متن علمی با متن داستانی تفاوت دارد، اما کورمک مککارتی، رماننویس موفق آمریکایی، معتقد است میتوان، با الهامگرفتن از رمان و فنون روایت، مقالههای علمی بهتری هم تولید کرد. او طی سالهای گذشته ویراستار چندین کتاب تأثیرگذار علمی بوده است که از محبوبیت زیادی برخوردار شدهاند. دو نفر از کسانی که برای نوشتن کارهایشان از مککارتی کمک گرفته بودند، با همکاری خود او، تلاش کردهاند تا مهمترینِ این توصیهها را خلاصه و جمعبندی کنند.
نیچر — طی دو دهۀ گذشته، کورمک مککارتی -نویسندۀ ده رمان از جمله جاده[۱]، جا یی برای پیرمردها نیست[۲] و نصفالنهار خون[۳]- در مؤسسۀ سانتافه در نیومکزیکو کمک فراوانی در ویرایش متنهای همکاران و دانشجویان فوقدکتری کرده است. او آثار دانشمندان زیادی را ویراسته است، از جمله لیزا رندال، نخستین زنی که کرسی استادی فیزیک نظری دانشگاه هاروارد را کسب کرد، و جفری وست، فیزیکدانی که کتاب علمی محبوب مقیاس[۴] را نوشته است.
ون سَوِج، که زیستشناس نظری و بومشناس است، نخستین بار در سال ۲۰۰۰ مککارتی را ملاقات کرد و سپس چهار سال با او در مؤسسۀ سانتافه بود. در آن دوران، سوج دانشجوی تحصیلات تکمیلی و سپس محقق فوقدکتری بود. او برای چند مقالۀ علمی که طی دو دهۀ گذشته منتشر کرده است توصیههای ویرایشی گرانبهایی از مککارتی دریافت کرده است. در زمستان سال ۲۰۱۸، که سوج فرصت مطالعاتی خود را در مؤسسۀ سانتافه میگذرانْد، قرارهای نهار هفتگی جالبی با مککارتی داشت. آن دو تلاش کردند تا توصیههای ویرایشی مککارتی را در نکاتی اصلی خلاصه کنند تا بتوان آن را با همگان به …
