کتاب اقدامات جامعه المصطفی (ص) العالمیه در مواجهه با وضعیت کرونا

کتاب اقدامات جامعه المصطفی (ص) العالمیه در مواجهه با وضعیت کرونا نوشته پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی (ص) یکی از کتب تخصصی مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص) برای پژوهشگران سلامت است.

مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، زیر نظر معاونت پژوهشی جامعه المصطفی(ص) العالمیه، با هدف ترویج و گسترش معارف اسلامی و نشر کتاب‌های مورد نیاز داخل و خارج از کشور در حوزه علوم اسلامی و انسانی از سال ۱۳۷۹ آغاز به کار نموده و مفتخر است تاکنون ۱۲۷۶ عنوان کتاب چاپ اول منتشر نموده که بعضی از آنها به چاپ دوازدهم نیز رسیده است. بیش از نیمی از کتاب‌های منتشر شده این مرکز آموزشی و نیمی از آن پژوهشی است.

فقه و اصول، کلام و عقاید، اخلاق و تربیت، ادیان و مذاب، معارف اسلامی، حدیث، ادعیه، تاریخ و علو سیاسی، علوم اجتماعی علوم قرآنی و تفسیر، اقتصاد اسلامی، ادبیات و بسیاری از حوزه های دیگر علوم انسانی و اسلامی در حوزه کاری مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص) قرار دارند.

خواندن کتاب اقدامات جامعه المصطفی (ص) العالمیه در مواجهه با وضعیت کرونا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

پژوهشگران و علاقه‌مندان به سلامت مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب اقدامات جامعه المصطفی (ص) العالمیه در مواجهه با وضعیت کرونا

سه جریان اصلی تحقیقاتی در موضوع مطالعه بحران (به معنای عام) وجود دارد؛ یک جریان پژوهشی به دنبال یافتن علت و ماهیت بحران است؛ جریان دیگر بر مدیریت بحران، و جریان سوم بر آموزش و فرایندهای درس‌آموز برای مرحله پسابحرانی متمرکز است. با این‌حال، اغلب این جریان‏ها همپوشانی دارند. درواقع، پارادایم و الگوی واحدی در مطالعه بحران وجود ندارد. بنابراین، در حوزه مطالعات سازمانی، اقتصاد، علوم سیاسی، سیاست‌گذاری عمومی، جامعه شناسی، روابط بین‏الملل، محیط زیست و ... می‌توان مطالعات بحران را ردیابی کرد. این تنوع و تعدد دیدگاه‌ها و رویکردها، مختص پدیده‌های پیچیده است؛ زیرا هر رویکردی ممکن است آنچه از منظر سایر رویکردها پنهان است را آشکار سازد. با‌این‌وجود، بدون تلاش جدی در سنتز (ترکیب) و ارائه پارادایم‌ها و دیدگاه‌های متناسب با یکدیگر، نتیجه مطلوب حاصل نمی‌گردد.

ابتدا ضروری است به لحاظ ماهوی، بحران را از سایر اشکال اختلال تمایز بخشیم. «بحران» به معنای عام کلمه، نوعی «اختلال» محسوب می‌شود. در اینجا می‌توان از تمایز بحران با «فاجعه» سخن گفت.

اولاً، بلایا و فجایع به لحاظ ماهیت، تصادفی‌تر از بحران هستند. بلایا حتی در صورتی که به شکل منظم و مکرر رخ دهند، از ویژگی استثنایی‌بودن برخوردارند؛ این در حالی است که بحران‏ها ماهیتی فراگیرتر و تکرارشونده‌تر دارند. این امر در فرایندهای فراگیر نظام‏های جداگانه و یا تعامل الگویی میان شمار زیادی از نظام‏ها ریشه دارد. در اینجا دو نوع ادبیات متفاوت، هرچند هم‏پوشان، وجود دارد. نوع اول به بحث از نحوه جلوگیری از بلایا و مدیریت آن‏ها می‌پردازد. نوع دوم به نحوه کنترل و آمادگی برای بحران و چالش‏های مدیریت بحران می‌پردازد.

ثانیاً، در بحث مدیریت بحران باید میان دو دسته بحران‏های عادی و «فوق العاده یا استثنایی» تفکیک نمود. در بحران‏های فوق العاده نوعی «بحران مدیریت بحران» وجود دارد.

با توجه به دو دسته تفکیک بالا، بحث شناسایی علایم (simptomatology) در بحران مطرح می‌شود. درواقع، در اینجا نقش کنش‏گران در شناسایی روابط مبهم میان علایم فاجعه یا بحران و علل اساسی آن مهم است و محل نزاع بر سر نحوه تفسیر و تعبیر علایم بی‌واسطه یک «رویداد یا روند فوق العاده» و نیز نزاع بر سر سیاسی‌کردن یا غیرسیاسی کردن این تفسیر و تعبیرها است.

اما از بعد آموزشی، یعنی جریان سوم، تمایزنهادن میان درس‏ها و بصیرت‏های گذشته و دریافت‏ها و برداشت‏های کنونی از نحوه گردش امور، متأثر از بلایا و بحران‏ها مهم است. تلاش برای یافتن ویژگی بحران بر اساس علایم تجربی در نخستین باری که اتفاق می‌افتد و شناسایی و معنا بخشیدن به علل اساسی آن از طریق آزمون و خطا، در این حوزه اهمیت دارد. نتایج این تلاش‏ها برای مدیریت و حل چنین پدیده‌هایی و افزایش ظرفیت سیستم‏ها و نهادهای مواجه با آن، از بعد آموزشی بسیار حیاتی است. به عنوان نمونه، می‌توان به بررسی نقش کمیسیون‌ها یا دیگر بررسی‌های سازمان‌یافته جهت ترسیم درس‏هایی که بحران‏های اخیر برای آینده دارد، اشاره کرد.

با توجه به سه رویکرد پیش‌گفته، برای انجام پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد از میان انواع روش‏های تحقیق، استفاده از روش «نمونه‌پژوهی» یا «مطالعه موردی» (case study) مناسب باشد. پژوهش‏گر از راه مطالعه موردي به کشف، توصيف يا توضيح يک مورد (يک فرد، يک فرايند، يک برنامه و يا يک موسسه) در راستای رسیدن به ديدي عميق درباره آن مي‌پردازد. روش مطالعه موردی یا نمونه‏پژوهی از روش‏های تحقیق کیفی به شمار می‌رود. هرچند نمونه‌پژوهی به دلیل عدم قابلیت تعمیم، مورد انتقاد است، با این‌حال، این روش به پژوهش‏گر دیدی عمیق در مواجهه با یک فرایند یا فعالیت پیچیده اجتماعی و یا سازمانی اعطا می‌کند.

نمونه‌پژوهی یک روش جامع و راهبردی ترکیبی در پژوهش به شمار می‌رود. در عالی‌ترین سطح نمونه‌پژوهی، تعدادی از تحقیقات کمی و کیفی با هم ترکیب شده، و از این طریق یک روش جامع تحقیق را تشکیل می‌دهند. لذا باید ارتباط آن با سایر روش‏های تحقیق روشن شود.

مهم‏ترین ویژگی نمونه‌پژوهی آن است که روش‏های مختلف را با هدف بررسی زوایای مختلف یک مورد (نمونه) با هم تلفیق می‌کند. درواقع، در اینجا چندین استراتژی تحقیق با هم تلفیق می‌شوند؛ درحالی‌که سایر روش‏های تحقیق ممکن است این چنین نباشند. نمونه‌پژوهی می‌تواند جهت کشف، تبیین و توصیف یک نمونه، از روش‏های تفسیری و کل‌نگر، تجربی و کمی، منطقی، و تاریخی و یا ترکیبی از آن‏ها بهره بگیرد تا دیدی جامع و عمیق از موضوع را فراهم آورد.

روش نمونه‌پژوهی، اغلب در مطالعات ارزیابی برنامه یا مطالعاتی که هدف آن‏ها تغییر در سیستم‏های پیچیده است مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف نمونه‌پژوهی بررسی همه سازمان نیست، بلکه هدف آن تمرکز بر یک مسأله یا ویژگی خاص یا یک واحد از تحلیل است. نمونه‌پژوهی با توجه به بررسی زمینه پدیده و این‏که پدیده چگونه و چرا اتفاق می‌افتد و تفاوت بین آنچه اتفاق افتاده و آنچه برنامه‌ریزی شده، شکل می‌گیرد.

در سطحی دیگر ممکن است مورد (نمونه) و زمینه آن در هم ترکیب شوند و یک مورد از چند واحد تشکیل شده باشد. در نوشتار حاضر، جامعه المصطفی العالمیه به عنوان «نمونه» مورد بررسی قرار می‌گیرد. هم بخش‏های سازمانی و هم افراد آن اعم از طلاب و کارکنان، واحدهای تشکیل‌دهنده «نمونه» هستند. در پژوهش پیش‌رو که به بررسی نحوه مواجهه المصطفی با پدیده کرونا می‌پردازد، نوع مواجهه و مدیریت کرونا، واحد تحلیل به شمار می‌رود. بخش‏های مختلف المصطفی اعم از واحدهای صفی و ستادی هم مورد یا نمونه مطالعه به شمار می‌روند.