بریده‌هایی از کتاب 68؛ پاریس، پراگ، مکزیک

وعده‌های معوق، شعارهای پوچ و گاهی سرکوب‌های خشونت‌بار، هر دفعه تفرقهٔ بیشتری میان توسعهٔ اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مفید در کشور، و اشکال سیاسی مختلف ایجاد کرده بود

ژان ژَک، دوست روانکاو من، با حسرت می‌گوید: «کسی به مطبمان نمی‌آید، واقعاً هیچ‌کس. انقلاب جایگزین روانکاوی شده‌است. ما واقعاً احساس بیهودگی می‌کنیم. دیروز دخترکی که مراجع من است پیشم آمده بود و می‌گفت شما از ما می‌خواهید خودمان را با این جامعهٔ احمقانه وفق دهیم. من نمی‌خواهم خودم را وفق دهم، می‌خواهم پس زده شوم و این جهان را پس بزنم. این را گفت و رفت و من عین مجسمه پشت میز خشکم زده بود».

همان‌طور که بولیوار قاطعانه گفت، نمی‌توانیم از آمریکای لاتینی‌ها انتظار داشته باشیم راهی را که اروپایی‌ها در هزاران سال پیمودند، ده‌ساله طی کنیم.

پیروس، پادشاه اپیروس در یونان، در سال ۲۸۰ قبل از میلاد به ایتالیا حمله کرد و رومی‌ها را در هراکلئا شکست داد. ولی تلفاتش آن چنان زیاد بود که با وجود پیروزی در نبرد، اعلام کرد «تکرار چنین پیروزی‌ای نام مرا از صفحهٔ روزگار پاک خواهد کرد». «پیروزی پیروسی» از این تاریخ نشأت می‌گیرد و به معنای پیروزی‌ای است آن‌چنان هزینه‌بر که در واقع مقدمهٔ شکست است.