بریده‌هایی از کتاب افکار فلاسفه بزرگ

قومی متفکرند اندر ره دین ‫قومی به گمان فتاده در راه یقین ‫ترسم از آنکه بانگ آید روزی ‫کای بی‌خبران راه نه آن است ونه‌این

از نظر سقراط، هر که عمل نیک را بشناسد آن را انجام خواهد داد. اعمال نادرست تنها در حال غفلت و نادانی انجام می‌گیرند

«سنت پل»۷ گوید: پول ریشه و پایهٔ هر فساد و شرّ است. عشق به پول پایه و ریشهٔ همهٔ بدی‌ها است.

الکساندر پوپ۹، گوید: یاد گرفتن، چیز خطرناکی است. دانش کم، خطرناک است. سیر بنوش وگرنه از چشمهٔ پی‌یرین۱۰ اصلاً ننوش. جرعه‌های کم‌عمق سطحی، مغز را مست می‌کند و شراب زیاد، ما را هشیار می‌سازد.

فرانسیس بیکن۱۱، گوید: فلسفه، ذهن انسان را به کفر می‌کشاند. فلسفهٔ اندک ذهن را به کفر و انکار وحدت خدا متمایل می‌سازد؛ اما فلسفهٔ عمیق و ریشه‌دار، اذهان را به مذهب سوق می‌دهد.

ارسطو، گوید: انسان دارای سه طبیعت است که عبارتند از: ۱- گیاهی «فیزیکی» ۲- حیوانی «احساساتی نفسانی» ۳- انسانی «عقلانی»

ارسطو، رفتار عقلانی را با فضیلت و تقوی، تعریف می‌کند. وی تقوی را بگونهٔ رفتار میانه و متعادل، بیان می‌نماید. بدین معنی، پرهیز از روش‌های افراط و تفریط، رفتاری مناسب و متعادل به بار می‌آورد. افراط و تفریط همیشه، ناپسندند، در صورتی که فضیلت و تقوی حد وسط دو مرحله افراد و تفریط است.

اخلاق فردی باید تابع اخلاق اجتماعی باشد «سیاست» و فرد باید با خواست و اراده و اختیار خود برای دولت، فدارکاری کند. واقعیت این نیست که جامعه به انسان نیازمند است بلکه برعکس، انسان نیاز به جامعه دارد؛

هگل، قانون اساسی پادشاهی را عالی‌ترین شکل حکومت، مطرح می‌سازد نه قانون اساسی دموکراسی.

در نوشته‌های «بوردن پارکربون» آمده است: از نظر وحدت، وی خدا را به عنوان شرورترین موجودات تصوّر می‌کند؛ بدین معنی به همان گونه که خدا مجموعهٔ کلی همه اشخاص است، شرورتر و بدکارتر از هر فردی است. بحث از اینکه خداوند خلاصهٔ تمامی افراد نیک، نیز می‌باشد، وی را از مسئولیت شرارت‌های انجام شده، تبرئه نمی‌کند.

فیلسوف مشهور آلمانی » گاتفرید ویلهلم لایب نیتس«استدلال می‌کند؛ جهان موجود باید بهترین جهان ممکن باشد، زیرا خدای کاملاً بخشنده، خواهان بهترین جهان است و خدای دانای مطلق می‌داند که بهترین جهان کدام است، و چنین جهانی را روا می‌دارد.

‫ «ویلیام ارنست هاکینگ»، فیلسوف و استاد «ایدآلیست» بزرگ، دانشگاه هاروارد، دانشگاهی که پیرس و جیمز، هر دو تدریس می‌نمودند، از پراگماتیسم منفی دفاع کرده است. بدین معنی هر تئوری که در عمل مفید نیفتد، حقیقت ندارد.

سه تعریف مهّم و عمده تاکنون از حقیقت صورت گرفته است که عبارتند از: ۱- حقیقت به عنوان امر مطلق ۲- حقیقت به عنوان امر ذهنی و باور شخصی، ۳- حقیقت چون هستی دست نایافتنی و غیرممکن.

ارسطو، عمیقاً بر این باور است که طبیعت بیهوده نیست و هر چه طبیعت انجام می‌دهد، با هدف همراه است. همهٔ اشیا زنده یا مرده برای هدفی آفریده شده‌اند. افراد آدمی، دارای اهداف طبیعی و وظایف و مقاصد کامل هستند که انجام آنها احساس رضایت و خوشبختی، به بار می‌آورد.

ارسطو بر آن است که انسان انواع متعدّدی از اهداف را دنبال می‌کند. اما یگانه هدفی را که وی به عنوان هدف نهایی، جستجو می‌کند، خوشبختی و سعادت است. همهٔ اهداف دیگر، تنها وسیلهٔ دست‌یابی به خوشبختی است که خود فی‌نفسه مورد توجّه است. پول وسیله است نه هدف، وسیله‌ای است که صاحبش را قادر می‌سازد تا با خرید اشیاء و تملک آنها به خوشبختی وی، کمک نماید، همچنین کار روزانه‌اش، ازدواج، فعّالیت‌های اجتماعی و ثروت همه منابع اصلی خوشبختی می‌باشند. تعقیب خوشبختی به زندگی انسان، معنی و هدف می‌بخشد،

پانتئیست‌ها۴۳، به قانون تمامیت و همه‌جانبهٔ فلاسفهٔ کلاسیک یونانی، اعتقاد دارند. تنها خداوند، وجود دارد و هر چیزی که وجود دارد خدا است. وحدت وجود به شکل‌های مختلفی متصوّر می‌شود

این باور، که جهان نیازمند به یک علت اوّلیه است، که خود علتی ندارد، پایه و اساس مبحث سبب‌شناسی یا علت و معلول را تشکیل می‌دهد، که به ساده‌ترین شکل خود، چنین مطرح می‌شود: چون هیچ موجودی از انسان و طبیعت سرانجام نمی‌توانند سبب و علت خود باشند، بنابر این قطعاً موجودی غیروابسته و ضروری باید باشد که جهان را به وجود آورده است. امکان ندارد که جهان خود به وجود آید و قطعاً برای به وجود آمدن جهان، وجود یک علت آغازین، ضروری است

این حقیقت که هر غریزه‌ای، مقابلش را در زندگی می‌یابد مثلاً غریزهٔ تشنگی مقابلش سیرابی را در آب و گرسنگی مقابلش را در غذا می‌بیند، می‌تواند به عنوان دلیل بر عقیدهٔ غریزه‌ای در مورد خدا که هستی‌اش می‌تواند او را اثبات کند، به کار رود.

‫ «ادگار شیفلد برایتمن» چنین بیان می‌دارد: قابل تصوّر نیست که جهان از هدف به دور باشد. اگر خداوند وجود دارد بقا و ابدیت انسانی حقیقت دارد. اگر خداوند وجود ندارد بقا و ابدیت انسان بی‌ارزش خواهد بود.