بریده‌هایی از کتاب قواعد تربیت کودک نوپا

اگر بخواهم رویکرد کلی خودم برای تربیت کودکانم را توصیف کنم، می‌توانم آن را به‌طورکامل در این سه کلمه خلاصه کنم: صبوری، همدلی و سادگی.

فرزندپروری فرصتی نهایی و عالی برای رشد به‌عنوان یک انسان است.

فرزندپروری مؤثر هرگز آمرانه نیست.

با روش‌های تربیتی‌ای که باعث تحقیر، تهدید، فریب، اجبار یا تمسخر می‌شوند، شاید بتوانید اطاعت کودک خود را به‌دست بیاورید، اما این روش‌های تربیتی همکاری و مشارکت او را به‌دنبال نخواهند داشت. اعتماد به‌دست‌آوردنی است نه طلب‌کردنی.

وقتی می‌خواهید با کودکتان صحبت کنید، از کودکانه حرف زدن بپرهیزید. اینکه کودک شما کلمات را اشتباه تلفظ کند شاید بامزه باشد، اما گوش‌های او به‌دنبال شنیدن تلفظ صحیح کلمات است. استفاده از کلمات صحیح و جملات واضح، نشانگر احترام است.

والدین معمولا نیروی مهارنشدنی کودکان یک‌ساله را شبیه داشتن «گردبادی کوچک» در خانه توصیف می‌کنند. معمولا ساده‌ترین راه برای جلب‌توجه کودک نوپای شما، حرکاتی بزرگ مانند پریدن، دویدن و بالا رفتن است. این حرکات مهارت‌هایی هستند که کودک شما طی یک سال گذشته برای تسلط بر آن‌ها سخت تلاش کرده است و امسال نیز بدن او هنوز باید این حرکات را روزانه تکرار کند.

ازنظر اجتماعی، کودکان دوساله بیشتر با خود مشغول هستند و تمایل به بازی‌هایی دارند که در آن‌ها کنار دیگری و نه همراه او بازی کنند.

بسیاری از مردم فرض می‌کنند که شخصیت کودک همیشه نتیجه مستقیم این است که والدین چقدر سهل‌گیر یا مستبد هستند، اما این یک افسانه است. کودک شما فردی منحصربه‌فرد و ارزشمند است که با گرایش به ویژگی‌هایی خاص که در رحم به‌وجود می‌آیند، متولد می‌شود و تجربیاتش روند رشد او را در تمام دوران کودکی شکل می‌دهند.

معمولا صبح را همراه کودکان خردسالم با انجام دادن کارهایی مانند خواندن آهنگی شاد یا قلقلک دادن آن‌ها با چسباندن دهانم به شکمشان شروع می‌کنم. سپس به آن‌ها کارهای آن روزشان را با شیوه ملایمی یادآوری می‌کنم.