«عاشق همیشگی» نمایشنامه‌ای تک‌پرده‌ای به قلم سن. جان هانکین (۱۹۰۹-۱۸۶۹)، نویسنده و نمایشنامه‌نویس بریتانیایی است. او به همراه جورج برنارد شاو و جان گلزورثی از پایه‌گزاران درام نو در انگلستان بود.

سیسیل و ایولین در دل یک جنگل به دیدار هم می‌روند. حال، هر دو باید با توقعات و خواسته‌های دیگری درمورد عشق و ازدواج رویارو شود.

در بخشی از این نمایشنامه دو شخصیتی می‌خوانیم:

وقتی پرده بالا می‌رود، سِسیل هاربرتون را می‌بینیم که روی زمین، زیر سایۀ درخت نشسته، کمرش را به تنۀ درخت تکیه داده و دارد یک کتاب می‌خواند. او یک کلاه حصیری بر سر گذاشته و سبک‌ترین کت‌وشلوار خاکستری فلانل را بر تن کرده است. وقتی پرده هنوز پایین است، جیک‌جیک‌های پرنده‌های کوچک بی‌شماری شنیده می‌شود و وقتی پرده بالا می‌رود، صدای پرنده‌ها بلندتر می‌شود و ما متوجه می‌شویم که در یک درختزار هستیم. کمی‌بعد، یک کفتر جنگلی در دوردست بغ‌بغ می‌کند. بعد، یک توکا در درخت بالای سر سسیل زیر آواز می‌زند و یکی دیگر جوابش را می‌دهد. بعد از یک دقیقه، سسیل سرش را بلند می‌کند.

سسیل: خدای من، چه قشنگ!

سسیل برای یک دقیقه گوش می‌دهد و بعد، به کتابش برمی‌گردد.

ناگهان، یک فاخته شروع می‌کند به بی‌وقفه صدا زدن. یکی دو دقیقۀ بعد، سسیل دوباره سرش را بلند می‌کند.

سسیل: فاخته هم! احسنت!

سسیل دوباره برمی‌گردد به کتابش.

یک دقیقۀ بعد، ایولین ریورز وارد می‌شود. او هم سبک‌ترین پیراهن تابستانی را به تن دارد، چراکه امروز، یک روز بی‌ابر در ماه مه است. ایولین یک کلاه حصیری سایبان‌دار به سر دارد. همین‌طور که دارد به درخت نزدیک می‌شود، یک شاخه زیر پایش می‌شکند و سسیل سرش را بلند می‌کند. سسیل می‌پرد و سرپا می‌شود، کتابش را می‌بندد و به‌طرف او می‌رود، با اشتیاق دست راستش را به او دراز می‌کند، و کتاب را در دست چپش نگه می‌دارد.