انریکه اندرسون ایمبرت

انریکه اندرسون ایمبرت در سال ۱۹۱۰ در آرژانتین به دنیا آمد. وی نویسنده، مقاله‌نویس، منتقد ادبی و استاد دانشگاه بود. او که همواره پیرو سوسیالیسم بود، یکی از مشهورترین و ماهرترین نویسندگان اسپانیایی‌زبان است.

این استاد دانشگاه، پس از بازنشستگی و در روزهای پایانی عمرش، نویسندگی را به‌طور جدی و حرفه‌ای ادامه داد و در سبک‌های ادبی گوناگونی قلم زد.

برخی عناصر در آثار داستانی انریکه اندرسون ایمبرت تکرار شده‌اند؛ فرم حلزونی یا مارپیچ، فضاهای وهم‌الود، فانتزی و یا خیال‌پردازانه، پایان‌های غافلگیرکننده و نیز بازی با اساطیر از این دست هستند.

سبک این نویسنده را می‌توان رئالیسم جادویی و گاه حتی سوررئالیستی و پسارئالیستی دانست. انریکه اندرسون ایمبرت را ازجمله خلاق‌ترین نویسندگان سبک داستان‌نویسی «میکرو» دانسته‌اند.

«چاقو»، «خودبینی و غرور»، و «جنبش رودخانه‌ای»، «سایه من»، «پیشگویی»، «خیابان»، «پیست شمشیربازی»، «مارپیچ حلزونی» و «اعتراف» نام برخی از داستان‌های کوتاه ایمبرت هستند.

انریکه اندرسون ایمبرت در سال ۲۰۰۰ درگذشت. گابریل گارسیا مارکز، او را پدر «رئالیسم جادویی» می‌داند.