سیدحمیدرضا طالقانی( -۱۳۴۶)، نویسنده حوزه دفاع مقدس و ادبیات جنگ است.

«حماسۀ تپۀ برهانی» یکی از آثار برتر نوشتاری برگزیده در حوزۀ ادبیات دفاع مقدس است که گرچه با فاصلۀ اندکی از پایان جنگ با عنوان «تپۀ برهانی» به چاپ رسید، همچنان در کانون توجه محافل ادبی و اندیشمندان و نخبگان این عرصه قرار دارد.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

«صبح روز هفتم، از سرما یخ زده بودم و به‌شدت می‌لرزیدم. تصمیم گرفتم در نقطه‌ای بیرون از بیشه روی سنگ‌ها و زیر تابش مستقیم نور آفتاب بخوابم، لذا از حسین و ماشاءالله فاصله گرفتم و کشان‌کشان از بیشه خارج شدم. در نزدیکی تخته‌سنگی زیر آفتاب خوابیدم. نور خورشید گرمی لذت‌بخشی داشت و در همان لحظات اولیه، به خواب خوشی فرو‌رَفتم. اما فکر می‌کنم هنوز ساعتی نگذشته بود که با صدای انفجار مهیبی از خواب بیدار شدم.

ظاهراً دشمن مرا از بالای تپه دیده و یک خمپارۀ شصت پرتاب کرده بود. خمپاره در فاصله ده بیست متری من منفجر شد. به‌سرعت خود را به طرف درخت‌ها کشیدم. دومین خمپاره دشمن در فاصله‌ای نزدیک‌تر منفجر شد. حسین و ماشاءالله که از صدای خمپاره‌ها بیدار شده بودند، با نگرانی مرا صدا می‌زدند. به هر شکل ممکن وارد بیشه شدم و حسین و ماشاءالله نیز به کمکم شتافتند و مرا از آن محل دور کردند.

ده‌ها گلوله خمپاره، یکی پس از دیگری، در میان درختان و داخل جوی آب فرودمی‌آمد و منفجر می‌شد. آن روز دشمن بیشه را زیر آتش خمپاره گرفت و خمپاره‌ها در فواصل مختلف در سطح بیشه بر زمین می‌خورد. هر دفعه با صدای سوت خمپاره‌ها بر زمین می‌خوابیدیم، اما چون در زیر درختان بودیم، دشمن قادر به دیدن ما نبود و لذا بدون هدف آتش می‌کرد و اکثر خمپاره‌ها در فاصله‌ای دور از ما به زمین می‌خورد.

شاید پس از گذشت هفت روز، دشمن انتظار نداشت که یک نیروی ایرانی در منطقه مانده باشد. از آن پس، نگرانی آمدن یک تیم عراقی برای پاکسازی بیشه به نگرانی‌های ما افزود و طول روز را با انتظاری تلخ سپری کردیم.»