بریده‌هایی از کتاب پاسخ

یکی از اولین نشانه‌های افسردگی از دست دادنِ حسِ شوخ‌طبعی‌تان و ندیدنِ رویِ خنده‌دار و بامزهٔ رویدادهاست.

هدف آن چیزی‌ست که در درون شخصِ شما انگیزه ایجاد می‌کند. برای این که یک هدف، انگیزش‌بخش باشد باید با عباراتی واضح و سنجش‌پذیر اعلام شود به طوری که تاریخ رسیدن به آن، مدت زمانی که طول می‌کشد، مقدار، شکل، رنگ، ابعاد و نتایج آن مشخص باشد. مثلاً اگر هدف‌تان را این‌گونه بیان کردید که «یک روزی ثروتمند شوم»، این عبارت توانِ انگیزش‌بخشی را ندارد چون هدفِ واضح و مشخصی را برای نشانه رفتن معین نمی‌کند ـــ بسیار گنگ، مبهم و کُلّی‌ست و آر.اِی. اِسِ شما چیزی از آن درک نمی‌کند. حال اگر شما بدین طریق هدف‌تان را مشخص و بیان کردید: «تا ساعتِ ۱۲ شبِ ۱۵ آبانِ ۵ سالِ دیگر، من داراییِ خالصی به مبلغِ یک میلیون دلار خواهم داشت و به طور کامل هیچ بدهی هم نخواهم داشت.» بدین ترتیب شما احساسِ می‌کنید که انگیزه پیدا کرده‌اید و می‌توانید سریعاً دست‌به‌کار شوید چون شما مقادیر، زمان و مهلت تعیین کرده‌اید و بدین شکل آر.اِی. اِسِ‌تان در حالتِ جست‌وجو قرار می‌گیرد.‌

مردم دو نوع هستند ـــ آن‌هایی که ۱۰ سال تجربه دارند و آن‌هایی که یک سال تجربه‌شان را ۱۰ سال تکرار کرده‌اند. نوع اول موفقیت‌های بیش‌تری در زندگی کسب می‌کنند، زندگی طولانی‌تر و شادتری هم دارند.

زندگی مملو از رویدادهایی‌ست که بر آن‌ها کنترلی اندک و یا هیچ کنترلی نداریم. مثلاً سونامی یا آتش‌سوزی می‌تواند خانه‌ات را نیست و نابود کند، راننده‌ای مَست می‌تواند باعثِ تصادفی شود، یا این که ممکن است مبتلا به بیماری‌ای مهلک شوی. اما کاری که لازم است انجام دهی، کنترلِ ۱۰۰ درصدی بر افکار، اعمال و واکنش‌هایت در برابر رویدادهاست. همین افکار، اَعمال و واکنش‌هاست که بر آینده‌ات تأثیر می‌گذارد. زندگی تو حاصل و نتیجهٔ انتحاب‌های توست.

غالباً شما با عقایدِ منتقدتان، مخالف هستید اما همچنان می‌توانید بپذیرید که آن‌ها حق دارند هر عقیده‌ای داشته باشند، هرچند شما فکر کنید که آن عقیده احمقانه است.

دانشمندان کشف کرده‌اند که آر.اِی. اِس همچنین کنترلِ سیستمِ باورهای ما را در دست دارد و فقط اطلاعاتی را تشخیص می‌دهد و انتخاب می‌کند که بر طبق باورهای ما باشد. این بدان معناست که باورها و افکارمان هر چه باشند، آر.اِی. اِس توجه بیشتری به آن‌ها می‌کند یا به عبارت دیگر تمامِ اطلاعاتِ محیطِ اطراف را به شیوه‌ای فیلتر می‌کند تا آن‌چه را به عنوانِ باورمان برگزیده‌ایم، تقویت کند. به همین علت است که در موقعیت‌های مشابه برخی از افراد فرصت‌ها را می‌بینند و برخی دیگر موانع و مشکلات را. همچنین به همین دلیل است که برخی می‌توانند به چیزی باور داشته باشند که باقیِ افراد به نادرست بودن آن واقف هستند.

نخستین و مهم‌ترین اصل برای دست‌یابی به هر هدفی این است که تصمیم بگیرید که چه چیزی می‌خواهید. دربارهٔ چگونگی رسیدن به آن فکر نکنید. آر.اِی. اِس‌تان چگونگی رسیدن به آن را کشف می‌کند.

موفق‌ترین افراد در زندگی آن‌هایی هستند که افکار خود را روی کاغذ می‌نویسند و ایده‌های خود را اولویت‌بندی می‌کنند. به محض این که افکارشان روی کاغذ آمد، آر.اِی. اِسِ آن‌ها شروع به تأمینِ راه‌حل‌هایی برای دست‌یابی به خواسته‌هایشان می‌کند.

لازم نیست کُل راه‌پله را در پایین ساختمان ببینید تا به حرکت درآیید ـــ فقط کافی‌ست که نخستین گام را بردارید. گاهی اوقات برداشتنِ کوچک‌ترین گام در مسیر صحیح می‌تواند بزرگ‌ترین گام زندگی‌ات محسوب شود. حتا اگر مجبور باشی پاورچین راه بروی، آن گام را بردار.

با همه موافقت کنید. طبیعتی خوشایند و مطبوع را در خودتان بپرورانید و اجازه بدهید دیگران با هر عقیده‌ای احساس کنند که درست می‌گویند. با حقیقت موافقت کنید. بگذارید دیگران بفهمند که شما با بخشی از حرف‌هایشان موافق هستید. سَرِ خود را به نشانه تأیید تکان بدهید و بگویید: «بله، حق با شماست.» یا «با شما موافق هستم.» در بدترین حالت، با داشتنِ حقِ هر عقیده‌ای برای منتقدان موافق باشید، حتا هنگامی که فکر می‌کنید چیزهایی که می‌گویند مُهمَل و یاوه است. اذعان کنید که نحوهٔ اندیشیدنِ آن‌ها هیچ اشکالی ندارد اما در عین حال باورِ حقیقیِ خودتان را دوباره بیان کنید.

شکایت نکن، همان‌طور که لطیفه‌ای قدیمی می‌گوید: «۸۰ درصدِ مردم به مشکلاتِ تو اهمیتی نمی‌دهند ـــ و ۲۰ درصدشان هم خوشحال می‌شوند.»

اگر بحثِ سلامتی‌ات در میان باشد، آیا ادعا می‌کنی که قربانیِ هورمون‌هایت، ژن‌هایت و تربیتِ خود هستی و یا قربانیِ به دنیا آوردنِ سه فرزندت؟ یا این که تصادفاً قربانی گلوبول‌های چربی هستی که در فضا معلق بوده‌اند و فقط به افرادِ به‌خصوصی خودشان را چسبانده‌اند؟ نه! تو انتخاب نکرده‌ای که دربارهٔ رژیم غذایی و ورزش چیزی یاد بگیری یا اقدامی انجام دهی ـــ پس در نهایت تو مسئول هستی.

بیش از ۸۰ درصدِ سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی مرتبط با سبکِ زندگی افراد است ـــ مثل رژیم غذایی نامناسب، سیگار و قلیان، مشروبات الکلی، خوردن هَله‌هوله، آلودگی، اضطراب و منش‌های نامناسب دیگر.

افرادِ مُسنی را به یاد آور که با افتخار اعلام می‌کنند که ایمیل ندارند و از اینترنت استفاده نمی‌کنند. آن‌ها نه‌تنها از این که خودشان را به پایین‌ترین فرصت‌های شغلی محدود کرده‌اند، بی‌اطلاع هستند، بلکه قابلیتِ خود را برای گفت‌وشنود کردن با افرادِ جوان‌تر دربارهٔ جهان اطراف به حداقل تَنزُل داده‌اند. افرادی مُسِن با چنین عملکردی از وقایعِ روز بی‌اطلاع هستند و خودشان را به طور کامل در رابطه با واقعیت‌های قرن ۲۱ در حاشیه قرار داده‌اند. نادیده انگاشتن روندهای تحول، الگوی مشترکِ بسیاری از افراد پا به سن گذاشته است.