بریده‌هایی از کتاب سهل گرایی

«زندگی‌ای که صرف اشتباه‌کردن شود نه‌تنها شرافتمندانه‌تر، بلکه مفیدتر از زندگی‌ای است که صرف کاری‌نکردن شده است.»

به‌جای این‌که بابت اشتباه‌های کوچک خودتان را تحقیر کنید، بابت این‌که دیگر چنین اشتباهی را تکرار نخواهید کرد به خودتان افتخار کنید.

به‌جای این‌که بابت اشتباه‌های کوچک خودتان را تحقیر کنید، بابت این‌که دیگر چنین اشتباهی را تکرار نخواهید کرد به خودتان افتخار کنید

برای موفق‌شدن در یک کار باید اول انجامش دهید.

هیچ استادی بی‌اشتباه استاد نمی‌شود. و هیچ یادگرفتنی بدون داشتن «جرئت مزخرف‌بودن» امکان‌پذیر نیست.

جورج الیوت «اگر زندگی را برای هم آسان‌تر نمی‌کنیم پس برای چه زندگی می‌کنیم؟».

وقتی پریشان و سرگشته هستیم، علت این نیست که شرایط ذاتاً طاقت‌فرساست. شاید دلیلش این است که چیزی را در سرمان بسیار پیچیده می‌کنیم.

داشتم به دلایلی درست، کارهای درستی انجام می‌دادم ولی روشم غلط بود.

گوش‌دادن سخت نیست، جلوگیری از به‌بیراهه‌رفتن ذهن است که خیلی مشکل است. در لحظه حضورداشتن سخت نیست، بلکه دائم فکرنکردن به گذشته و آینده سخت است.

وقتی یکی از معدود کسانی هستید که یک تخصص خاص را دارند، برتری فوق‌العاده‌ای نسبت به دیگران خواهید داشت.

اگر در ابتدا اولویت‌تان مهم‌ترین چیزها باشد، در زندگی‌تان نه‌تنها برای مهم‌ترین چیزها، بلکه برای چیزهای دیگر فضاهایی ایجاد می‌شود.

وقتی از دیگران تشکر می‌کنیم، شادی را در صورت‌شان می‌بینیم. باری از روی دوش‌شان برداشته می‌شود و خوشرو می‌شوند. نتیجه‌اش چرخه‌ای مثبت است.

در زندگی هر بلایی که به سرتان بیاید، هر سختی‌ای که در زندگی داشته باشید، هر دردی که بکشید، هرقدر هم که مهم و بزرگ باشند در مقایسه با قدرتی که در انتخاب واکنش‌تان دارید، هیچ هستند

سعی نکنید از همان اول همهٔ کارها را درست انجام دهید. درعوض با آغوش باز مزخرف‌بودن کارتان را بپذیرید

هیچ استادی بی‌اشتباه استاد نمی‌شود. و هیچ یادگرفتنی بدون داشتن «جرئت مزخرف‌بودن» امکان‌پذیر نیست.

با تلفیق لذت‌بخش‌ترین کارها با ضروری‌ترین کارها، قدرت ایجاد می‌شود.

وقتی لذت را وارد کارهای روزانه‌مان کنیم، دیگر به امید روزی نامعلوم در آینده نیستیم که در آن به شادی برسیم. آن روز همیشه همین امروز است. اگر ذرات کوچک شگفتی را به وظایف کسل‌کنندهٔ روزمره بیفزاییم، دیگر منتظر زمانی نیستیم که بتوانیم بالاخره به خودمان اجازه دهیم که استراحت کنیم. آن زمان همیشه الان است. وقتی لذت و خنده، بیشتر لحظات‌مان را روشن می‌کنند، بیشتر به سمت حالت سهولت طبیعی و سرزنده‌مان کشیده می‌شویم.

فراموش نکنید: وقتی روی نداشته‌های‌تان تمرکز کنید، داشته‌های‌تان را هم از دست می‌دهید. وقتی روی داشته‌های‌تان تمرکز کنید، نداشته‌های‌تان را به دست می‌آورید.

در زندگی هر بلایی که به سرتان بیاید، هر سختی‌ای که در زندگی داشته باشید، هر دردی که بکشید، هرقدر هم که مهم و بزرگ باشند در مقایسه با قدرتی که در انتخاب واکنش‌تان دارید، هیچ هستند.

از نظر یکی از رهبرانی که با او کار کرده‌ام دویدن روی تردمیل به‌صورت روزانه، عادتی ضروری است. ولی بازهم او در این مورد همیشه باثبات نبود تا این‌که آن را با فعالیتی لذت‌بخش و روزانه همراه کرد که هرگز از آن نمی‌گذشت: گوش‌دادن به پادکست دلخواهش. حالا فقط در صورت دویدن یا راه‌رفتن روی تردمیل به آن پادکست گوش می‌دهد و بعد از اتمام ورزش، به خودش پاداش نمی‌دهد، بلکه حین انجام این کار به خودش پاداش می‌دهد. از وقتی که این عادت ضروری را لذت‌بخش کرده، دریافته که انجام همیشگی آن آسان شده است.

نویسندهٔ ایرلندی، جورج برنارد شاو، می‌گوید: «زندگی‌ای که صرف اشتباه‌کردن شود نه‌تنها شرافتمندانه‌تر، بلکه مفیدتر از زندگی‌ای است که صرف کاری‌نکردن شده است.»

کارل یاکوبی، ریاضی‌دان آلمانی قرن نوزدهم.، شهرهٔ عام بود که می‌تواند پاسخ مسائل سخت و لاینحل را بیابد. او یاد گرفته بود برای این‌که مسئله‌ای به ساده‌ترین شکل ممکن حل شود «آدم باید معکوس کند، همیشه معکوس.» معکوس‌کردن یعنی وارونه‌کردن یک فرضیه یا رویکرد، به عقب‌رفتن و طرح این پرسش که «اگه عکس قضیه درست باشه چی؟» معکوس‌کردن به شما کمک می‌کند تا به درکی برسید که از آن غافل بودید زیرا تنها از یک منظر دارید به مشکل نگاه می‌کنید. معکوس‌کردن می‌تواند اشتباهات فکری‌مان را پررنگ کند. می‌تواند ذهن‌مان را رو به روش‌های جدید انجام کارها باز کند.

وقتی ذهن‌تان هم شلوغ و پر از فرضیات، احساسات منفی و الگوهای فکری مسموم است، به انرژیِ فکریِ کمتری دسترسی دارید تا ضروری‌ترین کارها را انجام دهید.

هنرِ کاری‌نکردن را کشف کنید. امروز اضافه‌کاری نکن تا استراحت پایان روز برای سرحال‌شدنت کافی باشد. این هفته بیش از حد کار نکن تا استراحت پایان هفته برای سرحال‌شدنت و شروع هفتهٔ جدید کافی باشد.

بیشتر خوابیدن شاید بزرگ‌ترین هدیه‌ای باشد که می‌توانیم به جسم و ذهن‌مان بدهیم و حتی به این ترتیب، بهترین نتیجه را هم خواهیم گرفت.

اولین اقدام شاید کوچک‌ترین اقدام باشد و غفلت از آن بسیار راحت ولی به طرز حیرت‌آوری قدرتمند است.

حداقل قدم‌های لازم برای رسیدن به نتیجهٔ مطلوب چیست

شما مانند ابَررایانه‌ای هستید که با قابلیت‌هایی بسیار قوی طراحی شده است. طوری ساخته شده‌اید که بتوانید سریع بیاموزید، مشکلات را به‌طور غریزی حل کرده و بهترین اقدام بعدی را بدون زحمت محاسبه کنید. در شرایط بهینه.، ذهن‌تان با سرعت فوق‌العاده‌ای کار می‌کند. ولی درست مانند یک اَبررایانه، مغزتان همیشه به‌صورت بهینه عمل نمی‌کند. به این فکر کنید که چطور وقتی هارد رایانه پر از فایل می‌شود یا تصاویر ذخیره‌شده در حافظهٔ مرورگر زیاد می‌شوند، این داده‌ها سرعت رایانه‌تان را کُند می‌کنند. دستگاه هنوز هم قدرتش از نظر محاسبه بالاست ولی توانایی‌هایش برای انجام کارهای ضروری، کمتر در دسترس است. به همین ترتیب، وقتی ذهن‌تان هم شلوغ و پر از فرضیات، احساسات منفی و الگوهای فکری مسموم است، به انرژیِ فکریِ کمتری دسترسی دارید تا ضروری‌ترین کارها را انجام دهید.

این‌که به خودمان اجازهٔ شکست‌خوردن بدهیم به شجاعت نیاز دارد. ترسناک است. باعث می‌شود آسیب‌پذیر باشیم. هرچه شکست بزرگ‌تر باشد، شجاعت بیشتری لازم است. پس با توجه به این‌که ذخیرهٔ شجاعت همه‌مان محدود است باید راه‌هایی پیدا کنیم تا بتوانیم با ارزان‌ترین هزینه شکست بخوریم و از آن بیاموزیم.

حواس‌پرتی‌هایی که مانع می‌شوند تا در لحظهٔ حال حضور داشته باشیم، می‌توانند مانند آب‌مروارید برای ذهن‌مان باشند: توجه به موضوعات را سخت‌تر می‌کنند. و هرچه درمان آن‌ها بیشتر طول بکشد، ما را ضعیف‌تر می‌کنند.