بریده‌هایی از کتاب دورریختنی های عزیز من

ذهنم به قلبم کمک می‌کند تا مسائل مهم را به یاد بیاورم.

حقیقت اینه که زندگی پر از داد و ستده. جزئیات محو می‌شن. یا حتی کاملاً پاک می‌شن. اما عشق هیچ‌وقت از بین نمی‌ره. توی قلبت جا خوش می‌کنه. عشق یه چیز همیشگیه.

قبل از این، حتی نمی‌دانستم عشق عطر و بو دارد.

بعد، وقفه‌ای طولانی و ناخوشایند ایجاد می‌شود، از آن سکوت‌های بلندتر از فریاد.

وقتی مامان برای انجام کارهای بچه رفته است بیرون، یواشکی می‌روم توی اتاق ایزی. بوی پودر بچه می‌دهد. و عشق. قبل از این، حتی نمی‌دانستم عشق عطر و بو دارد.

در حالی که گونه‌هایم از اشک خیس شده، می‌گویم: «اما من از دوست داشتن‌های کوچولو خوشم نمی‌آد.»

هرچه ایزی بیشتر پیش ما می‌ماند، بیشتر عاشقش می‌شوم. این دومین نکتهٔ عجیبی است که دربارهٔ عشق یاد گرفته‌ام. اولین نکته این بود که عشق بوی پودر بچه می‌دهد. دومی این است که عشق رشد می‌کند. حتی اگر آن را آبیاری نکنی.

مکث می‌کند، در حالی که اشک توی چشم‌های آبی براقش حلقه زده. «بعضی‌وقت‌ها آدم فراموش می‌کنه. حالا یا چون مریض شده، مثل نانا، یا چون کوچولوتر از اونیه که چیزی یادش بمونه، مثل ایزی. حقیقت اینه که زندگی پر از داد و ستده. جزئیات محو می‌شن. یا حتی کاملاً پاک می‌شن. اما عشق هیچ‌وقت از بین نمی‌ره. توی قلبت جا خوش می‌کنه. عشق یه چیز همیشگیه.»