بریده‌هایی از کتاب روزنگار رواقی گری

هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت.

قطعی‌ترین چیز این است که بسیاری از چیزهایی که از آن‌ها وحشت داریم هیچ‌وقت اتفاق نخواهند افتاد.

لازم نیست باور کنید خدایی هست که جهان را اداره می‌کند، فقط باید بپذیرید شما کارگردان جهان نیستید. به‌محض این‌که روح‌تان را با این ایده تطبیق دهید، زندگی آسان‌تر و شادتر خواهد شد، چون دیگر از شرِ بدترین اعتیاد دنیا خلاص شده‌اید: کنترل‌کردن.

فلسفه کمی ترسناک است. از کجا باید شروعش کرد؟ با کتاب؟ با سخنرانی؟ با فروختن دارایی‌های مادی؟ هیچ‌کدام. اپیکتتوس می‌گوید وقتی منطق‌تان را به کار بگیرید و شروع کنید به سؤال‌کردن دربارهٔ احساسات و باورها و حتی همین زبان که دیگران به آن توجهی ندارند، فیلسوف شده‌اید. می‌گویند حیوانات در صورتی دارای نوعی خودآگاهی هستند که بتوانند خودشان را در آینه بشناسند. شاید بتوان گفت سفر ما در سرزمین فلسفه زمانی شروع می‌شود که درک کنیم می‌توانیم افکار خود را تحلیل کنیم. آیا می‌توانید امروز را با این قدم اول شروع کنید؟ اگر این کار را بکنید، متوجه می‌شوید ما در این مسیر زنده می‌شویم و زندگی می‌کنیم، به‌قول سقراط، زندگی‌ای ارزشمند.

برای رسیدن به خوشبختی فقط یک راه وجود دارد؛ هر آنچه خارج از کنترل‌تان است را رها کنید، چیزی از آن را به‌عنوان داراییِ خودتان به حساب نیاورید و همهٔ آن‌ها را به دست خداوند و تقدیر بسپارید.

هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت.

چه زیادند لحظاتی که زندگی را در غصه‌های بیهوده، شادی‌های احمقانه، آرزوهای طمع‌کارانه و سرگرمی‌های اجتماعی تلف کرده‌اید. نیز چقدر مقداری از زندگی که برای خودتان باقی مانده است کم است.

چه زیادند لحظاتی که زندگی را در غصه‌های بیهوده، شادی‌های احمقانه، آرزوهای طمع‌کارانه و سرگرمی‌های اجتماعی تلف کرده‌اید. نیز چقدر مقداری از زندگی که برای خودتان باقی مانده است کم است. روزی متوجه خواهید شد دارید پیش از موعد می‌میرید! سنکا، در باب کوتاهی عمر، ۳. ۳ ب

اگر خاکی باشید، لازم نیست کسی به‌زور -و معمولاً محکم- شما را به خاک بزند.

هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت.

نباید کسانی را باور کنیم که می‌گویند فقط غیربرده‌ها می‌توانند تحصیل کنند؛ باید به‌گفتهٔ عشاق دانش گوش بسپاریم که معتقدند فقط تحصیل‌کردگان از بردگی رهایی می‌یابند.

شاید کمی خراب‌کاری کرده‌اید، شاید هم خیلی خراب‌کاری کرده‌اید. خب که چی؟ این آن فلسفه‌ای را که می‌دانید تغییر نمی‌دهد، چون به این معنی نیست که دیگر امکان ندارد انتخاب‌های عقلانی کنید، بلکه معنایش این است که موقتاً به چنین انتخاب‌هایی توجه نکرده‌اید.

«مسیر را تا انتها برنامه‌ریزی کنید.»

درحالی‌که دانشگاهیان به رواقی‌گری به‌عنوان یک اسطورهٔ قدیمی کم‌اهمیت نگاه می‌کنند، اهل عمل متوجه شده‌اند این منبع بیشترین قدرت و استقامت را برای زندگی‌های پرچالش تأمین می‌کند.

تمام آنچه لازم دارید این‌ها هستند: اطمینان از قضاوت در زمان حال، عمل برای خیرِ عموم در زمان حال، و نوعی رفتار قدرشناسانه در زمان حال نسبت به هرچه در مسیرتان قرار می‌گیرد.

ذهن عضله است و ممکن است مانند سایر عضلات خسته شود یا آسیب ببیند. سلامت فیزیکی هم به واسطهٔ مسئولیت‌های بیش از حد، استراحت‌نکردن و عادت‌های بد به مشکل برمی‌خورد.

چه زیادند کسانی که باعث شده‌اند زندگی‌تان هدر برود، درحالی‌که خودتان مطلع نبودید چه‌چیزی را از دست می‌دهید. چه زیادند لحظاتی که زندگی را در غصه‌های بیهوده، شادی‌های احمقانه، آرزوهای طمع‌کارانه و سرگرمی‌های اجتماعی تلف کرده‌اید. نیز چقدر مقداری از زندگی که برای خودتان باقی مانده است کم است. روزی متوجه خواهید شد دارید پیش از موعد می‌میرید!

ذهنت را به این معطوف نکن که اگر فلان چیز را داشتی چه می‌شد، بلکه به نعمت‌هایی فکر کن که به تو داده شده و ببین اگر آن‌ها را نداشتی چقدر در آرزوی‌شان بودی.

به یاد داشته باشید با زندگی به‌مثابهٔ مهمانی شام برخورد کنید. اگر سر سفره ظرفی را می‌چرخانند، به شما که رسید دست ببرید و مقداری بردارید. به شما رسید؟ پس آن را به نفر بعدی بدهید. هنوز به شما نرسیده است؟ در انتظارش نسوزید و صبور باشید تا برسد. با فرزندان، همسر، مقام، جایگاه و ثروت چنین برخوردی داشته باشید تا روزی به جایگاهی دست یابید که لیاقتِ نشستن سر سفرهٔ خدایان را پیدا کنید.

هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت. این کار کمک‌تان می‌کند همان‌طور که خودتان می‌خواهید زندگی کنید و از آن لذت ببرید.

سکوت درسی است که انسان از رنج‌های بسیارِ زندگی می‌آموزد.

به یاد داشته باشید با زندگی به‌مثابهٔ مهمانی شام برخورد کنید. اگر سر سفره ظرفی را می‌چرخانند، به شما که رسید دست ببرید و مقداری بردارید. به شما رسید؟ پس آن را به نفر بعدی بدهید. هنوز به شما نرسیده است؟ در انتظارش نسوزید و صبور باشید تا برسد.

در میان تمام انسان‌ها، فقط کسانی آسوده‌اند که برای فلسفه وقت می‌گذارند؛ ایشان به‌حق زنده‌اند. فقط به مراقبت از روزهای‌شان راضی نمی‌شوند و هر عصری را به خودشان متعلق می‌کنند. تمامِ آنچه گذشتگان کشت کرده‌اند به اندوختهٔ ایشان اضافه می‌شود. ناسپاسی خواهد بود اگر درک نکنیم این معمارانِ افکار مقدس برای ما زاده شده‌اند و راه زندگی‌کردن را برای ما خلق کرده‌اند. سنکای جوان

همیشه می‌شود پس از زمین‌خوردن بلند شد، اما به یاد داشته باشید حرفِ گفته‌شده را نمی‌شود پس گرفت، به‌ویژه حرف‌های ناراحت‌کننده و نامهربانانه.

وقتی فرد مضطربی را می‌بینم، از خودم می‌پرسم او در طلب چیست؟ چون اگر فردی در طلب چیزی خارج از حوزهٔ کنترلِ خودش نباشد، چه دلیلی برای آشفتگی وجود دارد؟ اپیکتتوس، گفتارها

برای مرگ، هیچ‌کس بهتر یا بدتر نیست؛ تمام قصه‌های ما پایانی مشترک دارند.

این اندیشه را صبح و ظهر و شب به خاطر داشته باشید: برای رسیدن به خوشبختی فقط یک راه وجود دارد؛ هر آنچه خارج از کنترل‌تان است را رها کنید، چیزی از آن را به‌عنوان داراییِ خودتان به حساب نیاورید و همهٔ آن‌ها را به دست خداوند و تقدیر بسپارید.

وظیفهٔ اصلی ما در زندگی این است: شناسایی و دسته‌بندیِ مسائل به‌نحوی‌که بتوانیم شفاف به خودمان بگوییم کدام دسته اتفاقات خارج از کنترل ما هستند و کدام دسته با انتخاب‌های در کنترل ما مرتبط هستند. سپس کجا دنبال خوب و بد خواهیم بود؟ به اتفاقات خارج از کنترل کاری نخواهیم داشت، اما درون خودمان و در انتخاب‌های خودمان در جست‌وجوی خوب و بد خواهیم بود

وقتی رویدادی بیرونی آشفته‌ات می‌کند، خودِ رویداد نیست که مشکل درست می‌کند، بلکه این فقط قضاوتِ توست که مشکل‌ساز است. می‌توانی این مشکل را در چشم‌به‌هم‌زدنی حل کنی. مارکوس اورلیوس، تأملات، ۸. ۴۷

ادراک‌تان را کنترل کنید؛ - اعمال‌تان را به‌شکل صحیح مدیریت کنید؛ - با ارادهٔ خود آنچه را خارج از توان‌تان است بپذیرید. -همهٔ آنچه لازم داریم همین است.