بریده‌هایی از کتاب کشف توانمندی ها

تراژدی حقیقی زندگی این نیست که هرکدام ما توانمندی‌های کافی ندارد، این است که نتوانیم از استعدادهایی که داریم استفاده کنیم.

اساسی‌ترین مهارت سخنرانی در جمع: ۱. همیشه با صحبت در مورد این‌که چه می‌خواهید بگویید شروع کنید. ۲. صحبت‌هایتان را انجام دهید. ۳. به آن‌ها بگویید برایشان چه صحبت‌هایی کرده‌اید. این زنجیرهٔ مراحل را دنبال کنید تا تبدیل به سخنران بهتری شوید.

شما تنها با به حداکثر رساندن توانمندی‌هایتان عالی می‌شوید، و نه هرگز با برطرف کردن ضعف‌هایتان.

در عین این‌که واکنش‌های فی‌البداههٔ شما، بهترین ردپای استعداد شما را فراهم می‌کنند، اینها هم سه نشانهٔ دیگر است که باید در ذهن داشته باشید: اشتیاق داشتن، یادگیری سریع و خشنودی.

تعریف توانمندی که از آن در این کتاب استفاده خواهیم کرد، کاملاً ویژه است: اجرای مدوام و تقریباً عالی یک فعالیت.

واکنش‌های فی‌البداهه، اشتیاق داشتن، یادگیری سریع و رضایت خاطر همگی بهتان کمک خواهند کرد که استعدادهایتان را بشناسید و ردیابی کنید

تراژدی حقیقی زندگی این نیست که هرکدام ما توانمندی‌های کافی ندارد، این است که نتوانیم از استعدادهایی که داریم استفاده کنیم. بنجامین فرانکلین توانمندی‌های به هدر رفته را «ساعت‌های آفتابی در سایه» می‌خواند.

بافت به یک نکته اذعان می‌کند. «اگر یک تفاوت میان شما و من وجود داشته باشد، ممکن است به‌سادگی این باشد که من هرروز بیدار می‌شوم و این شانس را دارم که کاری را انجام دهم که دوست دارم، هرروز. اگر می‌خواهید چیزی از من یاد بگیرید این بهترین توصیه‌ای‌ست که می‌توانم به شما بکنم.»‌

«برای این که زندگی‌تان را حول توانمندی‌هایتان بسازید به چه چیزی نیاز دارید؟» فهمیدن این راهنمایی که «از توانمندی‌هایتان بهره ببرید و ضعف‌هایتان را مدیریت کنید»

در دنیای کار، تفاوت میان فروشندهٔ دچار مشکل و فروشندهٔ عالی ممکن است تنها سه تماس در هفته باشد یا در طول یک ارائه، دو پیام عاطفی بیشتر درک شود یا یک واقعیت بیشتر در لحظهٔ درست مکالمه رو شود. تفاوت میان مربی نمونه و رئیسی عادی ممکن است تنها چند سؤال پرسیده شده و تنها چند دقیقه بیشتر صرف زمان برای گوش کردن باشد. حرفه‌تان هرچه باشد، راز اجرای مداوم نزدیک به عالی در این‌جور اصلاحات ظریف نهفته است.

استعداد چیست؟ استعداد اغلب به‌عنوان «توانایی یا تمایل خاص مادرزادی» توصیف می‌شود، اما ما برای ساختن توانمندی، تعریفی دقیق‌تر و جامع‌تر را پیشنهاد می‌کنیم که از مطالعاتمان درمورد مدیران بزرگ گرفته شده است. استعداد هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده است که می‌تواند به شکلی خلاقانه به کار گرفته شود. بنابراین اگر به‌طور غریزی کنجکاو هستید، این استعداد است. اگر اهل رقابت‌اید، این استعداد است. اگر دلربایید، این استعداد است. اگر پشتکار دارید، این استعداد است. اگر مسئولیت‌پذیر هستید، این استعداد است. هر الگوی فکری، احساسی یا رفتاری تکرارشونده، استعداد است، به شرط این‌که بتوان این الگو را به شکلی خلاقانه به کار گرفت.

آزمون محک توانمندی این است که می‌توانید آن را مداوم و تقریباً کامل انجام دهید یا نه

توانایی تنها زمانی توانمندی است که بتوانید خود را در حال انجام آن، مکرراً، با خوشحالی و موفقیت تصور کنید.

هرگاه با افرادی صحبت کنید که واقعاً در حرفهٔ انتخابی‌شان موفق‌اند - از معلمی تا بازاریابی تلفنی، بازیگری تا حسابداری - کشف خواهید کرد که راز موفقیتشان در توانایی آن‌ها در کشف توانمندی‌ها و سامان‌دهی زندگی‌شان به صورتی بوده که این توانمندی‌ها را بتوان به کار گرفت.

آموختن سریع، ردپای دیگری از استعداد در اختیارتان می‌گذارد. گاهی استعداد، خود را از طریق اشتیاق نشان نمی‌دهد. با این‌که استعداد در درونتان وجود دارد، به دلایل بسیار، صدایش را نمی‌شنوید. بلکه، در زمان نسبتاً دیرتری در زندگی، چیزی استعداد را جرقه می‌زند و آن سرعت یادگیری مهارتی جدید است که نشانهٔ نمایان‌کنندهٔ حضور و قدرت استعداد است.

انضباط دنیای شما باید قابل پیش‌بینی باشد. باید منظم و برنامه‌ریزی‌شده باشد. بنابراین به‌طور غریزی ساختار را بر دنیایتان تحمیل می‌کنید. روال‌های روزمره را ایجاد می‌کنید. بر جدول‌های زمانی و مهلت‌های زمانی تمرکز می‌کنید. پروژه‌های طولانی‌مدت را به مجموعه‌ای از برنامه‌های مشخص کوتاه‌مدت تقسیم می‌کنید و با تلاش و کوشش در هر برنامه کار می‌کنید. لزوماً تمیز و مرتب نیستید، اما به دقیق بودن نیاز دارید. در مواجهه با آشفتگی ذاتی زندگی، می‌خواهید احساس کنترل داشتن کنید. روال‌های روزمره، جدول‌های زمانی، ساختار، همهٔ اینها به ساختن این حس کنترل کمک می‌کنند. دیگرانی که این زمینهٔ انضباط را ندارند، ممکن است گاهی از نیاز شما به نظم خوششان نیاید، اما لازم نیست دعوا پیش بیاید. باید درک کنید که همه نیاز شدید شما برای پیش‌بینی‌پذیری را حس نمی‌کنند؛ آن‌ها شیوه‌های دیگری برای انجام دادن کارها دارند. به همین ترتیب شما هم می‌توانید به آن‌ها کمک کنید نیازتان به ساختار را درک کنند و حتی ارج بنهند.

آزمایش محک توانمندی؟ توانایی تنها زمانی توانمندی است که بتوانید خود را در حال انجام آن، مکرراً، با خوشحالی و موفقیت تصور کنید.

آموختن یک مهارت نیز لزوماً منجر به اجرای تقریباً کامل در هر فعالیتی نمی‌شود. بدون استعداد اساسی، یادگیری یک مهارت روشی برای دوام آوردن است، نه راهی به‌سوی پیروزی.

با این تعریف، حتی ویژگی‌های به ظاهر منفی را در صورتی که بتوان آن‌ها را به صورتی خلاقانه به کار برد، می‌توان استعداد نامید. یک‌دندگی؟ اگر شغلی داشته باشید که در آن دست نکشیدن از هدف در مقابله با مقاومت طاقت‌فرسا، پیش شرط موفقیت باشد - مثلاً فروشنده یا وکیل باشید – یک‌دنده بودن استعداد است. نگرانی؟ اگر باعث شود از خود بپرسید «چی می‌شه؟» و خطرهای احتمالی را پیش‌بینی و برنامه‌های احتیاطی را طراحی کنید، نگران بودن، استعداد است. این نوع از برنامه‌ریزی می‌تواند در خیلی از شغل‌ها بسیار مفید باشد.

تحقیق ما دربارهٔ توانمندی انسان این ادعای مفرط و فوق‌العاده گمراه‌کننده را حمایت نمی‌کند که «شما می‌توانید هر شغلی که ذهنتان را برایش آماده کنید انجام دهید»، اما ما را به این حقیقت هدایت می‌کند: برای هر چیزی که ذهن خود را آماده کنید، زمانی بیشترین موفقیت را خواهید داشت که نقشتان را طوری تدارک ببینید که اکثر اوقات از استعدادهای شخصی‌تان استفاده کنید. ما امید داریم که با برجسته کردن زمینه‌های شخصی‌تان بتوانیم کمکتان کنیم تا چنین نقشی را بسازید.

تمام این چالش‌ها بر محور دو فرضیهٔ اصلی درمورد افراد به هم مربوط‌اند: ۱. استعدادهای هر فرد پایدار و یگانه‌اند. ۲. هر فرد بیش از هرچیز امکان رشد در حوزهٔ بزرگ‌ترین توانمندی‌هایش را دارد.

شما نمی‌توانید به هر تصمیم کوچکی فکر کنید و مجبورید به‌طور غریزی واکنش نشان دهید. مغزتان همان کاری را می‌کند که طبیعت در موقعیت‌هایی مانند این می‌کند: مسیرهایی با کمترین میزان مقاومت، یعنی استعدادهایتان را پیدا می‌کند و به آن‌ها اجازهٔ عمل می‌دهد. یک انتخاب ظاهر می‌شود، شما بلافاصله به سرعت در خط T۱ خود به حرکت درمی‌آیید و بوم!

. اگر تنها درمورد زمان حال فکر می‌کنید - «این کار کی تمام می‌شود؟» - احتمالاً از استعدادی استفاده نمی‌کنید. اما اگر متوجه شدید که دارید به آینده فکر می‌کنید، اگر متوجه شدید که عملاً در انتظار آن فعالیت‌اید - «کی دوباره خواهم توانست انجامش دهم؟» - این نشانه‌ای کاملاً خوب است که دارید از آن لذت می‌برید و این‌که یکی از استعدادهایتان درگیر آن است.

تعریف توانمندی که از آن در این کتاب استفاده خواهیم کرد، کاملاً ویژه است: اجرای مدوام و تقریباً عالی یک فعالیت. با این تعریف تصمیم‌گیری دقیق پم و توانایی جمع کردن افراد پیرامون هدف مشترک سازمانش، توانمندی هستن

اگر تابه‌حال خود را در نقشی یافته باشید که از شما خواسته باشد چیزی باشید که نیستید، می‌دانید که چه حسی دارد. و بعد ناگهان مکاشفه‌ای داریم. «هیچ‌وقت نباید این شغل فروشندگی را انتخاب می‌کردم. از این‌که مزاحم مردم شوم بیزارم.» یا شاید «من مدیر نیستم! بیشتر ترجیح می‌دهم کار خودم را بکنم تا مسئول کار آدم‌های دیگر باشم.» ما به مسیر توانمندی خود برمی‌گردیم و دوستانمان، تحت‌تأثیر همهٔ اتفاق‌های خوبی که در نتیجهٔ این اقدام ما می‌افتد، مثل افزایش بهره‌وری و پیشرفت بینشمان، به ما نگاه می‌کنند و می‌گویند: «وای، ببینش. چقدر عوض شده.» خب، نه، دقیقاً عکس این اتفاق افتاده. چیزی که در ظاهر مانند تغییر شکل به نظر می‌رسد در حقیقت پذیرش چیزهایی است که هرگز نمی‌توانند تغییر کنند: استعدادها. ما تغییر نمی‌کنیم. تنها استعدادهایمان را می‌پذیریم و زندگی‌مان را حول آن‌ها متمرکز می‌کنیم. خودآگاه‌تر می‌شویم. برای ساختن توانمندی‌هایتان، باید همین کار را بکنید.

حرف آخر درمورد مهارت‌ها این است: مهارت، طراحی شده تا رازهای بهترین‌های هر رشته به‌راحتی قابل انتقال شود. اگر مهارتی را بیاموزید، به خودتان کمک می‌کنید تا کمی بهتر شوید، اما این کار نبود استعداد را جبران نمی‌کند. بلکه، در هنگام ساختن توانمندی‌ها، مهارت حقیقتاً زمانی ارزشمندتر می‌شود که با استعداد واقعی ترکیب شود.

اگر تا زمانی که حقایق بیشتری به دست بیاورید فعالیت را متوقف، و مختصر کردید یا به تعویق انداختید، زمینهٔ تفکر تحلیلی قوی می‌تواند توضیح این رفتارتان باشد. هرکدام از این واکنش‌هایی که اول به ذهن می‌رسند به الگوهای مشخص رفتاری اشاره دارد و بنابراین نشانه‌هایی از استعدادتان به دست می‌دهند. در عین این‌که واکنش‌های فی‌البداههٔ شما، بهترین ردپای استعداد شما را فراهم می‌کنند، اینها هم سه نشانهٔ دیگر است که باید در ذهن داشته باشید: اشتیاق داشتن، یادگیری سریع و خشنودی. اشتیاق‌ها وجود استعداد را نشان می‌دهند، مخصوصاً زمانی که در ابتدای زندگی حس شوند.

اشتیاق‌های شما، بازتاب این واقعیت فیزیکی هستند که تنها بعضی ارتباط‌های مغزی‌تان از بقیه قوی‌ترند. بنابراین مهم نیست تأثیرات بیرونی چقدر سرکوب‌گرانه باشند، این ارتباط‌های قوی‌تر همچنان شما را فرامی‌خوانند و می‌خواهند شنیده شوند. اگر می‌خواهید استعدادهایتان را کشف کنید، باید به آن‌ها توجه کنید. البته «اشتیاق اشتباه» هم می‌تواند گاه‌گاه از مسیر منحرفتان کند، مثل اشتیاق برای بودن در بخش روابط عمومی به‌خاطر تصور زرق‌وبرق مهمانی‌ها و جشن‌ها و پذیرایی‌ها و آرزوی مدیر بودن به‌خاطر نیاز به تسلط داشتن. (مشخصاً بهترین راه برای تشخیص اشتیاق اشتباه، گفت‌وگو با فرد شاغل در این شغل است و فهمیدن این‌که واقعیت‌های روزمرهٔ این شغل وقتی که تازگی اولیه‌اش برطرف شد، واقعاً چه شکلی‌اند.) جدا از این پیام‌های اشتباه، زمانی که تشنهٔ ساختن توانمندی‌هایتان هستید، اشتیاق‌هایتان ارزش دنبال کردن دارند.

سازگاری شما در لحظه زندگی می‌کنید. آینده را به منزلهٔ سرنوشتی تثبیت‌شده نمی‌بینید بلکه آن را به شکل مکانی می‌بینید که از انتخاب‌هایی که همین الان می‌کنید، می‌سازیدش. و بنابراین هربار با یک انتخاب آینده‌تان را کشف می‌کنید. معنایش این نیست که برنامه ندارید. احتمالاً دارید. اما این زمینهٔ سازگاری شما را قادر می‌کند که با رضایت به نیازهای این لحظه پاسخ بدهید، حتی اگر شما را از برنامه‌هایتان دور کنند. برخلاف برخی دیگر، از درخواست‌های ناگهانی یا مسیرهای فرعی پیش‌بینی‌نشده بدتان نمی‌آید. منتظرشان هستید. آن‌ها اجتناب‌ناپذیرند. در حقیقت تا اندازه‌ای عملاً چشم‌انتظار آن‌هایید. در اعماق وجودتان فردی بسیار انعطاف‌پذیرید که می‌توانید زمانی که نیازهای کاری در آن واحد شما را به جهات بسیار متفاوتی می‌کشانند، بازدهی خود را حفظ کنید.

تفکر تحلیلی زمینهٔ تفکر تحلیلی شما، آدم‌های دیگر را به چالش می‌کشد: «ثابتش کن. نشانم بده چرا ادعایت درست است.» بعضی افراد در مواجهه با این نوع پرسشگری، می‌بینند که نظریه‌های درخشانشان ضعیف و محو می‌شوند. از نظر شما نکته دقیقاً همین است. لزوماً نمی‌خواهید نظریه‌های افراد دیگر را نابود کنید اما اصرار دارید که نظریه‌هایشان منطقی باشد. خودتان را عینی و بی‌طرف می‌دانید. اطلاعات را دوست دارید، زیرا مستقل از معیارهای اخلاقی‌اند و نیت مخفی ندارند. با کمک این اطلاعات، دنبال الگوها و ارتباط‌ها می‌گردید. می‌خواهید بدانید الگوهای خاص چطور بر هم تأثیر می‌گذارند. چطور با هم ترکیب می‌شوند؟ نتیجه‌شان چیست؟ آیا این نتیجه با نظریه‌ای که پیشنهاد می‌شود تناسب دارد یا موقعیت خلاف آن است؟ اینها سؤال‌های شما هستند. شما لایه‌ها را کنار می‌زنید تا این‌که به تدریج دلیل یا دلایل اصلی خود را نشان دهند. دیگران شما را منطقی و سرسخت می‌دانند. با گذشت زمان سراغتان می‌آیند تا «تفکر رویایی» یا «تفکر ناشیانه» یک نفر را در برابر ذهن اصلاح‌گر شما بگذارند. بهتر است که تحلیل‌هایتان را هیچ‌وقت بیش‌ازحد سختگیرانه به دیگران منتقل نکنید. چون اگر این «تفکر رویایی» تفکر خودشان باشد، امکان دارد که ازتان دوری کنند.