بریده‌هایی از کتاب چاخان

آدم‌های عاقل هر کلمه را مدتی می‌سنجد.

راستی که زندگی سرتاسرش یک «سراب» بزرگ است وقتی که آدم از دور تماشایش می‌کند باغ و سبزه و درخت و چشمه به نظرش می‌رسید ولی هنگامی که به محل می‌رسد می‌بیند جز سنگ و شن وخاک وخاشاک بیابان چیز دیگری نیست .

لابد تو روزنامه خوندی.. هروقت می خوان یک عده را استخدام کنن امتحان ورودی براشون می گذارن.. می دانی این امتحانی که می گویند چیه؟.. امتحان پدرسوختگی و زرنگی و پشت هم اندازیه!.. هرکس این صفات را بیشتر داشته باشه موفقیتش حتمی تره!!!

خدایا.. خداوندا چرا ما ملت اینجوری هستیم و به قول معروف "هرطرف باد بیاد بادش میدیم!.."

راست گفته‌اند (انسان شیر خام خورده) خر باهمهٔ خریتش وقتی پاش توی یک چاله افتاد دیگه اگر بکشیدش از اون طرف نمی‌ره.. ولی آدم که اشرف مخلوقاته هزار بار کلاه سرش میره.. صد دفعه ضرر یک کاری را می بینه بازم دست بردار نیست..

ما چقدر خوب وآسان می‌توانیم خودمان را گول بزنیم.. سرتاسر زندگی ما دروغ وکلاشی وکلاهبرداری است وما هر روز گرفتار نیرنگ‌ها وفریب ها هستیم وفقط به خاطر یک جمله از همه چیز صرفنظر می‌کنیم.. "مردم همه چیز را می‌فهمند!.." اشخاص زیادی به محض شنیدن این جمله تملق آمیز ساکت می‌شوند.. ما عادت کرده‌ایم درمیان این دروغ‌ها زندگی کنیم.. "مردم هیچ چیزی را احساس نمی‌کنند، اگر می‌دانستند یا احساس می‌کردند.. این همه گول نمی‌خوردند وکلاه سرشان نمی‌رفت!..

اگر حقایق تلخ را می‌فهمیدیم ومی دانستیم که مردم بدون اینکه یاد بگیرند نمی‌توانند دانا وفهمیده شوند به فکر چاره می‌افتادیم حتماً به هدفمان می‌رسیدیم.. اما حیف که تعصب‌های بیجا جلوی چشم ما را گرفته وملت خودمان را از همه قوی‌تر وبالا تر می دانیم..

تا به حال کی دیده که کاری بدون توصیه وسفارش خود به خود وبدون پارتی بازی حل بشه!!