواند

اگر تو هم روزی به هشتاد سالگی رسیدی آن‌وقت تازه متوجه خواهی شد که آدم هشتاد ساله همانند برگ‌های پاییزی است. پاییز، فصلی که روزها کوتاه می‌شوند و درختان دیگر به آرامی ازت، کلروفیل و پروتئین‌ها را به درون تنه می‌کشند و بدین‌سان شادابی و سبزی برگ‌ها از میان می‌روند.

پاییز، فصلی که روزها کوتاه می‌شوند و درختان دیگر به آرامی ازت، کلروفیل و پروتئین‌ها را به درون تنه می‌کشند و بدین‌سان شادابی و سبزی برگ‌ها از میان می‌روند. البته هنوز به شاخه‌ها آویخته‌اند اما می‌دانیم که این زیاد به درازا نخواهد کشید. برگ‌ها یکی پس از دیگری می‌ریزند. تو شاهد ریزش آنها هستی و از وحشت وزش باد به خود می‌لرزی. و تو با عصیانگری و شادابی و جوانیت همان وزشی بودی که سبب فروافتادن من شد. عزیز دلم آیا تو خود این را می‌دانستی؟ و اینکه ما هر دو بر روی یک درخت زندگی می‌کنیم، اما نه در یک فصل؟!

یتیم؟ آیا این واژه را به هنگام مرگ مادربزرگ هم بکار می‌برند؟ فکر نمی‌کنم. گویا پدربزرگ‌ها یا مادربزرگ‌ها آنقدر ناچیزند که واژهٔ مناسب مرگشان برگزیده نشده است و واژهٔ یتیم و بیوه در مورد آنها کاربرد ندارد.

آنجا رو که دل تو را می‌خواند."

«اشک‌هایی که مانع فرو چکیدن‌شان می‌شویم روی قلب‌مان انباشته می‌شوند

سگ‌ها احساسات آدمیان را خوب می‌شناسند و چون از دیرباز با هم زندگی کرده‌ایم بسیار شبیه یکدیگر شده‌ایم و درست از همین روست که بسیاری از مردمان سگ‌ها را دوست ندارند.

چنین هزینه‌ای برای باز شدن فکرت، رشد کردنت و ترک این محیط خفقان‌آور ضروری‌ست.

هنگامی که تو هم روزی به عشق برسی خواهی فهمید که چه آثار متنوع و مسخره‌ای دارد. تا زمانی که عاشق نیستی، تا زمانی که دلت آزاد است و نگاهت مال کسی نیست، هیچ مردی حاضر نیست به تو توجه کند. ولی از موقعی که کسی تو را تصاحب می‌کند و دیگر سایرین برایت جالب نیستند، همه آنها به دنبالت می‌افتند و ابراز علاقه و تمایل می‌کنند. این همه تأثیر پنجره‌هایی است که درباره‌اش صحبت کردم. هنگامی که این پنجره‌ها باز می‌شوند، جسم روح را روشن می‌سازد و روح دل را روشن می‌سازد و به‌صورت مجموعه‌ای از آینه‌ها همه یکدیگر را نورباران می‌کنند. هاله‌ای گرم و طلایی در اطرافت جمع می‌شود که مردان را جذب می‌کند، همانند عسل که خرس‌ها را به طرف خود می‌کشاند