بریده‌هایی از کتاب الله؛ اسم علم (کلمه یکم)

بگو: اوست خدای یکتا،. خدایی که در حاجت به او رو کنند. نه زاده است و نه زاده شده. و نه هیچ کس همتای اوست.

انسان این مسئله را می‌داند و درمی‌یابد که از جانب خداوند مکلف است که بنا به این ارادهٔ خجستهٔ الهی عمل کند. او به اسم خداوند به کارها می‌پردازد. حدیثی از پیامبر نیز به ما می‌گوید که همهٔ کارها را با نام خداوند آغاز کنیم: «کُلُّ أمرٍ ذِی بالٍ لَم یُذکَر فِیهِ بسمِ اللهِ فَهُوَ أَبتَر.»بنابراین، ما موظف هستیم که کار و سخن و ایفای مسئولیت‌ها و واجبات خود را در زندگی با نام خداوند آغاز کنیم.

اگر آدمی در کارها به خود تکیه کند، در معرض غرور قرار می‌گیرد و راه حق و راه باطل را از هم تشخیص نمی‌دهد. اما اگر کار را با نام خدا آغاز کرد، اولاً، دچار غرور نمی‌شود. ثانیاً، اگر کار او عمل صالحی بود، انجام می‌دهد و، در غیر این صورت، به این کار نمی‌پردازد.