بریده‌هایی از کتاب نیروی سعادت بخش عشق

«وقتی کینهٔ کسی را به دل می‌گیرید، با حلقه‌ای کیهانی به او متصل می‌شوید و به اسارت او درمی‌آیید. با گره‌ای کیهانی به آن‌چه از آن نفرت دارید، گره می‌خورید. شاید تنفربرانگیزترین فرد روی کرهٔ زمین برای شما، همان باشد که با حلقه‌ای مستحکم‌تر از فولاد، خود را به او وصل کرده‌اید.»

وقتی کینهٔ کسی را به دل می‌گیرید، با حلقه‌ای کیهانی به او متصل شده و به اسارتش درمی‌آیید. بخشش تنها راه گسستن این حلقه و رهایی است.

وقتی‌دیگران‌به شما لطمه‌زده یا ناامیدتان‌می‌کنند از آن جهت که دیگران فرزندان خداوند هستند، چیزی برای بخشش واقعی وجود ندارد. آن‌ها واقعاً ما را شکست نداده، ناامید نکرده یا سرافکنده نکرده‌اند. شاید هنگامی که از سر راهمان می‌گذشتند، لغزیده باشند. باید بدانیم آنان فرزندان خدایند و راه‌شان را گم کرده‌اند. اگر از جادهٔ مخصوص ما گذر کرده‌اند، به‌خاطر نیاز به جهت‌دهی و کمک از جانب ما بوده است. آن‌ها با نگاه خود به ما خیره‌اند بلکه راه درست را نشان‌شان دهیم و هدایت‌شان نماییم. هر کاری بکنند یا نکنند، وجودشان مانع از پیشرفت ما نمی‌شود و نمی‌توانند خیر ما را از ما جدا کنند.

«من تو را کاملاً رها می‌سازم. تو را از دست می‌دهم و می‌گذارم به سوی خیر خودت بروی.

عشق در قلب شما نهاده نشده که همان‌جا بماند. عشقی که نثار دیگران نشود، عشق نیست.»

«کودکان شما، کودکان شما نیستند، آن‌ها پسران و دختران زندگی، در امتداد مسیر زندگی‌اند. آن‌ها از طریق شما می‌آیند، اما نه از شما... شاید مأمنی برای جسم‌شان باشید، اما برای روح‌شان نیستید... ممکن است تلاش کنید مانند آن‌ها شوید، اما سعی نکنید آن‌ها را مانند خود کنید.»

عیسی مسیح فطرت الهی انسان را چنین توصیف می‌کند: «قلمرو خداوند در اعماق وجود شماست.» آن‌چه در بینش بدان «روح گمشده» گویند، همان روحی است که فطرت الهی خویش را از دست داده است.

متوجه شد که شرایط سخت بدنی، به دلیل شرایط سخت ذهنی مانند نفرت، سرزنش و عدم بخشش است

یک تاجر اهل کالیفرنیا برایم نوشت: «این جمله از کتاب سال‌ها است مرا تحت تأثیر قرار داده است: عشق در قلب شما نهاده نشده که همان‌جا بماند. عشقی که نثا