کتاب مغز، موتور رابطه نوشته دیل پروس و ترجمه محمد اسماعیل فلزی، نظریه‌ای کاربردی برای سیستم عصبی است. این اثر در تلاش است تا به این سوال، پاسخ دهد: مغز آدمی و باقی قسمت‌های سیستم عصبی در اصل چه کاری انجام می‌دهند؟

درباره کتاب مغز، موتور رابطه

یکی از سوالاتی که همیشه در فلسفه غرب مطرح بوده است و ذهن تمام اندیشمندان را به خود درگیر کرده است این است: انسان چگونه به کمک حواس خود دنیای واقعی را می‌شناسد؟

نظرات مختلفی هم در پاسخ به این سوال مطرح شده است: مثلا دکارت و بیکن معتقد بودند که شناخت مطلق از دنیای واقعی امکان‌پذیر است.

اما هیوم و کانت نظر دیگری داشتند. آن‌ها بر این اعتقاد بودند که دنیای واقعی از دسترس شناخت انسان دور است. به بیان دیگر انسان فقط به طور غیرمستقیم می‌تواند جهان را بشناسد. نظرات همینطور ادامه یافتند و هرکسی درک و دریافت خودش را از این مساله بیان کرد...

دیل پروس در کتاب مغز، موتور رابطه در تلاش است تا طرز کار و نحوه عمل سیستم عصبی برای حل مسئله معکوس را روشن کند. نظریه او به همان سوال ابتدایی این متن پاسخ می‌دهد: غز آدمی و باقی قسمت‌های سیستم عصبی در اصل چه کاری انجام می‌دهند؟ همچنین در پایان کتاب به شرح معایب و نارسایی‌های سایر نظریه‌هایی می‌پردازد که تاکنون در مورد کارکرد سیستم عصبی مطرح شده‌اند.

کتاب مغز، موتور رابطه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مغز، موتور رابطه کتابی برای تمام کسانی است که دوست دارند از ساز و کار مغز سر دربیاورند و با سیستم عصبی آشنا شوند.

بخشی از کتاب مغز، موتور رابطه

شاید جالب ترین سوآلی که تاکنون در این زمینه مطرح شده این باشد که آیا تکامل حیات از راه انتخاب طبیعی «هدف» یا حتی جهت مشخصی دارد؟

پاسخ استفن. جی. گولد (یکی از زیست شناسانی که در این باره مطالعه کرد) به این سوآل منفی بود. می‌دانیم که مسیر تکامل در چند میلیارد سال گذشته نشان دهنده افزایش پیچیدگی جانداران است. بنابراین حداقل به این معنا، تکامل جانداران دارای «جهت» است. اما احتماال گرایش به پیچیدگی ناشی از حضور جانداران در جاهای متنوع تر و لزوم تخصصی تر شدن بود. گولد با وجود این هدف روشن همچنان معتقد بود که افزایش پیچیدگی در مورد هر فنوتیپ خاص روندی کور است، بگذریم از افزایش پیچیدگی جاندارانی که کنام یا نیش‌های گوناگونی را اشغال می‌کنند. به نظر او اگر بساط زندگی را جمع می‌کردند و همه چیز از نو شروع می‌شد احتمالا گونه‌های متفاوتی روی زمین به وجود می آمدند.

این ایده بر استدلالی استوار است که گولد و همکارش نیلز الدریج در دهه ۱۹۷۰ عنوان کردند. آن‌ها پیشنهاد دادند که فرگشت چنانکه داروین می گفت مجموعه‌ای از تغییرهای کوچک نیست، بلکه مشخصه آن دوره‌های طولانی ایستایی و ثبات همراه با تغییرهای ناگهانی است. آن ها برای تأیید نظریه خود به شواهد تجربی فسیل بی‌مهرگان متوسل شدند. ایده فرگشت از راه «تعادل نقطه ای» (equilibrium punctuated) اگرچه در اصل نوعی اصلاح و بازسازی نظریه نو داروینی است (مثال در مورد اینکه سرعت تغییرهای فرگشتی در دوره‌های مختلف یکی نیستند و اینکه بسیاری از شواهد فسیلی تکامل هنوز یافت نشده اند) بحث‌های مفصل و گاهی تندی را برانگیخته است.

احتمال دارد با کشف حیات در دیگر سیاره‌های منظومه شمسی یا اقمار آن‌ها و حتی یافتن حیات در ورای منظومه شمسی شواهد بیشتری برای روشن کردن این مباحث به دست آوریم.