بریده‌هایی از کتاب نامتناهی

«تخم اگر از بیرون بشکند، می‌شود پایان زندگی و اگر از داخل بشکند می‌شود آغاز زندگی. هر چیزِ شگفت‌انگیزی از درون سربرمی‌آورد

همهٔ شما قابلیّت‌هایی باورنکردنی دارید که در انتظار اشارهٔ شما برای به فعلیّت رسیدن هستند

تفکر، دشوارترین کار دنیاست و احتمالاً به همین خاطر تعداد کسانی که فکر می‌کنند، این‌قدر کم است.» هِنری فورد

که مغز مانند ماهیچه است و نه یک دِرایوِ حافظه که روزی پر خواهد شد؛ به عبارت دیگر، هر چه بیش‌تر از آن کار بکشید، قوی‌تر خواهد شد و مطالب بیش‌تری را ذخیره خواهد کرد

«تخم اگر از بیرون بشکند، می‌شود پایان زندگی و اگر از داخل بشکند می‌شود آغاز زندگی. هر چیزِ شگفت‌انگیزی از درون سربرمی‌آورد.»

قابلیّت‌های انسان یکی از منابعِ واقعاً نامتناهی و نامحدودِ دنیا است. شما برای خلّاقیت، تخیّل و قوای اندیشیدن، به‌جز محدودیت‌هایی که خودتان وضع می‌کنید

سوخت‌رسانی به مغز، به‌نحو احسن: با خوراکی‌های سرشار از منابع مغذّی برای مغز، مانند: آووکادو، زغال‌اختهٔ آبی (بلوبری)، بروکلی، شکلاتِ تلخ، تخم مرغ، سبزی‌جاتِ برگ‌دار، ماهی سالمون، ساردین، زردچوبه، گردو و آب، سوختِ مغزتان را به‌نحو احسن فراهم کنید، دفعه بعد که خواستید بستنی بخورید به این موضوع فکر کنید. ۲. استفاده از مکمّل‌ها: برای پُرکردنِ شکاف‌هایی که به علت برنامهٔ کاری یا سبک زندگی در رژیم غذایی‌تان پیش می‌آید، از مکمل‌ها استفاده کنید. ۳. ورزشِ روزانه: هر یک ساعت، به خودتان یادآوری کنید که چند دقیقه‌ای تکانی باید خورد و هم‌چنین به صورت روزانه مقدار مناسبی از تمرینات هوازی انجام دهید.

اما با استراحت‌هایی پرشمارتر، آغازها و پایان‌های متعددتری خواهیم داشت و می‌توانیم چیزهای بیش‌تری از فراگرفته‌ها را حفظ کنیم.

«اگر از مغز بخواهیم از فعالیتی به فعالیت دیگر بپرد، موجب می‌شود که قشر پیش‌پیشانی و استریاتوم، گلوکزِ اکسیژنه بسوزانند و این دقیقاً همان سوختی است که مغز برای انجام وظایف خود نیاز دارد. این سنخ پرش‌های پیوسته و باشتابی که ما در حین انجام هم‌زمان چند کار مرتکب می‌شویم، آن‌قدر سریع سوخت مغز را تمام می‌کند که ما در زمانی بسیار کوتاه، دچار حس خستگی و سستی می‌شویم. ما به‌معنای واقعی کلمه، تهِ مواد مغذّی مغزی را در می‌آوریم و عصاره‌اش را می‌مکیم و این موضوع، عملکردِ شناختی و فیزیکیِ مغز را به خطر می‌اندازد».

یاد گرفتن سریع‌تر و آسان‌تر همه چیز را در زندگی ممکن می‌سازد

آخرین باری که شماره‌تلفن کسی را حفظ کردید کی بوده است؟ آیا هنوز می‌توانید شماره‌تلفن بهترین دوستان کودکیِ خود را به یاد بیاورید؟ شماره‌تلفن کسی که هر روز با او سخن می‌گویید و به او پیام می‌فرستید چه‌طور؟ خب شما دیگر نیازی به این کار ندارید چون تلفن همراه‌تان زحمتش را می‌کشد.

آن‌چه را که دارید فرامی‌گیرید، تجسّم (تصویرسازیِ ذهنی) کنید. هر چه این تجسّم واضح‌تر، شفّاف‌تر و عجیب و غریب‌تر، بهتر؛ لذّتش را ببرید.

دست‌گرمی به یکی از تصمیماتی که باید بگیرید بیندیشید. طوری برنامه‌ریزی کنید که مدتی را بدون استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی، پیرامون آن تصمیم غور کنید.

بنا بر یافته‌های پژوهشی، توانایی طبیعیِ انسان برای تمرکز پس از ۱۰ الی ۴۰ دقیقه کم می‌شود. اگر مدت زمان بیش‌تری را بر روی هر کاری صرف کنید، عایدیِ شما کم و کم‌تر می‌شود؛ چرا که توجه و تمرکز شما شروع می‌کند به پرسه‌زدن و فرار.

ما در گذشته چنین می‌پنداشتیم که اوج رشد نورونیِ انسان در اواخر نوجوانی اتفاق می‌افتد و پس از آن، مغز ما دیگر شاهد هیچ تغییری- مگر اضمحلال و فرسایش- نخواهد بود؛ اما امروز خوب می‌دانیم که واقعیت، فرسنگ‌ها با این تلقیِ پیشینِ ما فاصله دارد. مغز ما قابلیّت نوروپلاستی‌سیتی دارد؛ یعنی، تحت تأثیر اعمال ما و عوامل پیرامونی، دگرگون می‌شود. مغز، مدام در حال دگردیسی و سازگاری با محیط و مطالباتِ شما است.

آیا اتکا به فن‌آوری همیشه بد است؟ پژوهش‌های بسیاری چنین گزاره‌ای را رد می‌کنند، با این استدلال که با برون‌سپاریِ کارهای پیش‌پاافتاده‌ای مانند حفظ‌کردن شماره‌تلفن، عملیات ابتداییِ ریاضی و یافتن مسیر رستورانی که قبلاً یک بار به آن مراجعه کرده‌ایم، فضای ذهن و مغزمان را برای آن چیزهایی که اهمیت به‌سزاتری دارند خالی می‌کنیم. درمقابل برخی پژوهش‌ها دریافته‌اند که مغز مانند ماهیچه است و نه یک دِرایوِ حافظه که روزی پر خواهد شد؛ به عبارت دیگر، هر چه بیش‌تر از آن کار بکشید، قوی‌تر خواهد شد و مطالب بیش‌تری را ذخیره خواهد کرد.

«اگر از مغز بخواهیم از فعالیتی به فعالیت دیگر بپرد، موجب می‌شود که قشر پیش‌پیشانی و استریاتوم، گلوکزِ اکسیژنه بسوزانند و این دقیقاً همان سوختی است که مغز برای انجام وظایف خود نیاز دارد. این سنخ پرش‌های پیوسته و باشتابی که ما در حین انجام هم‌زمان چند کار مرتکب می‌شویم، آن‌قدر سریع سوخت مغز را تمام می‌کند که ما در زمانی بسیار کوتاه، دچار حس خستگی و سستی می‌شویم. ما به‌معنای واقعی کلمه، تهِ مواد مغذّی مغزی را در می‌آوریم و عصاره‌اش را می‌مکیم و این موضوع، عملکردِ شناختی و فیزیکیِ مغز را به خطر می‌اندازد».

آگاهی، زمانی اهمیت می‌یابد که براساس آن کاری صورت گیرد

مادامی‌که از رخدادها درس بگیرید، چیزی به نام شکست معنا ندارد

«کسی‌که هرگز شکست نخورده است، لابد هرگز چیز تازه و جدیدی را نیازموده است.»