احمد فردید

سید احمد فردید با نام «سید احمد مهینی یزدی» در سال ۱۲۸۹ در یزد به دنیا آمد و در ۲۵ مرداد ۱۳۷۳ در تهران درگذشت. او یک متفکر معاصر ایرانی بود. دروس مقدماتی و زبان فرانسه را در یزد خواند. در ۱۳۰۵ به تهران رفت. در مدرسهٔ «سلطانی» به تحصیل ادامه داد و در سال ۱۳۰۷ از دارالفنون دیپلم گرفت و در سال ۱۳۱۴ از دانشسرای عالی تربیت معلم لیسانس علوم تربیتی گرفت. مدتی درس طلبگی خواند و با فلسفهٔ اسلامی آشنا شد. اندکی بعد در دانشسرا در رشتهٔ ادبی مدرک لیسانس دریافت کرد و ضمن اشتغال به تدریس، زبان‌های پهلوی و آلمانی را آموخت. پس از جنگ دوم جهانی به فرانسه و آلمان رفت تا به تحصیل فلسفهٔ معاصر اروپایی به‌ویژه اگزیستانسیالیسم و فلسفهٔ مارتین هایدگر، فیلسوف آلمانی بپردازد. چهار سال در سوربون بود. در این زمان به‌جای پی‌گرفتن برنامهٔ اجباری درسی، به مطالعهٔ شخصی پرداخت و پایان‌نامهٔ خود را که با استادی در سوربون شروع کرده بود، نیمه‌کاره رها کرد؛ سپس تصمیم گرفت برای مطالعهٔ فلسفه به آلمان برود. آنجا با فلسفه و اندیشهٔ مارتین هایدگر مواجه شد. پس از سال‌ها اقامت در اروپا موفق به دریافت هیچ درجهٔ تحصیلی نشد. احمد فردید بسیاری از کتاب‌های معارف اسلامی و علم اصول را می‌شناخت و از آن‌ها یاد می‌کرد. او در زمینهٔ ریشه‌یابی لغات مطالعات بسیاری داشت.