اردال اُز
اَردال اُز در ۲۶ مارس ۱۹۳۵ به‌دنیا آمد. به‌همراه پدرش، که کارمند دولت بود، به شهرهای مختلف ترکیه سفر کرد. مدرسه راهنمایی را در آنتالیا و دبیرستان را در توکات و تحصیل در رشته حقوق را، که در دانشکده حقوق دانشگاه استانبول آغاز کرده بود، در دانشکده حقوقِ آنکارا به اتمام رساند. پس از آن همراه دوستان دوران تحصیل در دانشگاه استانبول، مجله a را منتشر کرد. نخستین کتاب قصه‌اش «خسته‌ها» (۱۹۶۰) را در مجله a و نخستین رمان خود «در اتاق‌ها» (۱۹۶۰) را در نشریه «وارلیق» به چاپ رساند. همزمان با کودتای ۱۲ مارس، کتابفروشی و نمایشگاه محصولات فرهنگی‌اش در آنکارا تعطیل شد و خودِ او نیز به دلیل عقیده سیاسی‌اش دستگیر و در دادگاه حکومت نظامی به زندان محکوم شد. پس از اتمام دوره توقیف و زندان، دست به نگارش آثاری زد که نشانگر وقایع آن دوره است. زخمی ابتدا در سال ۱۹۷۳ به صورت پاورقی در روزنامه «جمهوریت» و سپس در سال ۱۹۷۴ به‌صورتِ کتاب منتشر شد و طولی نکشید که در کشورهایی نظیر مجارستان، آلمان، هلند، سوریه و مقدونیه ترجمه و چاپ شد و متعاقب آن در سال ۱۹۷۵ جایزه رمان «اورهان کمال»۶ را از آنِ خود کرد. آثار دیگر او عبارتند از: مجموعه قصه «خونی» (۱۹۷۳)، کتاب خاطراتِ «دنیز گزمیش سخن می‌گوید» (۱۹۷۶)، «شبِ پژمردگی گلِ تو» (۱۹۸۶)، که تکمله کتاب پیشین است، مجموعه قصه «صدای برف در هوا»۱۰ (۱۹۸۷)، کتاب مشاهدات سفر یا سفرنامه «دُرنای سرخِ من» (۱۹۷۶)؛ در همین سال، رمان «در اتاق‌ها» برای دومین بار و به صورت کتاب چاپ و منتشر شد. اَردال اُز در خلال سال‌های ۱۹۸۱-۱۹۷۵ سرپرستی انتشار کتاب‌هایی تحت عنوان «کتاب‌های دوست» از سری کتاب‌های ادبیات کودکان را برعهده گرفت و در سال ۱۹۸۱ «انتشاراتِ جان» را تأسیس کرد و دوکتاب نیز برای کودکان به رشته تحریر درآورد: «بادکنک قرمز» (۱۹۹۰) و «همیشه از آن پایین پایین‌ها برف می‌آید» (۱۹۸۲).
