کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی، اثری نوشته‌ی ژان بلمن نوئل، پیش‌درآمدی بر خوانش‌های زیگموند فروید است. در کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی ما با نوع دیگری از نقد و تحلیل که به روان نویسنده مربوط است، سروکار داریم.

وحید نژاد محمد، کار ترجمه‌ی کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی را بر عهده داشته است.

درباره‌ی کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی

ژان بلمن نوئل در کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی، تلاش کرده است تا پیش‌درآمدی بر خوانش‌های زیگموند فروید ارائه دهد. در حقیقت، هر اثر ادبی سه ضلع دارد: نویسنده، متن و خواننده. برای خواننده‌ی اثر همیشه جالب است تا بعد از خواندن هر متن ادبی، آن را از ابعاد و جنبه‌های مختلف بررسی کند و ذهن نویسنده را بکاود. زیگموند فروید یکی از اولین افرادی بود که به تحلیل‌ روان‌کاوانه‌ی متون ادبی علاقه نشان داد و تحقیقات بسیاری در این زمینه کرد.

ژان بلمن نوئل در کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی تلاش کرده است تا ابتدا تعریفی برای هرکدام از مفاهیم گفته شده ارائه دهد و سپس با بررسی اشعار شارل بودلر شاعر سمبولیست فرانسوی نشان دهد که توجه به ضمیر ناخودآگاه چگونه می‌تواند متن را شفاف‌سازی کند.

کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر به مباحثی مانند نقد ادبی و روانشناسی و پیوند این دو، علاقه‌مند هستید، از مطالعه‌ی کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی لذت می‌برید.

بخشی از کتاب تحلیل روان‌کاوانه‌ی متون ادبی

نویسنده و شاعر، در تلاش برای رها شدن از زنجیره‌های آزارنده و دل‌گیرِ اجتماع و زندگی فردی، بر آن شدند تا برای درون غوغاطلب و آشفتهٔ خود قوانینی طرح کنند و آن‌ها را در چارچوب نگارشِ فی‌النفسه پنهان سازند. از این پس، زبان ظاهراً خلّاق، مخرب و افشاگر بوده، و خنده و تألم در متنِ این زبان نقاب به‌تن می‌گیرد. از سوی دیگر، جهت‌گیری مضمونی و تصویری مؤلف، «زبان» و «واژهٔ خود را ایجاب کرده و تناسب و هم‌ستیزی را در ساختارِ خود عریان می‌کند. جست‌وجوی معنا و مفهوم، و دستیابی به تار و پودهای اصیل هویت و شخصیت، در لایه‌های امیالِ درونی و نهفتهٔ متونی ادبی، جرأت و جسارتی است در دریدن پرده‌های ذهنی و درونی گذشته و خاک‌خورده.

ژان‌بِلمَن نوئل از نقادانِ روان‌کاوی معاصر کشور فرانسه، با توسل به بسیاری از دست‌نوشته‌ها، قالب‌های روایتی، داستان‌های نویسندگان و اشعار منظوم و منثور شاعران، با گشودن مرزهای پُرابهام ادبیات و روان‌شناسی، توانسته است چهره‌ای نوین به خوانش‌های ادبی اعطا کند. در تحلیل‌های او، متن در مقام نخست قرار گرفته و تصاویر خودآگاه و ناخودآگاه آن در قالب سَمبل‌ها، نشانگان، رفتارها، اصوات و ظرافت‌های ساختاری عرض‌اندام می‌کنند. نویسندهٔ کتاب حاضر با علم به این‌که همهٔ پدیده‌های ذهنی را نمی‌توان به حیطهٔ خودآگاهی نسبت داد، تلاش کرده است تا تحلیل خود را از توصیفِ مقدمات و عناصر روان‌شناسی گرفته تا معرفی نقدهای روان‌شناختی معاصر بسط دهد.