کتاب رباعیات مهستی گنجوی مجموعه‌ای از رباعیات این شاعر بزرگ فارسی است. زادگاه او گنجه بود و پس از خیام مشهورترین رباعی‌سرای فارسی بوده است.

درباره کتاب رباعیات مهستی گنجوی

شاعر پارسی‌گوی سده‌ی پنجم و ششم هجری قمری است. مهستی پس از خیام، برجسته‌ترین رباعی‌سرای پارسی‌سُرا است. او را پایه‌گذار مکتب شهرآشوب در قالب رباعی می‌دانند. مهستی در شهر گنجه به دنیا آمده و هم‌شهری نظامی، پارسی‌سرایِ جاویدانِ عاشقانه‌هایِ سترگ است. شهرت امروزین او مدیون رباعیاتش است. تصویری که او در این رباعی از خود ساخته زنی فتنه‌گر و زیبا بوده که عشاق فراوانی داشته‌است؛ از جمله «امیر احمد تاج‌الدین‌بن خطیب» که فرزند خطیب گنجه بوده و عاقبت نیز او را به همسری برمی‌گزیند. مهستی گنجه‌ای همچون بسیاری از شاعران پارسی زبان، در هاله‌ای از تاریکی، از طریق اشعارش به حیات جاویدان خود ادامه می‌دهد و از شرح زندگانی او آگاهی چندانی دردست نیست؛ آن‌چه که از او باقی مانده در نوشته‌های شرح‌نویسانی مانند «دولتشاه سمرقندی»، «امین احمد رازی» و «آذر بیگدلی»است که همگی آنها در توصیف مهستی از یکدیگرنقل کرده‌اند و به‌نظرمی‌رسد که بیش هر چیز آمیخته به افسانه‌نگاری و داستان‌های ساختگی است. دیوان اشعار او نیز به جا نمانده و تنها رباعی‌هایی منسوب به او در کتاب «نزهه‌المجالس» تألیف جمال‌الدین خلیل شروانی در قرن هفتم و نیز در کتاب «مونس‌الاحرار» (تألیف در قرن هشتم) به‌دست‌آمده‌است. ابیاتی نیز از سایر تذکره‌ها و مجموعه‌ها به او منسوب گشته که سندی چندان معتبر برای پذیرش آنها وجود ندارد. در هیچ‌یک از منابع کهن، تاریخ دقیقی از ولادت و مرگ مهستی ذکر نشده‌است.

خواندن کتاب رباعیات مهستی گنجوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات کهن فارسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب رباعیات مهستی گنجوی

گر بت رخ توست بت‌پرستی خوش‌تر

ور باده ز جام توست مستی خوش‌تر

در هستی عشق تو از آن نیست شوم

کین نیستی از هزار هستی خوشتر

ای لعل تو تالانک بستان بهار

بادام توام ز آب رزان داده خمار

در حسرت شفتالویت ای سیب زنخ

رنگم چو به است و اشک چون دانه انار