کتاب فروید و لیدی مکبث نوشته محمدرضا فشاهی است. این کتاب به تحلیل شخصیت لیدی مکبث از نگاه فروید پدر روانکاوی مدرن می‌پردازد. مکبث یک تراژدی مشهور از ویلیام شکسپیر نویسنده مشهور انگلیسی است.

درباره کتاب فروید و لیدی مکبث

شکسپیر در این داستان روایت نجیب‌زاده‌ای را پیش می‌کشد که روزی سه جادوگر به او وعده می دهند که روزی شاه خواهد شد. زمانی که او این پیش‌گویی را با همسرش در میان می‌گذارد همسرش وسوسه می‌شود خودش این کار را انجام دهد و شاه را می‌کشد تا شوهرش در آن جایگاه بنوشیند اما خون شاه او را رها نمی‌کند و هر شب دچار کابوس می‌شود و در قصر را می‌رود. از طرف دیگر خود مکبث هم حال خوشی ندارد. این درگیری ها تا جایی پیش می‌رود که مردی که از مادرش زاده نشده برای کشتن او می‌آید و لیدی مکبث خودش را می‌کشد.

این کتاب شخصیت لیدی مکبث را بر اساس روان‌کاوی فروید بررسی کرده است.

خواندن کتاب فروید و لیدی مکبث را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی و نقد روانشناسانه پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب فروید و لیدی مکبث

«خلاقیت ادبی» و «رؤیا در بیداری» با این جملات تکان‌دهنده آغاز می‌شود:

ما بیگانگان (با ادبیات) همواره با شوق بسیار طالب آن بوده‌ایم که بدانیم این شخصیت استثنایی یعنی خالق ادبی، اعم از شاعر و رمان‌نویس و درام‌نویس، موضوعات خویش را در کجا جست‌وجو می‌کند و می‌یابد ــ و این پرسش شبیه همان پرسشی است که یک کاهن خطاب به ارسطو ایراد کرده بود ــ و چگونه به لطف همان موضوعات آن‌چنان ما را به هیجان می‌آورد، و چنان تأثراتی در ما ایجاد می‌کند، که گاه حتی خود ما نیز قادر به باور کردن و یا به وجود آوردن آن هیجان‌ها و تأثرات نیستیم. علاقهٔ ما به این مسئله وقتی رو به افزایش می‌گذارد که خود آن خالق نیز هنگامی که مورد پرسش ما قرار می‌گیرد، نمی‌داند چگونه پاسخ‌گوی ما باشد، حتی یک پاسخ رضایت‌بخش...

ما بر آن هستیم که نخستین ردپای کار شاعرانه را باید نزد کودکان جست‌وجو کرد، زیرا کودکی که به بازی می‌پردازد، رفتاری شبیه رفتار یک شاعر دارد، زیرا که جهانی ویژهٔ خویش می‌آفریند. بدین معنی که او چیزهای جهانی را که در آن می‌زید، درون یک نظم نوین یعنی جهانی که موافق و مناسب اوست منتقل می‌سازد ... زیرا آنچه “ضد” یا “مغایر” بازی است، نه “جدیت” بلکه “واقعیت” است ... شاعر نیز شبیه کودک بازیگر است، یعنی جهانی تخیلی برای خویش خلق می‌کند و آن را به شدت به جد می‌گیرد، بدین معنی که او سهم بسیار زیادی به تأثرات تخصیص می‌دهد، با آن‌که توانایی تمیز “تأثرات” از “واقعیات” را داراست ... اما این “غیرواقعیتِ” جهان شاعرانه دارای نتایج بسیار مهم برای فن هنرمندانه است، زیرا چیزهای بسیار، حتی اگر واقعی هم بوده باشند، توانایی برانگیختن خرسندی در ما را دارا نیستند، در حالی که اگر همان‌ها در شکل “بازی” و “تصور” و “تفنن” و نیز “تأثر” و “تألم” عرضه شوند، حتی اگر در ذات خویش دشوار و غم‌انگیز باشند، می‌توانند به چشمه‌ای از خوشی و لذت مبدل شوند ...