بریده‌هایی از کتاب کوری

رانندهٔ تاکسی گفت: "خیلی خنده‌دار است! چه‌قدر بدبختیم که باید با یک دکتر در جایی باشیم و دکتر قادر به انجام هیچ کاری برای ما نباشد." دختری که عینک دودی داشت با کنایه گفت: "ما هم باید با راننده تاکسی در یک جایی باشیم که قادر نباشد ما را به جایی ببرد!"

کوری زندگی در دنیایی است که امید در آن از جایگاهی برخوردار نیست.

غم و شادی برعکس آب و روغن می‌توانند با هم مخلوط شوند. اکنون همسر او به‌دلیل غم بزرگ کور شدن و شادی بیش از حد پیدا کردن شوهرش، دیگر حرفی را که دو روز قبل زده بود از خاطر برده بود. او فراموش کرده بود که می‌گفت یک سال از عمر خودش را بدهد تا آن سارق مکار ـ این واژه را خودش برگزیده بود ـ کور شود اگر هنوز مقداری از خشم و عصبانیت روحش را می‌رنجاند، ولی وقتی نالهٔ جانسوز مرد سارق را که زخمی شده بود، شنید، این خشم هم از میان رفت.

واقعا این حرف درست است که بدترین نوع کوری آن است که کسی نخواهد ببیند.

"امروز امروز است و فردا هم فرداست. من مسئول امروز هستم، نه فردایی که کور خواهم شد. مسئولیت یعنی این‌که من می‌بینم آن هم زمانی‌که دیگران قادر به دیدن نیستند."

وجدان به معنی چیزی است که اکثر آدم‌های نادان و جاهل تابع آن نیستند و حتی اغلب آن‌ها آن را زیر پای خود له می‌کنند.

بودیم." همسر مردی که پیش از همه به کوری مبتلا شده بود، گفت: "ولی شما هیچ‌وقت این‌قدر که الآن خوشگل هستید، نبودید!" بله، لغات این‌گونه هستند، می‌فریبند و ر

بودیم." همسر مردی که پیش از همه به کوری مبتلا شده بود، گفت: "ولی شما هیچ‌وقت این‌قدر که الآن خوشگل هستید، نبودید!" بله، لغات این‌گونه هستند، می‌فریبند و ر

ولی جهان به‌گونه‌ای است که جهت دستیابی به مقصود، احتیاج داریم که بعضی اوقات واقعیت را دروغ جلوه دهیم.

"ما به‌قدری از مرگ هراس داریم که همیشه می‌کوشیم تا مرده‌ها را مورد عفو قرار دهیم، انگار قصد داریم دیگران هم وقتی نوبت مرگ ما شد، ما را عفو کنند."

ما زمانی از خیلی خوبم استفاده می‌کنیم که قصد نداریم حتی اگر در حال مردن هم هستیم، دیگران را از وخامت حال خود مطلع کنیم. اسم این کار "دل به دریا زدن است." چیزی که فقط در میان افراد بشر به چشم می‌خورد.

این‌که زودتر از دیگران بیدار می‌شوید، دلیل بر این که زودتر می‌میرید نیست.

وجدان به معنی چیزی است که اکثر آدم‌های نادان و جاهل تابع آن نیستند و حتی اغلب آن‌ها آن را زیر پای خود له می‌کنند.

مطمئنا منشی از او پرسیده بود: "حالتان چگونه است؟" ما زمانی از خیلی خوبم استفاده می‌کنیم که قصد نداریم حتی اگر در حال مردن هم هستیم، دیگران را از وخامت حال خود مطلع کنیم. اسم این کار "دل به دریا زدن است." چیزی که فقط در میان افراد بشر به چشم می‌خورد.

هسر دکتر گفت: "همهٔ ما یک زمانی احساس عجز و ناتوانی می‌کنیم. و این خیلی خوب است که قادر به گریه کردن هستیم، زیرا بعضی اوقات اشک سبب می‌شود انسان آرام شود و اگر بعضی اوقات گریه نکنیم، امکان دارد جان خود را از دست بدهیم."

به‌قدری از این دنیا دور شده‌ایم که یک روز در همین روزها، حتی توانایی شناختن خودمان را هم نخواهیم داشت و اسم خودمان را هم از یاد خواهیم برد

ـ "همیشه دعوا وجود دارد، کم یا زیاد، و اصلاً دعوا خودش نوعی کوری محسوب می‌شود!"