بریده‌هایی از کتاب اینجا، اکنون، این

سؤال: من جدیداً راحت‌تر آدم‌ها رو تحمل می‌کنم، چون می‌دونم حرف‌ها و رفتارهاشون از روی ناآگاهیه. البته زمان میبره تا کاملاً بتونیم بپذیریم پاسخ: نوشتی چون می‌دونم حرفهاشون از روی ناآگاهیه و این را دلیل برای تحمل میدانی و این خودش آیا از ناآگاهی نیست؟ که دیگران را ناآگاه بدانی و تازه با اینکه میدانی ناآگاهند، نمی‌توانی با عشق با آن‌ها باشی، بعدازاینکه میدانی آن‌ها ناآگاهند می‌توانی تحملشان کنی، و تحمل میدانی که یک منحنی است، و آستانه دارد، اگر تحملت تمام شود، به خشم، نفرت، عصبانی، کدورت، و دعوا می‌انجامد چون ذات تحمل پایه بر سرکوب است ***

یک دقیقه خندیدن بهتر از هفتاد سال بحث کردن است

آنکه تو را به درد دچار می‌کند، سپاسش دار آنکه تملق و چاپلوسی می‌کند سپاسش دار اولی درد نفست را گوشزد می‌کند، دومی لذت نفس را پس هر دو استادند و شکرشان واجب

ذهن گداست گدای احترام، گدای محبت، گدای توجه، گدای تأیید هر انتخابی با ذهن گرفته شود، یکی از این کاسه‌ها توسط ذهن می‌خواهد پر شود اما هرگز ذهن سیرمونی ندارد، زیرا پر شدن کاسه گدایی‌اش کاذب است

تو تنها آمدی و تنها می‌روی لخت و عریان آمدی، و لخت و عریان می‌روی، هیچ‌چیز با خود نیاوردی، با دست خالی آمدی، و با دست خالی می‌روی، بین دو نبودن، بود شدی از بودَت مابین دو نبود بخرام و شادی کن

هر وقت دیدی، دیدی، دیدی، دیدی، دیدی، دیدی، دیدی، دیدی، دیدی، ذهن می‌خواهد بحث کند میگویی: لا، لا، من بحث نیستم