بریده‌هایی از کتاب چرایی خود را پیدا کنید

اگر هنوز سوار قطار ۱۰۷ میلیاردی مردگان نشده‌اید و فقط سردرگم هستید، فرصت تغییر زندگی خود و به‌تبع آن دنیا را دارید. فرصت خوش‌حال بودن را دارید. فرصت تأثیر بر مسیر حرکت این دنیا را دارید. فرصت پیدا کردن چرایی‌تان را دارید.

چرایی نقطهٔ آغاز همهٔ انتخاب‌های خوب است و زندگی مجموعه‌ای از انتخاب‌هاست.

ابزارها را می‌توان برای اهداف مختلفی به کار برد. برای نمونه، با چکش می‌توانیم میخی به دیوار بزنیم و تابلویی را روی آن آویزان کنیم یا می‌توانیم یک خانه بسازیم. چرایی ما نیز ابزاری همه‌کاره است که کاربردهای کوچک و بزرگی دارد

هرچه بیشتر تمرین کرده باشد، عملکرد بهتری دارد.

ای کسانی که برای سازمانی کار می‌کنید که در ابتدا و پایان روز کاری به شما احساس الهام‌بخشی نمی‌دهد، باید به رهبری تبدیل شوید که آرزوی داشتنش را دارید.

رؤیای‌تان فقط زمانی عملی است که آن را با صدای بلند فریاد بزنید. اگر آن را پیش خودتان نگه دارید، فقط توهمی ساخته‌وپرداختهٔ ذهن‌تان خواهد بود.

کشف چرایی‌تان مانند غربالگری شن‌ها در رودخانهٔ گذشته برای جدا کردن طلا است:

رؤیای‌تان فقط زمانی عملی است که آن را با صدای بلند فریاد بزنید. اگر آن را پیش خودتان نگه دارید، فقط توهمی ساخته‌وپرداختهٔ ذهن‌تان خواهد بود.

چرایی در اصل از داستان زندگی‌مان نشأت می‌گیرد

ساده لزوماً به‌معنای آسان نیست

فکر و ذکرتان را نباید مشغول موانعی کنید که سر راه‌تان هستند، بلکه باید به گام‌هایی فکر کنید که تأثیری مثبت و ماندگار بر تک‌تک اطرافیان‌تان دارند.

به چنین جزئیات مشخصی نیاز دارید! کشف مجدد جزئیات، احساسات، گفت‌وگوها، و درس‌هایی که از آن ماجراها گرفته‌اید سرنخ‌هایی از هویت و چرایی‌تان می‌دهند

نقش‌تان در این دنیا یک محصول یا خدمت نیست. آن چیزی است که همهٔ کارهایتان (تصمیماتی که می‌گیرید، وظایفی که انجام می‌دهید، محصولاتی که می‌فروشید) پیرامون آن در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا تأثیری را که در ذهن‌تان تصور کردید، به واقعیت تبدیل کند

چرایی کاری و چرایی شخصی نداریم. هویت‌مان هرچه باشیم ثابت است.

حس خوشبختی ناشی از چیستی کارمان و حس رضایت ناشی از چرایی آن است.

هیچ‌کدام از ما برای ایجاد تغییراتی که می‌خواهیم در دنیا ببینیم به شغل، موقعیت شغلی، عنوان، فناوری یا تجهیزات ویژه‌ای نیاز نداریم.

بهتر است اولین گام هر روزتان تأثیرگذاری مثبت روی اطرافیان‌تان باشد.

ولی چه می‌شود اگر یگانه فردی که با آن رقابت می‌کنیم خودمان باشیم؟ چه می‌شود که برای نسخهٔ بهتری از خودمان بودن هر روز از خواب بلند شویم و هر روز بیشتر از روز قبل در راستای چرایی‌مان زندگی کنیم؟

خوشبختی ناشی از خدمت به خودمان واقعی ولی زودگذر است؛ حس رضایت خدمت به دیگران ماندگار است. مشکل از جایی شروع می‌شود که بین جست‌وجوی خوشبختی و جست‌وجوی حس رضایت تعادلی وجود نداشته باشد.

دیدگاه دیگر دربارهٔ احساس تغییر چرایی این است که چالش یا مرگ عزیزان می‌تواند تعادل زندگی‌مان را به‌طور موقت بهم بریزد. وقتی تعادل زندگی‌مان را دوباره به دست بیاوریم، می‌بینیم که چرایی‌مان از بنیاد همانی است که همیشه بود.