کتاب صوتی قاشق چای‌ خوری مجموعه داستان کوتاه و آخرین اثر نوشته شده از هوشنگ مرادی کرمانی است. این اثر داستان‌هایی شیرین دارد و مانند همیشه، دنیایی زیبا را به شما نشان می‌دهد. دنیایی که ساختنش فقط از مرادی کرمانی برمی‌آید و بس.

قاشق چای خوری اولین بار در اردیبهشت سال ۱۳۹۸ منتشر شد و در مدت زمان چهار ماه به چاپ پنجم رسید. انتشارات نوین کتاب گویا نسخه صوتی این اثر را با صدای گرم و دلنشین رضا بابک و شهین نجف زاده منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی قاشق چای‌ خوری

قاشق چای خوری آخرین اثر منتشر شده از هوشنگ مرادی کرمانی است. این کتاب سیزده داستان کوتاه به نام‌های باغ کاکا، سه‌چرخه، قاشق چای‌ خوری، شکلات، ستاره، نمک، پتوس بهرام، پتوس نگار، باباجان، سخت‌گیر، سیسمونی، خانه‌ خودم، عاروسو و پای بلند پنگوئن دارد و نقطه پایانی بر سال‌ها فعالیت هنری و درخشان نویسنده است. داستان‌های این کتاب تلخی و شیرینی را در هم آمیخته‌اند و از عشق و عاشقی، لحظه‌های زندگی و رویدادهایی سخن می‌گویند که در لحظه‌ای رخ می‌دهند و زندگی را تغییر می‌دهند.

کتاب صوتی قاشق چای ‌خوری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن نسخه صوتی کتاب قاشق چای خوری برای تمام دوست‌داران داستان کوتاه و تمام علاقه‌مندان به آثار مرادی کرمانی تجربه‌ای لذت‌بخش را رقم می‌زند.

درباره‌ هوشنگ مرادی کرمانی

هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده‌ توانا و خوش‌فکر معاصر در ۱۶ شهریور ۱۳۲۳ در روستای سیرچ از توابع بخش شهداد کرمان به دنیا آمد. او تا کلاس پنجم ابتدایی در همان روستای زادگاهش درس خواند و همراه پدربزرگ و مادربزرگش زندگی کرد. مادرش زمانی که بسیار کوچک بود از دنیا رفته بود و پدرش دچار نوعی ناراحتی روانی بود و قادر به مراقبت از فرزندش نبود. از همان سنین کودکی به خواندن علاقه خاص داشت. هوشنگ عموی جوانی داشت که معلم روستا بود و اهل علم، مطالعه و کتاب. پدربزرگش هم مهارت عجیبی در داستان‌پردازی داشت. پدربزرگ و عمویش در ایجاد این علاقه بی‌تاثیر نبودند.

پس از تحصیلات ابتدایی به کرمان رفت و تا ۱۵ سالگی در آنجا زندگی کرد و در این دوره بود که شیفته سینما هم شد. مرادی کرمانی شرح این دوره از زندگی‌اش را در کتاب بی‌نظیر «شما که غریبه نیستید» با سادگی و زیبایی هرچه تمامتر نوشته است. بعد به تهران آمد. دوره دانشکده هنرهای دراماتیک را در تهران گذراند و لیسانس ترجمه زبان گرفت. اما آنچه که او را مشهور ساخته است، داستان‌های بی‌نظیری است که برای کودکان و نوجوانان و البته بزرگسالان نوشته است.

آثار مرادی کرمانی به زبان‌های مختلفی مانند آلمانی، اسپرانتو، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، هلندی، عربی، ارمنی و هندی ترجمه شده‌اند. از روی بسیاری از داستان‌های او فیلم‌های جالبی ساخته شده است. قصه‌های مجید، مهمان مامان و مثل ماه شب چهارده از معروف‌ترین‌ها هستند.

از میان کتاب‌های دیگر او می‌توان به پلو خورش (مجموعه داستان) ته خیار (مجموعه داستان) تنور (مجموعه داستان) قاشق چای خوری (مجموعه داستان)‌خمره، نخل، نازبالش، نه تر نه خشک و مربای شیرین اشاره کرد.

آثار هوشنگ مرادی کرمانی تا به ‌حال جوایز و افتخارات زیادی برای او به همراه داشته‌اند. لوح افتخار دفتر جهانی IBBY، نامزدی جایزه‌ی جهانی آسترید لیندگرن و دریافت جایزه‌ی هانس کریستین اندرسن که از مشهورترین جوایز ادبیات کودک است و به نوبل کوچک شهرت دارد، تنها بخشی از این افتخارات است.

درباره رضا بابک

رضا بابک با نام اصلی ۲۰ اسفند ۱۳۲۴ در تهران متولد شد. او بازیگر تئاتر، سینما، تلویزیون است. در رشته بازیگری و کارگردانی تحصیل کرده است و فعالی هنری‌اش را با بازی در تئاتر آغاز کرد. او یکی از اولین کسانی بود که با تاسیس اولین گروه هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به اجرای نمایش پرداخت. همچنین در سال ۱۳۵۶ با بازی در فیلم سینمایی چریکه تارا به کارگردانی بهرام بیضایی، فعالیت سینمایی‌اش را آغاز کرد.

رضا بابک همچنین در سریال‌های بسیاری ایفای نقش کرده است. حتما بازی به یادماندنی او را در سریال آرایشگاه زیبا به یاد می‌آورید.

درباره شهین نجف زاده

شهین نجف زاده در سال ۱۳۳۸ در شوشتر متولد شد. او در رشته بازیگری رادیو تحصیل کرده است و از سال ۱۳۶۴ فعالیتش را در رادیو به عنوان بازیگر نمایش آغاز کرده است.

بازی در نمایش «چشم در برابر چشم» برای او جایزه نقش دوم بازیگری از نخستین جشنواره سراسری تئاتر خانه‌های جوانان در خرمشهر را به ارمغان آورد. شهین نجف زاده با محسن شاه ابراهیمی که طراح صحنه و لباس است ازدواج کرده است و در حال حاضر در زمینه تولید کتاب صوتی فعالیت می‌کند.

بخشی از کتاب صوتی قاشق چای خوری

عسل اشک می‌ریخت، خودش را می‌زد و یقه و گردن بابا را چسبیده بود. بابا را بوس می‌کرد، ضجه می‌زد: «بابا چرخم، چرخم جا ماند»

مادر گفت: «برو، برو، چرخش را بیار، گوشه حیاط است.»

«نمی شود، زن»

بابا پشت وانت بود. در کوچه تنگ می‌رفت، تند می‌رفت، بوق می‌زد، صدای رگبار کوچه‌ها و خیابان‌های شهر را پر کرده بود. جوان‌های شهر اسلحه به‌دست روبه‌روی دشمن ایستاده بودند.

عسل گردن بابا را ول نمی‌کرد. هی بوسش می‌کرد. التماس می‌کرد. چرخش را می‌خواست. سه روز پیش بابا سه‌چرخه را برایش آورده بود. یادش داده بود که چه‌جور پا بزند و دور حیاط بچرخد.

هرچه مادر گفت: «فدای سرت، نمی‌شود برگردیم.» عسل جیغ می‌زد و چرخش را می‌خواست. بابا در میان هجوم و فرار وانت‌ها، سواری‌ها، موتورها و کامیون‌ها، دور زد. در خانه باز نمی‌شد. کلیدش خراب بود. دیوار را گرفت و رفت روی بام. از پله‌ها رفت پایین سه‌چرخه را برداشت، از پله‌ها رفت روی بام. چرخش به بغل افتاد تو حیاط. تیر خورده بود. تو خودش می‌پیچید. مادر و دختر انتظار کشیدند.

تانک‌های دشمن نزدیک می‌شدند. وانت راه ماشین‌ها را بسته بود. جوانی پرید و پشت فرمان ماشین نشست. عسل و مادرش را از معرکه دور کرد. سرباز فقیر دشمن که به مرخصی آمد، سه‌چرخه را برای جاسم، سوغات آورد. پسرک باباش را بغل گرفت. بویید و بوسید. دورش گشت.

بابا تو حیاط به جاسم سوار‌شدن و رکاب‌زدن به چرخ و دور زدن را یادش داد.

شهر دست دشمن بود و جا‌به‌جای شهر، پایگاه داشت. خانه عسل پایگاه بود. بابای جاسم روی بام پایگاه کشیک می‌داد. نیمه‌شب جوان‌های شهر حمله کردند که شهر را پس بگیرند. ناگهان گردن بابای جاسم سوخت. زانو زد. دنیا پیش چشمش سیاه شد. تو خودش تا شد. نفسش تو سینه ماند و ماند. نگاهش تو ستاره‌های آسمان خشک شد.

سه‌چرخه خراب و زنگ زده، گوشه حیاط خانه جاسم، پشت بوته‌های بلند خرزهره، میان آشغال‌ها، افتاده بود.

عسل و جاسم داشتند بزرگ می‌شدند و زمین و دنیا دور خودش و دور خورشید می‌چرخید.