بریده‌هایی از کتاب آنجا رو که دل تو را می خواند

یتیم؟ آیا این واژه را به هنگام مرگ مادربزرگ هم بکار می‌برند؟ فکر نمی‌کنم. گویا پدربزرگ‌ها یا مادربزرگ‌ها آنقدر ناچیزند که واژهٔ مناسب مرگشان برگزیده نشده است و واژهٔ یتیم و بیوه در مورد آنها کاربرد ندارد.

پاییز، فصلی که روزها کوتاه می‌شوند و درختان دیگر به آرامی ازت، کلروفیل و پروتئین‌ها را به درون تنه می‌کشند و بدین‌سان شادابی و سبزی برگ‌ها از میان می‌روند. البته هنوز به شاخه‌ها آویخته‌اند اما می‌دانیم که این زیاد به درازا نخواهد کشید. برگ‌ها یکی پس از دیگری می‌ریزند. تو شاهد ریزش آنها هستی و از وحشت وزش باد به خود می‌لرزی. و تو با عصیانگری و شادابی و جوانیت همان وزشی بودی که سبب فروافتادن من شد. عزیز دلم آیا تو خود این را می‌دانستی؟ و اینکه ما هر دو بر روی یک درخت زندگی می‌کنیم، اما نه در یک فصل؟!

اگر تو هم روزی به هشتاد سالگی رسیدی آن‌وقت تازه متوجه خواهی شد که آدم هشتاد ساله همانند برگ‌های پاییزی است. پاییز، فصلی که روزها کوتاه می‌شوند و درختان دیگر به آرامی ازت، کلروفیل و پروتئین‌ها را به درون تنه می‌کشند و بدین‌سان شادابی و سبزی برگ‌ها از میان می‌روند.

چنین هزینه‌ای برای باز شدن فکرت، رشد کردنت و ترک این محیط خفقان‌آور ضروری‌ست.

سگ‌ها احساسات آدمیان را خوب می‌شناسند و چون از دیرباز با هم زندگی کرده‌ایم بسیار شبیه یکدیگر شده‌ایم و درست از همین روست که بسیاری از مردمان سگ‌ها را دوست ندارند.

«اشک‌هایی که مانع فرو چکیدن‌شان می‌شویم روی قلب‌مان انباشته می‌شوند

آنجا رو که دل تو را می‌خواند."