ازهم‌ریخته عنوان اولین مجموعه شعر داوود جمالی است. این مجموعه‌ شعر نامزد جایزه‌ی کتاب سال غزل در سال ۱۳۹۷ شد. شاعر در غزل‌های این مجموعه از به‌کاربردن کلیشه‌های غزل امروز اجتناب کرده است. این کتاب شامل ۲۴ شعر است که در ۵۲ صفحه به چاپ رسیده است.

غزلی را برای نمونه می‌خوانیم:

«در چاه سال‌هاست گرفتاریم

بیهوده است امید اگر داریم

تا دوستان طناب بیندازند

همسایه‌های سربه فلک چیزی

جز سایه‌ی سیاه نمی‌خواهند

بر خانه‌ی خراب بیندازند

از مغزمان که بال درآوردیم

اعماق را به گریه رها کردیم

میخانه‌ای به خنده بنا کردیم

بنّا شدیم تا که خرابی‌ها

آبادمان کنند و خرابی را

بر گردن شراب بیندازند

از شب یکی دو جرعه که نوشیدند

هم‌سنگران نشئه خروشیدند

مارا فروختند و خریدارید

ای دشمنان که دوست به تن دارید

ای کاش دوستان شما روزی

از روی‌تان نقاب بیندازند

در سفره‌های پهن شکم‌باره

پهنیم و سفره‌های شکم‌ پاره

ما را که سفره کرد؟ نمی‌دانیم

ما کور مانده‌ایم و نمی‌بینیم

نان پرت می‌کنند که بعد از آن

قلاب را به آب بیندازند

صیادها به دخترشان گفتند

بر تن کنید آبیِ دریا را

پنهان کنید آنچه که پیدا نیست

دریا عقیده داشت که دریا نیست

وقتی نهنگ‌های درونش را

در تور رخت‌خواب بیندازند

ما سال‌هاست یک‌سره دلتنگیم

نوری به غیر ماه نمی‌بینیم

چیزی به غیر آه نمی‌کاریم

چیزی به غیر آه نمی‌چینیم

آیینه‌ایم و آینه را ای کاش

از رنج بازتاب بیندازند»