صورتی صاف، گونههایی برجسته، چشمانی گربهای و مژههایی کارتونی. این چهره برای کاربران اینستاگرام بسیار آشناست: زنانی که در تلاشاند با دستکاری صورتشان خود را به یک ایدئال نزدیک کنند. البته این چهرهها به یک نژاد یا جغرافیا تعلق ندارند. لبهایشان به آفریقاییها میزند، چشم و ابروشان به جنوبِ آسیاییها شباهت دارد، و مدل بینیشان قفقازی است، چهرههایی کپیشده که ماحصل پیچیدهای است از اندکی جراحی، مقدار زیادی تزریق ژل و صدالبته فیلترهای تصویر اینستاگرام. واقعاً قرار است همۀ زنان جهان شبیه کیم کارداشیان شوند؟
نیویورکر — تابستان گذشته، بلیتی به مقصد لسآنجلس گرفتم تا چیزی را وارسی کنم که انگار یکی از غریبترین میراث دهۀ بهسرعت روبهانتهای ماست: پیدایش تدریجیِ صورتی خاص و سایبورگی[۱] در بین زنانی که زیبابودن را حرفهای دنبال میکنند، صورتی جوان که پوست صاف و گونههای برجسته و گوشتالو دارد، چشمانش گربهای، مژههایش کارتونی، بینیاش کوچک و ظریف، و لبهایش گوشتی و شاداب است. این صورت نگاهی خجالتی اما بیاحساس دارد، انگار که صاحب نگاه نصف قرص کلونوپین[۲] خورده و در فکر آن است که خواهش کند با هواپیمای خصوصی به کوچلا[۳] ببریدش. این چهره بهوضوح سفیدپوست است اما به شکلی مرموز به نژادهای دیگر هم شباهت دارد و چهرهنگاری نشنال جئوگرافیک از آمریکاییهای ۲۰۵۰ را تداعی میکند، به شرط آنکه همۀ آمریکاییها نوادگان مستقیم کیم کارداشیان وست، بلا حدید، امیلی راتایکوفسکی و کندال جنر (که دقیقاً شبیه امیلی راتایکوفسکی است) باشند. کارا کریگ، نقاش برجستۀ نیویورکی، اخیراً [دربارۀ این صورت] به من گفت «مثل یک بچهپلنگ جذاب و شهوتانگیز است». کُلبی اسمیت هم، که آرایشگر سلبریتیهاست، به من گفت «صورت …
