بریده‌هایی از کتاب چرا کار می کنیم؟

نود درصد بزرگسالان، در بیداری، نیمی از زندگی خود را در جاهایی می‌گذرانند که ترجیح می‌دهند نباشند و صرف کارهایی می‌کنند که ترجیح می‌دهند انجام ندهند.

برای سیارات اهمیتی ندارد که دانشمندان دربارهٔ رفتار آن‌ها چه می‌گویند. آن‌ها بدون کمترین توجهی به نظریه‌های فیزیک‌دان‌ها و ستاره‌شناس‌ها به دور خورشید می‌چرخند. ژن‌ها نیز به نظریه‌های ما در مورد خودشان اهمیتی نمی‌دهند. اما این در مورد افراد صدق نمی‌کند. نظریه‌هایی که در مورد ذات انسانی است واقعاً می‌تواند سبب ایجاد تغییر در رفتار شخص شود.

به‌دست‌آوردن تلویزیون، اتومبیل و خانه، این نباید رؤیای آمریکایی باشد. حداکثر یک جور قاقا لی‌لی است. همهٔ آن‌ها قاقا لی‌لی‌اند. و اگر عاشق آن‌ها باشید -اگر وقتی‌که به آن‌ها می‌رسید، فکر کنید که این‌ها به‌خودی‌خود غایت‌اند- سرتان بدجوری کلاه رفته، زیرا اگر مراقب نباشی، این چیزها به جوایزی دل‌خوش‌کنک در مقابل فروش خودت یا ازدست‌دادن بخش مهمی از وجودت تبدیل خواهند شد

نود درصد بزرگسالان، در بیداری، نیمی از زندگی خود را در جاهایی می‌گذرانند که ترجیح می‌دهند نباشند و صرف کارهایی می‌کنند که ترجیح می‌دهند انجام ندهند.

برای اینکه از کارمان احساس رضایت کنیم، باید هدفمان را باور داشته باشیم.

اسپرینگستین، سوپراستار راک، در مصاحبه‌ای با مجلهٔ رولینگ استون همین مطلب را در مورد موفقیت چشمگیرش بیان کرد: من فهمیده‌ام که این موسیقی است که من را زنده نگه می‌دارد... موسیقی خون زندگی من است. دست‌کشیدن از موسیقی برای به‌دست‌آوردن تلویزیون، اتومبیل و خانه، این نباید رؤیای آمریکایی باشد. حداکثر یک جور قاقا لی‌لی است. همهٔ آن‌ها قاقا لی‌لی‌اند. و اگر عاشق آن‌ها باشید -اگر وقتی‌که به آن‌ها می‌رسید، فکر کنید که این‌ها به‌خودی‌خود غایت‌اند- سرتان بدجوری کلاه رفته، زیرا اگر مراقب نباشی، این چیزها به جوایزی دل‌خوش‌کنک در مقابل فروش خودت یا ازدست‌دادن بخش مهمی از وجودت تبدیل خواهند شد.

هرچه بیشتر در قراردادها نوشته شود، در نبود آن قراردادها انتظار کمتری می‌توان داشت؛ هرچه بیشتر بنویسید، اعتماد کمتری خواهید داشت.

کار متعهدانه عبارت است از انجام وظیفه با استفاده از حداکثر ظرفیت و توانایی -حرکت ورای بندهای قرارداد- حتی اگر هیچ‌کس آن کار را نبیند و برای فرد هیچ آورده‌ای نداشته باشد.

دروغ‌های کوچک در برگه‌های گزارش روزانه عادتِ گفتنِ دروغ‌های کوچک را در پی دارد.

شیلتز به دانشجویانش می‌گوید پس از چند سال آن‌ها حتی متوجه نمی‌شوند که دروغ‌گفتن و تقلب بخشی از کار روزانه‌شان شده است، چارچوب داوری‌شان تغییر خواهد کرد و ده‌ها تصمیم سریعی که هر روز می‌گیرند نه براساس درستی و غلطی، بلکه برمبنای سودآوری و قسردررفتن از زیر بار مسئولیت خواهد بود.

استعارهٔ «ببین از کجا می‌روند، بعد همان‌جا را پیاده‌رو بساز» مبتنی بر آن است که شواهد علمی باعث شکل‌گیری نظریه‌هایی است که افراد ارائه می‌دهند. اما استعارهٔ «اگر بسازی، خواهند آمد» آن است که نظریه‌ها شواهد علمی را شکل می‌دهند.

وظایف «رسمی» فقط بخشی از کارهای او را تشکیل می‌دهد

به لوک و کارلوتا به‌صورت هدفمند آموزش داده نشده بود که کارشان را یک رسالت ببینند. کار معنادار و متعهدانهٔ آن‌ها نتیجهٔ این بود که می‌خواستند رسالتی برای کارشان قائل باشند، و -و این بسیار مهم است- اینکه از این کارشان جلوگیری نشده بود.

به‌جای اینکه خیلی راحت بگوییم «خب، کار که فقط همان چیزی است که هست، و ما باید با آن کنار بیاییم»، باید از خود بپرسیم که آیا وضعیتی که کار دارد همانی است که باید داشته باشد. پاسخ من به این سؤال یک «نه» قاطع است.

وقتی اشخاص در شرایط روحی مثبت هستند، فکرشان وسیع‌تر و خلاقانه‌تر است. آن‌ها در شرایطی هستند که، به قول فردریکسون، رابطه‌شان با دنیا در حالت «وسعت‌دادن و ساختن» قرار می‌گیرد. برعکس، وقتی در شرایط روحی منفی هستند، در حالت تدافعی چمباتمه می‌زنند و نگران‌اند از اینکه نکند کار اشتباهی کنند یا خطایی از آن‌ها سر بزند

پس از چند سال آن‌ها حتی متوجه نمی‌شوند که دروغ‌گفتن و تقلب بخشی از کار روزانه‌شان شده است، چارچوب داوری‌شان تغییر خواهد کرد و ده‌ها تصمیم سریعی که هر روز می‌گیرند نه براساس درستی و غلطی، بلکه برمبنای سودآوری و قسردررفتن از زیر بار مسئولیت خواهد بود.

کارگران راضی با کارشان به چالش کشیده می‌شوند. کار آن‌ها را وادار می‌کند حتی از آسایش خود نیز بگذرند. این افرادِ خوش‌اقبال معتقدند کاری که انجام می‌دهند تفریحی چالشی است

کار روزانه تا حدودی به آن‌ها استقلال و آزادی عمل می‌دهد و آن‌ها از آن اختیار و آزادی عمل برای رسیدن به استادی یا خبرگی بهره می‌برند. چیزهای جدیدی که یاد می‌گیرند باعث رشد فردی و حرفه‌ای آن‌ها می‌شود.

احساس می‌کنند آنچه انجام می‌دهند برایشان معنادار است. کار آن‌ها احتمالاً تغییری در دنیا ایجاد می‌کند، باعث بهترشدن زندگی دیگران می‌شود و حتی ممکن است دگرگونی اساسیِ زندگی انسان‌ها را در پی داشته باشد.

نود درصد بزرگسالان، در بیداری، نیمی از زندگی خود را در جاهایی می‌گذرانند که ترجیح می‌دهند نباشند و صرف کارهایی می‌کنند که ترجیح می‌دهند انجام ندهند.

اگر ما ساختار آن را براساس این دیدگاه غلط که افراد فقط برای پول کار می‌کنند پایه‌گذاری کنیم، شرایطی خلق می‌کنیم که این دیدگاه غلط محقق شود.

نظریه‌های ما در خصوص ذات انسان می‌تواند تأثیر شگرفی در ذات آن‌ها داشته باشد.

فرهنگ پول‌درآوردن به‌آرامی در آن‌ها رخنه می‌کند. هیچ‌کس یک وکیل جوان را کنار نمی‌کشد که به او بگوید: «جین، ما اینجا در شرکت اسمیت و جونز فقط دنبال پولیم. از این لحظه به بعد، مهم‌ترین چیز در زندگی تو درآمد و ایجاد شغل است. صداقت و انصاف خیلی خوب‌اند، ولی اجازه نده که آن‌ها پول‌درآوردنت را مختل کنند.»

اگر برای شخص پارک‌کردن در پارکینگی مجاز سی دلار هزینه داشته باشد، ممکن است او به این نتیجه برسد که پارک غیرقانونی در خیابان برایش ارزان‌تر تمام می‌شود. هرگونه تصور کار غیراخلاقی از بین می‌رود. شخص «خطا» مرتکب نشده است؛ کار وی مقرون‌به‌صرفه است.

زمانی‌که اتحادیه‌ها با مدیریت وارد کشمکش می‌شدند، به‌جای اینکه اعتصاب کنند، سراغ گزینهٔ «کار به‌اندازهٔ قانون» می‌رفتند. در این شرایط، کارکنان دقیقاً آنچه در قراردادشان مشخص شده -و نه بیشتر- را انجام می‌دادند. احتمالاً قابل‌پیش‌بینی است که این «کار به‌اندازهٔ قانون» تولید را فلج می‌کرد.