بریده‌هایی از کتاب چرا خوبان رنج می برند؟

بسیاری از ما سرنوشت و قسمت را مسبب بدبختی و بداقبالی خویش می‌دانیم. اما دوستان عزیز، شما با دستان خودتان سرنوشت خویش را رقم می‌زنید. پس بسیار مراقب افکارتان باشید! ما توجه کمی به فکرهایمان داریم و معتقدیم که آن‌ها هیچ پیامدی ندارند. بارها با خودمان می‌گوییم که این فقط یک فکر است و چه اهمیتی می‌تواند داشته باشد؟ اما باید بدانید که هر فکر دانه‌ای‌ست که شما بر دشت زندگی خویش می‌نشانید؛ آن چه را امروز می‌کارید، فردا درو می‌کنید.

همانی را برداشت خواهید کرد که کاشته‌اید. شما نمی‌توانید خار بکارید و در انتظار برداشت سیب باشید.

شما خودتان معمار سرنوشتتان و سازندهٔ زندگی خویش هستید. هر فکر، احساس، آرزو و رفتاری کارما را می‌آفریند، ما قانون کنش و واکنش را از هزاران و شاید میلیون‌ها سال پیش ایجاد کرده‌ایم. اگر افکار، احساسات و رفتارهای ما خیرخواهانه باشند، نتایج کارما نیک خواهد بود. اگر آن‌ها بد، شیطانی یا سخت باشند، کارمای بد به وجود می‌آید. اثر خوبی‌ها و بدی‌هایی که ما ایجاد می‌کنیم به خودمان منتقل شده و در جریان زندگی‌مان باقی می‌ماند تا زمانی که آن را با ایجاد توازن جبران کنیم.»

هیچ گوشه و کنجی نبود که خدا در آنجا حضور نداشته باشد.»

انسان‌ها رنج می‌کشند، زیرا شاید به این ترتیب شرارت و بدی آن‌ها به نیکی تبدیل شود. چگونه بدی به خوبی تبدیل می‌شود؟ چه طور طلا خالص می‌گردد؟ با گذر از آتش! پس اگر اندکی بدی در یک انسان خوب وجود داشته باشد، باید از آتش رنج بگذرد تا به نیکی مطلق دست یابد. به راستی این عقیدهٔ زیبایی‌ست.

مراقب افکار، آرزوها، انگیزه‌ها، اهداف، احساسات و تصوراتتان باشید، زیرا شما زندگی‌تان را با آن‌ها می‌سازید

«شاید در طول شب بگریی، اما لذت و خوشی در صبح پدیدار می‌شود.» خوشی و غم مانند روز و شب به دنبال یکدیگر می‌آیند. اما هنگام بروز ناراحتی به نظر می‌رسد که دورهٔ رنج و اندوه پایان‌ناپذیر است. یک سال لذت به یک روز می‌ماند و یک روز رنج طولانی‌تر از یک سال می‌نماید.