بریده‌هایی از کتاب کودک خاموش

«هیولا واقعاً چیه؟ غول ترسناکی که توی کمد قایم می‌شه؟ یه حیوون با چنگال تیز؟ نه. این چیزها وجود ندارن. هیولا یه آدمیه مثل من و تو که می‌تونه چهرهٔ واقعی خودش رو قایم کنه.

هرچه بیشتر فکر کردم، بیشتر به این نتیجه رسیدم که همهٔ ما هیولا هستیم. بله. ما. ما هیولا هستیم. از شنیدن و خواندن این داستان‌ها لذت می‌بریم. ما چشم‌چران رنج انسان‌ها هستیم.

تو فقط می‌توانی نحوهٔ برخورد و واکنش خودت را در هر موقعیتی مدیریت کنی. کنترل شرایط، محیط و واکنش دیگران دست تو نیست.

بعدها دست از افسوس خوردن برداشتم. هیچ‌کس نباید از دوست داشتن و اعتماد کردن به دیگران احساس پشیمانی کند. گاهی ما عشق و اعتمادمان را نثار کسی می‌کنیم که لیاقتش را ندارد، ولی معنایش این نیست که نباید عاشق می‌شدیم و اعتماد می‌کردیم. باید از قلب محافظت کرد، ولی نباید راه را بر ورود عشق و اعتماد بست.

جلوی چشمم همه‌چیز از هم پاشید و کاری به جز تماشا از دستم برنمی‌آمد.

«اگه نمی‌دونستین، تقصیر شما نبوده.» دوشس به پشتی صندلی تکیه داد و آرام خندید. «این همون چیزیه که روزنامه‌ها در مورد تو می‌گن؟ نه، از نظر بقیه مادر همیشه مقصره. همین‌طور همسر. زن‌ها باید مردها رو کنترل کنن. اون جملهٔ معروف چی بود؟ پشت سر هر مرد بزرگی یه زن بزرگ هست. از ما انتظار دارن مردها رو هل بدیم جلو، یا جلوشون رو بگیریم. زندگی خودمون رو فراموش کنیم. کارمون رو، عشقمون رو. ما رئیس قبیله‌ایم.»

هرچه بیشتر فکر کردم، بیشتر به این نتیجه رسیدم که همهٔ ما هیولا هستیم. بله. ما. ما هیولا هستیم. از شنیدن و خواندن این داستان‌ها لذت می‌بریم. ما چشم‌چران رنج انسان‌ها هستیم.

گیر افتادن در محیط بسته همیشه یکی از بزرگ‌ترین ترس‌های زندگی‌ام بوده.

«اگه نمی‌دونستین، تقصیر شما نبوده.» دوشس به پشتی صندلی تکیه داد و آرام خندید. «این همون چیزیه که روزنامه‌ها در مورد تو می‌گن؟ نه، از نظر بقیه مادر همیشه مقصره. همین‌طور همسر. زن‌ها باید مردها رو کنترل کنن. اون جملهٔ معروف چی بود؟ پشت سر هر مرد بزرگی یه زن بزرگ هست. از ما انتظار دارن مردها رو هل بدیم جلو، یا جلوشون رو بگیریم. زندگی خودمون رو فراموش کنیم. کارمون رو، عشقمون رو. ما رئیس قبیله‌ایم.»

تو فقط می‌توانی نحوهٔ برخورد و واکنش خودت را در هر موقعیتی مدیریت کنی. کنترل شرایط، محیط و واکنش دیگران دست تو نیست. تراژدی بزرگ زندگی همین است. در یک لحظه همه‌چیز زیر و رو می‌شود و کاری از دستت برنمی‌آید.

زندگی را همین لحظه‌ها می‌سازند، لحظه‌ها و ثانیه‌هایی که می‌آیند و می‌روند. فقط بعضی از لحظه‌ها به سرعت می‌گذرند −خرد کردن سبزیجات، بیرون بردن زباله‌ها، گرفتن ناخن‌ها− و بعضی‌هایشان انگار تا ابد ادامه دارند.

میوی گراهام−لنوکس به من گفته بود همهٔ انسان‌های عادی می‌توانند نقاب به چهره داشته باشند. پشت نقاب، هرکدام از ما ممکن است یک هیولا باشیم.

میوی گراهام−لنوکس به من گفته بود همهٔ انسان‌های عادی می‌توانند نقاب به چهره داشته باشند. پشت نقاب، هرکدام از ما ممکن است یک هیولا باشیم.

تو فقط می‌توانی نحوهٔ برخورد و واکنش خودت را در هر موقعیتی مدیریت کنی. کنترل شرایط، محیط و واکنش دیگران دست تو نیست. تراژدی بزرگ زندگی همین است. در یک لحظه همه‌چیز زیر و رو می‌شود و کاری از دستت برنمی‌آید.

گاهی ما عشق و اعتمادمان را نثار کسی می‌کنیم که لیاقتش را ندارد، ولی معنایش این نیست که نباید عاشق می‌شدیم و اعتماد می‌کردیم. باید از قلب محافظت کرد، ولی نباید راه را بر ورود عشق و اعتماد بست.

آدم‌ها چند لایه‌اند. هرکسی می‌تواند بخش پنهان تاریک و خطرناکی داشته باشد.

شیوهٔ برخورد هر آدمی با مشکلات متفاوت است.

هیچ‌کس نباید از دوست داشتن و اعتماد کردن به دیگران احساس پشیمانی کند. گاهی ما عشق و اعتمادمان را نثار کسی می‌کنیم که لیاقتش را ندارد، ولی معنایش این نیست که نباید عاشق می‌شدیم و اعتماد می‌کردیم. باید از قلب محافظت کرد، ولی نباید راه را بر ورود عشق و اعتماد بست

ما چشم‌چران رنج انسان‌ها هستیم.

ما چشم‌چران رنج انسان‌ها هستیم.