تا چندی پیش، خورههای کامپیوتر از جهان و اتفاقات اطرافش کنده میشدند و میرفتند در هپروت. اما، حوالی دو سال پیش، بازیای به بازار آمد که مرز تخیل و واقعیت را برمیداشت: پوکمون گو. درون صفحهای نگاه میکردیم و چیزهایی میدیدیم که در خارج نبودند، اما رفتارمان چنان تغییر میکرد که باورکردنی نبود، مثلاً چندنفر بههوای گرفتن پوکمونها از بلندی افتادند و مردند. اسلاوی ژیژک این بازی را بهانه کرده تا چهار نوع واقعیت موجود در جهان امروز را برایمان توضیح دهد.
نوتیلوس — پوکمونگو، که در جولای ۲۰۱۶ به بازار عرضه شد، یک بازی مکانمحورِ واقعیتافزوده برای دستگاههای قابلحمل است که معمولاً روی تلفنهای همراه بازی میشود. بازیکنان از سامانۀ مکانیابی و دوربینِ دستگاه برای گرفتن، جنگیدن و آموزشدادن به مخلوقات مجازی (به نام «پوکمون») استفاده میکنند. این مخلوقات چنان روی نمایشگر ظاهر میشوند که انگار در دنیای واقع هممکان با بازیکن هستند: بههنگام گشتوگذار بازیکنان در دنیای واقعی، آواتارشان هم روی نقشۀ بازی حرکت میکند. انواع مختلف پوکمونها در نواحی متفاوتی اقامت دارند: مثلاً پوکمونهای آبی معمولاً نزدیک آب پیدا میشوند. وقتی یک بازیکن با یک پوکمون برخورد میکند، حالت واقعیتافزوده با استفاده از دوربین و ژیروسکوپ دستگاه موبایلْ تصویری از یک پوکمون نشان میدهد که انگار در دنیای واقعی است. [۱] همین حالت واقعیتافزوده است که پوکمونگو را از سایر بازیهای رایانهای متفاوت میکند: این بازی، بهجای آنکه ما را از دنیای واقعی بیرون بکشد و به فضای مجازی مصنوعی بکشاند، این دو را ترکیب میکند؛ ما به واقعیت مینگریم و از دریچۀ فانتزی نمایشگر دیجیتال با آن تعامل میکنیم، و این دریچۀ واسطه نیز واقعیت را …
