کتاب خیزش خاک؛ جلد اول

کتاب خیزش خاک؛ جلد اول نوشته نیما کهدانی است. این کتاب ماجرای دنیایی است که با اهریمن روبه‌رو شده است و حالا برای نجات نیاز به مبارزانی دارد که از عناصر چهارگانه قدرت می‌گیرند.

درباره کتاب خیزش خاک؛ جلد اول

یک پادشـــاهی به سردمـــداری اهـریمن؛ در دنیایی که می‌شناسیم. جهان در شرف جنگی بزرگ است. ابرقدرت‌ها منـزوی شده‌اند و پادشــاهی جهـان به‌تــدریج فرمانروایی جهانی خود را بنا می‌کنــد. چهار مبارز از جنس چهار جادوی باســتانی در خدمت پاترا هستند. انجمن پاترا یگانه نیروی مقابل پادشاهی جهان، سال‌هاست که با آنان مقابله می‌کند اما اعضای پاترا تنها به هـدف می‌اندیشنـد، وسیله هرچه می‌خواهد باشد. ایزدان باستانی، جنگجویانِ نبردی نابرابر در زمان ما. مانی، زامیاد؛ او را مبارز خاک می‌نامند. خـاک‌های اهـریمـنی می‌خروشــند و مبـارزه از ایران امروز آغاز می‌شود.

خواندن کتاب خیزش خاک؛ جلد اول را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات فانتزی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب خیزش خاک؛ جلد اول

به‌محض اینکه مانی وارد سرسرا شد، خودبه‌خود لباس‌هایش تغییر کرد. به ناگاه جوشنی طلایی روی سینه‌اش و زرهی نقره‌ای متناسب با آن تمام بدنش را پوشاند. دو نوار پارچه‌ای باریک و سفید با حاشیه‌دوزی طلایی شانه‌هایش را پوشاند.

روی سرش کلاه‌خودی پدیدار شد، بالای آن گرد و طلایی و پایین آن، صورتش را از پیشانی تا زیر چانه می‌پوشاند. حالا کمان باستانی، بیشتر برازنده‌اش بود.

مانی با تعجب نگاهی به اشه، که اکنون عصایش را از دست داده بود، انداخت. مرد میان‌سال، که همیشه جدی و خشک بود، چشمکی به او زد. این زره هدیه‌ای از ایزدان باستانی حاضر در آن سرسرا بود.

«شماره یک» درست مقابل مانی ظاهر شد. مبارز نوجوان نتوانست سریع واکنش نشان دهد ولی زود کمانش را بالا آورد و تیری پرتاب کرد. وولکان نیز تفنگش را بیرون آورد و چندین بار پشت سر هم شلیک کرد.

شماره یک قهقهه‌ای زد و ناپدید شد. اکنون ایزدان باستانی با دیگر دیوان گلاویز شده بودند.

اشه سعی می‌کرد به دیوها زیاد نزدیک نشود و قدرتش را از راه دور به سوی آنان روانه سازد. هیچ‌یک از ایزدان و نیز مبارز و همراهش نمی‌دانستند شماره یک، چه زمانی مقابل‌شان ظاهر می‌شود برای همین باید آمادگی خود را حفظ می‌کردند.

غبار موجود در سرسرای بزرگ با تلاش و تقلای حاضرین به هوا برخاست و دودی از غبار گرد سالن می‌چرخید.

تنها کسانی که گرد و خاک آن‌ها را نمی‌آزرد و مانع کارشان نمی‌شد سپنته- آرمئیتی، مانی و شماره یک بود.