بریده‌هایی از کتاب فواید گیاهخواری

چیزی که خیلی مضحک است گمان می‌کنند خداوند بعضی از حیوانات علفخوار را آفریده تا برخلاف همه قوانین طبیعت، آدمیزاد آنها را کشته و بخورد

در یک جامعه که همه‌چیز خرید و فروش می‌شود که زندگانی یک‌دسته با زجر و مرگ دیگران تأمین می‌گردد؟

مقایسه بکنید یک دکان میوه‌فروشی را که به رنگهای دلپذیر روانبخش آراسته شده، از بوی آن شامه لذت می‌برد. سیب، نارنج، گیلاس، هلو، انگور و خربزه و رنگهای زنده سبزیهای گوناگون را با دکان قصابی، دل و روده آویخته‌شده، اجساد سربریده، شکمهای شکافته‌شده، پایهای شکسته که آویزان است و قطره قطره از آن خون می‌چکد و بوی گند لاشه در هوا پراکنده می‌باشد.

انسان همیشه پرستش پیچیدگی و ظاهرسازی را می‌کند. هرچه آسان و طبیعی است به‌چشم او خوار می‌آید.

به‌خصوص جهان زنان باید بیشتر از همه متوجه برتری خوراک نباتی بشود و یکچنین غذای خون‌آلود و چرکین را دور بیندازد؛ چون یکی از خرافاتی که شهرت دارد این است که زن باید همه وقت خود را صرف آشپزی بنماید؛ از این‌رو هرگاه از رنگرزی و پیرایش لاشه جانوران دست بکشد، بیشتر اوقات خود به کارهای نجیب‌تری خواهد پرداخت. زن که تولید زندگانی می‌کند نباید راضی به کشتار شده و لبهای خودش را به آن آلوده بسازد.

در ته قلب هر انسانی یک احساس عمیق و یک ذوق و میل فطری برای میوه و بوستان گل و کشتزار وجود دارد و هر طبیعت تربیت‌شده و بی‌آلایش، انزجار و دلگیری از بوی خون و منظره کشتار و سلاخ‌خانه احساس می‌نماید؛ بچه انسان دست به‌سوی میوه دراز می‌کند

ما چقدر به‌سادگی نیاکان خودمان خندیدیم، روزی می‌آید که آیندگان به خرافات ما خواهند خندید.

بدنام گشت گرگ ولی چون نظر کنی انسان هزارمرتبه از گرگ بدتر است

این مساله شکم است که انسان کنونی بیش‌از همه جانوران به آن علاقه‌مند می‌باشد و اولین حیوان دله پرخوار و شکم‌پرست است که سر و جانش را فدای جهاز هاضمه‌اش می‌کند و نمی‌خواهد از سفره خود چیزی بکاهد.

«تو از من می‌پرسی چرا فیثاغورث از خوردن گوشت جانوران پرهیز می‌کرده؟ اما من برعکس از تو سؤال می‌کنم کدام انسان اول جرأت کرد که گوشت مردار را به دهان خود نزدیک بکند... که سر سفره خود اجساد کشته و لاشه استعمال بنماید و در شکم خودش اعضایی را غوطه‌ور سازد که لحظه پیش آواز برمی‌آوردند و غرش می‌نمودند و راه می‌رفتند و می‌نگریستند؟

اگر آن احساس را از گوشتی که در بشقاب است نمی‌نماییم، برای آن است که به‌زور ادویه و پختن و رنگرزی، خودمان را گول می‌زنیم.

آنگاه پیشنهاد می‌کند که طوری مقرر شود تا انسان، حیوانی را که گوشتش را می‌خورد، خودش بکشد و نتیجه می‌گیرد که در آن صورت دیگر هرگز هیچ آدمی میلی به گوشتخواری نخواهد داشت

قربانی آنها به سهولت انجام نمی‌پذیرد؛ بلکه پیش از کشته‌شدن با حیوان به‌طرز وحشیانه‌ای رفتار می‌کنند: گله‌های حیوانات از شهرهای دوردست در مدت پانزده یا سی‌روز به‌ضرب چوب و تازیانه رانده می‌شوند. اگر بین راه از خستگی بیفتند با سیخک بلندشان می‌کنند و گاهی چندین روز بدون خوراک زیر تابش آفتاب سوزان یا در آغلهای چرک و متعفن به‌سر می‌برند.

سبب عمده اغتشاشات، هجومها، جنگها، مهاجرتها، کینه‌توزی طبقات و شورش ممالک، سر مساله خوراک است.

همه می‌دانند که اخلاق، علم و رفتار و عادات است و خوراک، یک عنصر بزرگ زندگانی می‌باشد که تأثیر انکارناپذیری در اخلاق و روش انسان دارد. مثلی است به فرانسه که گویا از «کانت» گرفته شده؛ می‌گویند: «به من بگو چه می‌خوری به تو می‌گویم کی هستی.» این مطلب عین حقیقت است؛ هرگاه خوراک حیوانات مختلفه را با طرز عادت و روش آنها بسنجیم، خواهیم دید با عادات آنها تناسب و وابستگی نزدیکی دارد. بیشتر فلاسفه و اخلاقیون درندگی نژاد آدمیزاد را به خوراک خونین او نسبت می‌دهند.

نژاد آدمیزاد باید روزی به اوج ترقی و تکامل برسد، در یک محیط طبیعی با خوراک نباتی خواهد بود؛ چنانکه گوشتخواری و تمدن مصنوعی او را فاسد کرده و به‌سوی پرتگاه نیستی می‌کشاند؛ مگر اینکه یک نژاد برومند و نونهالی که زندگانیش از روی قوانین طبیعت است، جانشین او بشود وگرنه به‌طرز ننگینی نژاد او خاموش خواهد گشت.

بسیاری از اطبا که تحقیقات زیادی درباره خوراک انسان نموده‌اند، معتقد شده‌اند که گوشت برای بدن انسان لازم نمی‌باشد؛ بلکه مولد بیشتر ناخوشیهای کشنده شده است؛ چنانکه برای معالجه آنها کافی است که از گوشت پرهیز بنمایند، مثل نقرس، اسهال، روماتیسم، سرطان، سل، آپاندیسیت و غیره که به‌خصوص از استعمال گوشت پیدا می‌شود.

گوشت سبب پیری پیش‌رس می‌شود؛ چون یک کار فوق‌العاده از اعضای بدن می‌خواهد و مقداری از زهرهای خود را در بدن باقی می‌گذارد که به مرور جذب شده و مستعد هرگونه ناخوشی می‌گردند.

دکتر «ویکتور پوشه» گفته: «ما می‌توانیم یقین داشته باشیم که یک‌نفر گیاهخوار هرگز مرض آپاندیسیت نمی‌گیرد و خوردن گوشت سبب تولید آن می‌شود.»

زرپرستی و شکم‌پروری همه احساسات عالیه انسان را خفه می‌کند؛ مثلا برای فروش پوست، بره «تودلی» یا میش را سربریده، بچه‌اش را زنده از شکم او بیرون می‌کشند و یا لگد در شکم حیوان آبستن می‌زنند تا بچه‌اش را سقط بکند آن‌وقت سر او را جلو مادرش می‌برند و بعداز کندن پوست حیوان، جنین را که بدنش به‌جای گوشت از کف و ماده لزج خونین ترکیب شده، برای فروش دور شهر می‌گردانند و از لاشه کبودرنگ آن قطره‌قطره خون می‌چکد!

نباتات دارای همه مواد لازمه بدن انسان هستند.

مثلی است به فرانسه که گویا از «کانت» گرفته شده؛ می‌گویند: «به من بگو چه می‌خوری به تو می‌گویم کی هستی.»

در دشتستان فارس، قبیله‌هایی مسکن دارند که خوراک آنها منحصر به خرما و آرد نخودچی است و همیشه در گردش بوده، خیلی قوی و چالاک می‌باشند؛ ولی ایرانی شهرنشین از روی تقلید اروپاییها همچنین اغلب بیش‌از آنها گوشت می‌خورد و ناخوشیهای آن، روزبه‌روز زیادتر می‌شود؛ اما در ولایات، مردمان کوهپایه و روستا تقریبآ گوشت نمی‌خورند و خیلی سالم‌تر از اهالی شهر می‌باشند.

اگر همه مردم گیاهخوار می‌شدند زمین ما می‌توانست از سه الی پنج برابر ساکنین کنونی خود را خوراک بدهد.

ترک گوشتخواری در ابتدا کمی دشوار است؛ ولی بعداز چندی اغذیه نباتی خیلی طبیعی و گوارا خواهد شد و خواهند دید که گوشت چه خوراک چرکینی بوده است.

علوم و اخلاق و احساسات و طبیعت دست به یکدیگر داده و به طرز روشنی موافقت دارند که گیاهخواری نجات‌دهنده نژاد آدمیزاد است.

گیاهخواری اولین گامی است که به‌سوی راستی و درستی برداشته می‌شود و برای آیندگان خیلی گرانبها خواهد بود

آنگاه پیشنهاد می‌کند که طوری مقرر شود تا انسان، حیوانی را که گوشتش را می‌خورد، خودش بکشد و نتیجه می‌گیرد که در آن صورت دیگر هرگز هیچ آدمی میلی به گوشتخواری نخواهد داشت

آشکار است که هرگاه همه مردم وادار می‌شدند حیواناتی را که می‌خورند با دست خودشان بکشند، بیشتر آنان از گوشتخواری دست می‌کشیدند.