صنعت زیبایی همیشه آماج نقد بوده است، از فمینیستهایی که مدهای ساختهشده در آن را زنستیزانه و تحقیرآمیز میدانند، تا هشدارهای محیطزیستی و پزشکی دربارۀ آسیبهای بیهودهای که این لوازم به انسانها و طبیعت میرسانند. در این میان، صنعتِ تازه ظهوریافتۀ اکستنشن مو شاید یکی از مستحقترینها برای نقدشدن است، صنعتی پرسود که زنجیرۀ تأمین خودش را بهخوبی پنهان میکند. اما همینقدر میدانیم که از زندانیان روس تا زنان فقیر و ستمدیدۀ ویتنامی در آن استثمار میشوند.
اِی.بی.سی — تین وای همۀ خانوادهاش را همراه خودش به کوچهپسکوچهای در مرکز شهر هوشیمین آورده است. عموها، عمهها و فرزندانشان کوچه را پر کردهاند و از کنار بند رختها و دکههای سوپ نودل میگذرند.
همزمان، فردی اهل نیویورک، درست جلوی در بازِ مغازهاش، بساطش را آماده کرده و ترازو، بندهای پلاستیکی، تعدادی قیچی و کیسههای زیپیاش را بیرون آورده است.
تین وای یکی از زنان ویتنامی است که، از طریق شرکت تجارت منصفانۀ[۱] دن چوی، نیاز شرکتی آمریکایی به نام ریمی نیویورک را برای موی انسان تأمین میکند. تین وای دانشجویی ۱۸ساله از نواحی روستایی است که سال اول دانشگاه را میگذراند.
او توضیح میدهد «میخواهم پول فروش موهایم را برای شهریۀ دانشگاه، اجارۀ خانه و غذا خرج کنم».
دن چهارپایهای میآورد، موهای تین وای را باز میکند و خرمنی از ابریشم ضخیم و سیاه روی کمرش سرازیر میشود.
ظهور موی مصنوعی
با توجه به تعداد روبهرشدِ زنان و مردانی که از اکستنشن مو در زندگی روزمرۀ خود استفاده میکنند، موهایی مشابه موی تین وای متقاضیان زیادی دارند.
ارزش بازار جهانی اکستنشن مو در سال ۲۰۱۷ برابر با ۲ میلیارد دلار (۲.۷۶ میلیارد دلار) بود و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۸ …
